Historia rodziny Starzycki

Pierwszymi znanymi osobami o nazwisku Starzycki lub Storzycki herbu Ostoja byli: Mikołaj (Nikolas) żyjący w latach 1485-1535 i jego syn Jan (Joan). Byli zapewne właścicielami majątku Starzyska w rejonie jaworowskim w guberni lwowskiej Korony Królestwa Polskiego, gdyż córka Jana, Katarzyna (1580-1647), pisała się „ze Starzysk”.

Katarzyna zd. Starzycka była żoną Marcina Kazanowsskiego z Kazanowa herbu Grzymała, który był m.in. wojewodą podolskim i hetmanem polnym koronnym w 1633 r. Katarzyna otrzymała po mężu w 1633 r. dobra Podkamienieckie w pow. brodzkim. Ich córka, Elżbieta zd. Kazanowska (ur. w 1620 r.), była drugą żoną Mikołaja Potockiego herbu Pilawa, syna Jakuba, który był m.in. hetmanem koronnym i kasztelanem krakowskim (1646-51). Ich syn, Jakub Dominik Potocki, był pisarzem polnym Korony.

Szczegółowy opis tej linii rodziny Starzycki znajduje się w rodowodzie ww. Jakuba Potockiego (http://our-royal-titled-noble-and-commoner-ancestors.com/p3704.htm).

Znana jest także Elżbieta zd. Starzycka, żona Walentego Stogniewa herbu Lubicz, która mogła być siostrą stryjeczną Katarzyny, czyli córką nieznanego brata Jana. Prawdopodobnie linia z której wywodzi się linia Starzyckich wywodzi się od ojca Elżbiety, gdyż nie ma informacji o istnieniu syna Jana, a jego rodzina została dokładnie opisana.

Z tej linii rodziny Starzycki herbu Ostoja prawdopodobnie wywodzą się nieznani Starzyccy, mężowie Teresy Doroty Teodozji zd. Słowińskiej i nieznanej z imienia zd. Kalinowskiej oraz Grzegorz Starzycki, od którego powstała linia Starzyckich i Ostoja-Starzyckich.

Linia ww. Grzegorza, a zwłaszcza jego wnuka Pawła (uczestnika Powstania Styczniowego), ma potomków żyjących współcześnie głównie w Warszawie i Krakowie. Z tej rodziny wywodził się uznany artysta malarz Andrzej Janusz Ostoja Starzycki.

Być może z tej linii wywodziła się Elżbieta Andrzejowska (zd. Starzycka) ur. w 1907 r. w Warszawie, córka Bolesława właściciela posiadłości ziemskiej k/Baru na Podolu, która m.in. była Naczelnikiem Harcerstwa ZHP poza granicami Polski, a żyła 107 lat (!).

Grób potomków Grzegorza znajduje się na warszawskim cmentarzu Stare Powązkowskim.

Znani są także potomkowie Tomasza Starzyckiego herbu Ostoja, jego syna Franciszka i wnuczki Franciszki, żony Ignacego ks. Giedroycia. Ich syn, Jerzy Władysław ks. Giedroyć, był publicystą, politykiem i działaczem emigracyjnym.

Ponadto znane są inne linie rodziny Starzycki, o powiązaniu których z ww. liniami i osobami nie ma informacji, ale można założyć, że przodkowie tych linii byli szlachtą herbu Ostoja, nawet jeżeli ich potomkowie w XIX wieku nie mieli potwierdzonego pochodzenia szlacheckiego.

Są to m.in. potomkowie:

- Felicjana Starzyckiego z Wołynia (ur. ok. 1840),

- Józefa Starzyckiego (ur. ok. 1840)

- Mikołaja Starzyckiego (ur. 1844),

- Włodzimierza Starzyckiego z Kielc (ur. ok. 1850),

- Wojciecha Starzyckiego (ur. ok. 1870).

Felicjan Starzycki walczył w Powstaniu Styczniowym i został zesłany na Sybir co sugeruje, że był szlachcicem.

W ww. rodzinach są także inne osoby o istotnym dorobku j.np. Stanisław Jan Starzycki (1923-1991), syn Stanisława i wnuk Wojciecha, genetyk, prof. IHiAR w Radzikowie i SGGW W-wa, członek PAN i PAU (http://www.ipsb.nina.gov.pl/index.php/a/stanislaw-jan-starzycki) czy Kazimiera Starzycka-Kubalska (1919-2005), córka Marii i prawnuczka Józefa, aktorka wielu teatrów w tym zwłaszcza w Kaliszu.

Współcześnie znane są 282 osoby o nazwisku Starzycki, zamieszkujące w 47 powiatach i miastach. Najwięcej jest zameldowanych w Chrzanowie (88) oraz w Tarnowie (31), Krakowie (21), Jaworznie (16) i Warszawie (12).

Powyższa informacja jest początkiem opisania historii rodziny Starzycki i niewątpliwie będzie ona uzupełniana przez żyjących członków tej rodziny.