Historia rodziny Kiedrzyńskich

Kiedrzyński - odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina Panów Rzeczpospolitej. Zacna i dla Polski wielce zasłużona rodzina wywodząca się z dawnego województwa krakowskiego, powiatu lelowskiego. Barones Regni Poloniae. Nazwisko pochodzi od wsi Kiedrzyń (obecnie dzielnica Częstochowy), która jest gniazdem rodowym Kiedrzyńskich.

Najstarsze świadectwa źródłowe

Pierwsza wzmianka dotycząca Kiedrzyna pochodzi z roku 1398, kiedy tenutariuszem Kiedrzyna był Pietrasz Stroszocic (Stroszoczicz, syn Strasza). Jako wieś królewską odnotował Kiedrzyn Jan Długosz w Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis.
Pierwszym znanym przedstawicielem rodu Ostojów (Mościców) będącym tenutariuszem Kiedrzyna był Mikołaj Biel z Błeszna (występujący w źródłach w latach 1424-1428). Tenutę Kiedrzyn po Bielu w roku 1432 dzierżył Mikołaj z Pierzchna herbu Ostoja.
W roku 1468 tenutariuszem Kiedrzyna był Jan Koziegłowski herbu Lis, który zastawił tę wieś za 100 florenów węgierskich i 10 grzywien Jakubowi z Wierzchowiska herbu Ostoja. Jakub z Wierzchowiska, tego roku, zapisał swej żonie Katarzynie 40 grzywien z racji wiana na dobrach dziedzicznych w Kiedrzynie.
Po roku 1475 występowali w Kiedrzynie bracia - Jakub i Mikołaj z Kiedrzyna oraz i ich siostra Katarzyna, dzieci Jakuba z Kiedrzyna.
w roku 1480 występował Mikołaj z Kiedrzyna i Wierzchowiska.
W roku 1504 Małgorzata Kiedrzyńska herbu Ostoja dostała od króla Aleksandra Jagiellończyka 10 grzywien.
W latach 1522-1539 występował w źródłach Mikołaj Kiedrzyński herbu Ostoja, dziedzic Kiedrzyna.
W roku 1547 król Zygmunt Stary zezwolił Gabrielowi Zaborowskiemu wykupić wieś Kiedrzyn z rąk braci Mariana, Piotra, Sebastiana i Szymona Kiedrzyńskich i nadał mu dożywotnio tę wieś.

Jan Kiedrzyński (1609-1672) - ksiądz katolicki, jezuita, misjonarz w Turowie, kapelan pod Chocimiem. Pochodził z Wielkopolski.
Anastazy Kiedrzyński, właściwie Piotr Kiedrzyński (1676–1756) – duchowny rzymskokatolicki, zakonnik, prezbiter, doktor teologii, prowincjał Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika (paulinów), przeor klasztoru wieluńskego, na Jasnej Górze (1716–1719) oraz na Skałce w Krakowie (1722–1728).

Poniżej wymienione są ważniejsze dobra ziemskie, które posiadali przedstawiciele rodziny Kiedrzyńskich herbu Ostoja.

K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. XI s. 217.
A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. X, s. 19-20.
S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. IV, s. 305-306.
T. Jurek (red.), Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010-2019, Kraków, część II, s. 497-498.
Biblioteka Kórnicka, PAN, Teki Dworzaczka.
W. J. Skowroński, Rody szlacheckie w Wielkopolsce w XVI – XIX w., Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Litera K cz. I, s. 67-71.
E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2000, s. 285-286.
Słownik miejscowości i elity wiejskiej zachodniej Małopolski w latach 1772-1815, (oprac.) Ł. Jewuła, T. Kargol, K. Ślusarek, Kraków 2015. Miejscowości zachodniej Małopolski: Kamyk, Kiedrzyn. Elita zachodniej Małopolski: Kierdzyński Antoni, Kierdzyński Stanisław.
Kiedrzyńscy herbu Ostoja