MariuszTest

Z Ostoya
Wersja z dnia 23:24, 25 mar 2020 autorstwa Admin (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Godło herbu Ostoja wyryte na portalu kościoła w Wysocicach

Mikołaj ze Ściborzyc herbu Ostoja (zm. ok. 1252 r.) – dziedzic Ściborzyc, fundator kościoła w Wysocicach.

Strona testowa

To jest strona testowa, gdzie próbuję zreprodukować problemy jakie napotyka Kamil i Rafał. Edytuje sobie stronę i sprawdzam czy wystąpią jakieś problemy.

Siedzę i piszę sobie artykuł i co chwila go zapisuje.

Teraz sobie edytuje, piszę i zostawię na dłuższy czas otwarte bez zapisywania...

No i teraz zobaczmy czy po kilkudziesięciominutowej przerwie będę mógł dalej zapisać artykuł.

Edytuję bez problemu :(

To jest przykładowy plik

Życiorys

Mikołaj ze Ściborzyc zapisał się w historii ufundowaniem finalizacji budowy kościoła w Wysocicach. Pierwotnym fundatorem świątyni był biskup krakowski Iwo z Końskich herbu Odrowąż, który zmarł w 1229 roku pozostawiając kościół w Wysocicach niedokończony. Prace zostały wznowione dzięki wsparciu Mikołaja ze Ściborzyc. Świadczy o tym fakt, że na portalu kościoła wyryto znak nie mający nic wspólnego z rodem biskupa oraz zmiana wezwania świątyni z maryjnego na św. Mikołaja. Ów znak przedstawia najwyraźniej godło herbu Ostoja. Mikołaj ze Ściborzyc miał dwóch synów - Ścibora i Strachotę, którzy po śmierci ojca sprzedali Ściborzyce klasztorowi cystersów w Szczyrzycu. Według dokumentu datowanego na dzień 14 maja 1252 roku transakcję tę zatwierdził książę Bolesław Wstydliwy.

Na razie nie napotkałem, żadnych problemów.

Zobacz też

Bibliografia

  • R. Kalinowski, Protoheraldyczny znak na portalu kościoła w Wysocicach a historia herbu Ostoja w średniowieczu, Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego nowej serii, t. XV (XXVI).
  • F. Piekosiński, Rycerstwo polskie wieków średnich, t. 3, zeszyt dodatkowy, s. 733.
  • R. Bogusławski, Herb Bernarda z Gronowic, kanclerza księcia Władysława Opolczyka, [w] "Na Sieradzkich Szlakach", nr 2015/4.