Historia rodziny Domaradzkich
Historia rodziny
Znani przedstawiciele rodziny Domaradzkich
Członkowie rodziny Domaradzkich
Majątki ziemskie Domaradzkichh
Bibliografia
DOMARADZCY h. OSTOJA i h. JASTRZĘBIEC z Domaradzie, w powiecie sandomierskim. Dojść o nich trudno, którzy do jakiego herbu należą. Że byli Ostojczykami, świadczy Niesiecki i wywody szlacheckie w Ga- licyi. Że Jastrzebczykowie dziedziczyli na tych Domaradzi- cach, dowodzą akta krakowskie, gdzie pod 14-27 r. Stogniew i Piotr z Domaradzie, zawołania Nagórę. herbu podkowa z krzyżem wewnątrz, zaświadczają szlachectwo swego klej - notnika. W drugiej połowie XV-go wieku, dziedzicami tej wsi są: Dersław Gomółka h. Jastrzębiec i Lutek Wołek, Kot, Dyak i Błożno, których herbu Długosz nic podał, mogą być zatem i Ostojczykowie między nimi (Lib. Benef.). Piotr, syn Klemensa. 1414 r. na uniwersytecie krakowskim. Jakób, w latach 1546—1563 administrator dóbr Mikołaja Reja. W 1578 roku Domaradzice posiadali: Zach aryasz, Rafał, Andrzej, Marcin^ Jan, Mikołaj Błożno i Slezak (Paw.). Mikołaj, dworzanin Sieniawskiego, żonaty 1572 r, zTeo- Herb Ostoja. dorą Pociejówną. Synowie jego: Zacharyasz, Jan, Krzysztof i Zygmunt (M. 109 f. 842 i Wyr. Lub. 59 f. 1413). Maciej Szczęsny, syn Stanisława i Doroty z Orłowskich, właściciel Domaradzie 1635 r., ma sumę u Orłowskiego (Zap. Lub. 35 f. 165; Gr. Przed. 70 f. 666). Daniel, syn Macieja, zeznał 1691 r. zapis dożywocia z żoną, Jadwigą Tyszkowską (Perp. Czers. 14 C f. 55). Tu pewno należą: Wojciech, pisarz grodzki żydaczowski 1627 r.; Wojciech, pisarz grodzki trembowelski 1642 r. i Jakób, burgrabia lwowski 1627 r. Andrzej z województwem lubelskiem, a Zygmunt z ziemią przemyską, podpisali obiór króla Michała. Aleksander Domaradzki (v. Domaracki), h. Ostoja, wziął 1630 r. w zastaw Borysowo z dóbr Szkłowskich, w orszańskiem. Synowie jego: Dominik i Szymon, posiadali część w Krasulinie 1093 r. Józef, Michał, Floryan i Maciej z synami: Jakóbem i Janem, synowie Jana, Aleksander z synem Jakóbem, Grzegorz z synem Maciejem i Leon, synowie Grzegorza, Paweł z synami: Janem, Jerzym i Andrzejem, syn Michała, wnukowie Szymona, wywiedli się ze szlachectwa h. Ostoja, w ziemstwie orszańskiem, 1774 r. Maciej Janowicz, miał jeszcze synów: Pawła i Teodora, a Floryan—Pawia i Jana (Herb. Orszański; Ist. Jur. Mat. XXVIII). Piotr, Franciszek i Jan, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w sądzie lwowskim ziemskim 1782 r. Waleryan, Feliks i Ludwik, synowie Jana, zapisani zostali do ksiąg szlacheckich galicyjskich, w latach 1828—1852. Michał, Feliks, Wojciech i Eustachy, synowie Franciszka, 1832 r., a Michał, syn Piotra, 1837 r. Jan w sądzie pilźnieńskim, a Bazyli i Jan, w sadzie trembowelskim, wylegitymowali się ze szlachectwa 1782 r. (Gol). Antoni, cześmik dobrzyński, pozwał 1757 r. ks. Wąsowicza, proboszcza w Lubczy i innych, w sprawie zapisów testamentowych swego brata młodszego Adama (Gr. Nowokorcz.).