Abel Biel z Błeszna
Abel Biel z Błeszna herbu Ostoja (zm. po 1414 r.) – burgrabia wieluński (1376), starosta inowrocławski (1382–1383), starosta krzepicki (1390), podkomorzy wieluński (1414), właściciel rozległych dóbr ziemskich w okolicach Częstochowy.
Życiorys
Pochodził z Błeszna, gdzie wybudował zamek. Był zwolennikiem księcia Władysława Opolczyka, który reprezentował w Polsce Ludwika Węgierskiego ale po wstąpieniu na tron Polski Władysława Jagiełły, zmienił swą orientację polityczną na rzecz polityki Jagiełły. Miał trzech synów, Mikołaja, Zygmunta i Henryka. Jego bratem był Henryk Biel z Błeszna, kanonik gnieźnieński, proboszcz częstochowski. Był krewnym Ścibora ze Ściborzyc z rodu Ostojów. Posiadał ogromny majątek ziemski, na który składały się wsie: Błeszno, Wrzosowa, Biała Mała i Wielka, Wilkowiecko, Kamyk, młyn Mierzanów i dąbrowę zw. Stare Borowno. Legenda o Ablu Bieli mówi, że był pobożnym, bogatym i dumnym rycerzem: Rycerz był bardzo pobożny, często modlił się w zamkowej kaplicy. Pewnego razu doszło do konfliktu rycerza z królem i na zbuntowanego poddanego ruszyły wojska królewskie. Zostały jednak one pokonane przez rycerza. Wtedy przemówiła jego pycha. Oświadczył, że jest równy Bogu. W tym momencie rozwarła się ziemia, pochłonęła zamek i jego mieszkańców, a wszystko przykryła woda. Z bagna ciemną nocą tlą się płomyki – dusze rycerza bluźniercy i jego sług.
Zobacz też
Bibliografia
- J. Laberschek, Bielowie herbu Ostoja i ich zamek w Błesznie na tle polityki obronnej panujących w drugiej połowie XIV wieku, [w:] Zeszyty Historyczne, T. 1, s. 291-306.