Historia rodziny Politalskich
Politalski (także Politański, Politelski) - odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina Panów Rzeczpospolitej. Zacna i dla Polski wielce zasłużona rodzina wywodząca się z dawnego województwa sieradzkiego, powiatu piotrkowskiego. Barones Regni Poloniae. Nazwisko pochodzi od wsi Politanice (dawniej Politalice), która jest gniazdem rodowym Politalskich.
Historia
Pierwsza wzmianka dotycząca Politalic pochodzi z 1393 roku. Pod rokiem 1488 wzmiankowany był Mikołaj z Politanic. Jego synowie - Mikołaj, Piotr, Stanisław i Szczepan dziedziczyli Politalice w 1534 roku. Piotr Politalski wzmiankowany był w roku 1531. Hieronim i Jakub, synowie Piotra dziedziczyli Politalice w 1529 roku.
Wybitni przedstawiciele rodziny Politalskich
- Mikołaj z Politalic (zm. po 1488) - dziedzic Politalic. Jego synami byli: Mikołaj, Piotr, Stanisław i Szczepan, dziedzice Politalic w 1534 roku.
- Piotr z Politalic Politalski - dziedzic na Politalicach, wzmiankowany był w 1531 roku, w związku ze sprawą o ustalenie granic dóbr: Politalice, Bełchatów i Dobrzelów. Obok Politalskiego w dokumencie dotyczącym tej sprawy wymienieni zostali: Jan Dobiecki, Małgorzata Krewczyna z bratem Maciejem Bełchackim, Wito i Albert z Wielkiego Bełchatowa oraz Stanisław i Jan z Dobrzelowa.
Archiwum Narodowe w Krakowie, [...] Sprawa z Politelskimi o granice [...], sygnatura: 29/678/0/2/122, s. 1.
Archiwum Narodowe w Krakowie, [...] Sprawa z Politelskimi o granice [...], sygnatura: 29/678/0/2/122, s. 2.
Majątki ziemskie Politalskich
Politanice (dawniej Politalice), .
Przewrotne
Linki zewnętrzne, źródła i literatura
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. XVII, s. 361.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. XIV, s. 196-197.
- B. H. Łuszczyński, Silva heraldica, Biblioteka Narodowa, rkps, t. VI, k. 300.
- Archiwum Narodowe w Krakowie, Dobieccy h. Osorya. Sprawa z Politelskimi o granice Bełchatowa (piotrkowskie), "Zbiór Zygmunta Glogera", sygnatura: 29/678/0/2/122.