Historia rodziny Słońskich

Słoński - odwieczna szlachta polska, stara rodzina rycerska, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z miejscowości Słońsko leżącej koło Drohobycza w przedrozbiorowym województwie ruskim.

Pochodzenie rodziny Słońskich

Gniazdem Słońskich herbu Ostoja jest Słońsko (Соло́нське), obecnie wieś na Ukrainie w rejonie drohobyckim należącym do obwodu lwowskiego.

Znani przedstawiciele rodziny Słońskich

• Jakub ze Słońska Słoński (zm. po 1508) – dziedzic w Słońsku.
• Stanisław Słoński (zm. po 1577) – kanonik płocki.
• Rafał Słoński (zm. po 1589) – dziedzic w Słońsku, właściciel dóbr ziemskich w Oparach, Rabczycach i we wsi Dołhe.
• Gabriel Słoński (Słoninka)¹ (zm. 1598) – architekt i budowniczy, burmistrz Krakowa. Był synem Wojciecha Słoninki.
• Ignacy Ostoja-Słoński (zm. po 1855) – urzędnik C. R. [łac. caesareus (et) regius], kancelista.
• Edward Roman Jan Ostoja-Słoński (zm. po 1886) – dziesiętnik legionu Ułanów C. R. Był synem Mikołaja Ostoja-Słońskiego.
• Jerzy Karol Józef Słoński-Ostoja (1910–1941) – pilot, kapitan Wojska Polskiego, kawaler Virtuti Militari, dowódca dywizjonu 306.
• Marek Słoński-Ostoja (1914–1944) – pilot, porucznik Wojska Polskiego.
• Bohdan Słoński-Ostoja (1919–1941) – pilot Wojska Polskiego.

Majątki ziemskie Słońskich

Słońsko, Opary, Dołhe, Rabczyce (dawniej Rapczyce).

• 

  Słońsko (na mapie Słonsky) i Dołhe. Fragment mapy topograficznej Królestwa Galicji i Lodomerii z lat 1779–1783.

• 

  Opary i Rabczyce (na mapie Rupszice). Fragment mapy topograficznej Królestwa Galicji i Lodomerii z lat 1779–1783.

Przypisy

1. Przynależność Gabriela Słońskiego do rodu heraldycznego Ostojów (Mościców) nie jest pewna. Być może to on został wspomniany przez Kaspra Niesieckiego w Herbarzu polskim (patrz: K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J. N. Bobrowicz, t. II, Lipsk 1839, s. 311)? Gabriel Słoński urodził się około 1520 roku w Krakowie jako syn karczmarza Wojciecha Słoninki. W roku 1560 przyjął prawo miejskie (patrz: Poczet sołtysów, wójtów, burmistrzów i prezydentów miasta Krakowa (1228-2010), red. B. Kasprzyk, t. I, Kraków 2010, s. 511).

Źródła i literatura

• B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego, Kraków 1858, s. 899.
• K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J. N. Bobrowicz, t. II, Lipsk 1839, s. 311.
• Poczet szlachty galicyjskiej i bukowieńskiej, Lwów 1857, s. 229.
• W. Wittyg, Nieznana szlachta polska i jej herby, Kraków 1908, s. 296.
• Źródła dziejowe, t. XVIII, cz. I, s. 36, 116, 119, cz. II, s. 331, 337.
• AGAD, Archiwum Skarbu Koronnego, Rejestry poborowe woj. ruskiego, sygn. 20, k. 84, 90, 811, 813, 884.
• Polski Słownik Biograficzny, t. XXXIX, s. 38.
• Poczet sołtysów, wójtów, burmistrzów i prezydentów miasta Krakowa (1228-2010), red. B. Kasprzyk, t. I, Kraków 2010, s. 511.
• J. Krzepela, Rody ziemiańskie XV i XVI wieku zestawione wg dzielnic, w których były osiedlone, Kraków 1930, s. 54.
• A. Krzystek, T. Krzystek, Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940–1947 [dostęp: 11.12.2024].