Historia rodziny Kiedrzyńskich

Kiedrzyński - odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina Panów Rzeczpospolitej. Zacna i dla Polski wielce zasłużona rodzina wywodząca się z dawnego województwa krakowskiego, powiatu lelowskiego. Barones Regni Poloniae. Nazwisko pochodzi od wsi Kiedrzyń (obecnie dzielnica Częstochowy), która jest gniazdem rodowym Kiedrzyńskich.

Najstarsze świadectwa źródłowe

Pierwsza wzmianka dotycząca Kiedrzyna pochodzi z roku 1398, kiedy tenutariuszem Kiedrzyna był Pietrasz Stroszocic (Stroszoczicz, syn Strasza). Jako wieś królewską odnotował Kiedrzyn Jan Długosz w Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis.
Pierwszym znanym przedstawicielem rodu Ostojów (Mościców) będącym tenutariuszem Kiedrzyna był Mikołaj Biel z Błeszna (występujący w źródłach w latach 1424-1428). Tenutę Kiedrzyn po Bielu w roku 1432 dzierżył Mikołaj z Pierzchna herbu Ostoja.
W roku 1468 tenutariusz Kiedrzyna był Jan Koziegłowski herbu Lis, który zastawił tę wieś za 100 florenów węgierskich i 10 grzywien Jakubowi z Wierzchowiska herbu Ostoja. Jakub z Wierzchowiska, tego roku, zapisał swej żonie Katarzynie 40 grzywien z racji wiana na dobrach dziedzicznych w Kiedrzynie.
Po roku 1475 występowali w Kiedrzynie bracia - Jakub i Mikołaj z Kiedrzyna oraz i ich siostra Katarzyna, dzieci Jakuba z Kiedrzyna.

Poniżej wymienione są ważniejsze dobra ziemskie, które posiadali przedstawiciele rodziny Kiedrzyńskich herbu Ostoja.

K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. XVII, s. 361.
S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. XIV, s. 196-197.