Bogusławski Jan Nepomucen

Jan Nepomucen Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 1816) – ziemianin, dziedzic Stoku, właściciel dóbr: Czepów Dolny, Zawady, Chrusty, Dąbrowa Rusiecka, Ochle, Włocin i Grzymaczew.

Jan Nepomucen Bogusławski był synem Urszuli z Załuskowskich herbu Rola i Stanisława Bogusławskiego, kapitana wojsk Księstwa Warszawskiego, dziedzica dóbr Włocin Zawadki i Stok. Jego dziadkami po mieczu byli Faustyna z Kiedrowskich h. Sas i Maksymilian Ścibor-Bogusławski, towarzysz wojsk koronnych, dziedzic Włocina i Smaszkowa. Konrad Bogusławski był bratem: : Marii Agaty, Marii 1v. Gołkont, 2v. Stożkowskiej, Zuzanny Ziembińskiej, Walerii Leokadii, Stanisławy Konstancji, Konrada, Makarego i Józefa Wojciecha.

Jan Nepomucen Bogusławski ożenił się ze starszą od siebie o blisko dziewięć lat Pauliną z Wierusz-Niemojowskich, wdową po Leonie Załuskowskim h. Rola, córką Józefa i Marii z Walewskich. Owocem tego związku było trzech synów: Lucjan Leon, Stanisław Kazimierz i Adolf (ur. 30 września 1849 r.) oraz córka Aniela Zuzanna (ur. w 1846 r.). Dzięki małżeństwu wszedł w posiadanie kilku majątków ziemskich: Czepowa Dolnego, Zawad, Chrustów, Dąbrowy Rusieckiej i Ochel. Po ojcu odziedziczył Stok. Kupił 30 czerwca 1860 r. na licytacji publicznej w Kaliszu za 156 tys. zł. dobra Włocin, niegdyś sprzedane przez ojca Stanisława. Był więc właścicielem kilku dużych majątków ziemskich i należał do najzamożniejszej grupy ziemian tamtejszego regionu. Nie dziwi zatem fakt, że jego córka Aniela Zuzanna wstąpiła w roku 1866 w związek małżeński z Janem Władysławem Chrystowskim h. Starża, dziedzicem rozległych dóbr Tłokinia.