Błociszewski Stanisław (major)
- Stanisław Błociszewski (1804-1888) - major wojska polskiego, powstaniec.
Urodził się w Rogowie 8 maja 1804, syn Mateusza i Barbary Pruskiej. Z żoną Józefą z Wyganowskich Błociszewską miał synów Stanisława Błociszewskiego, doktora medycyny,Włodzimierza Bronisława Antoniego Sylwestra Prapradziadek Adama Błociszewskiego. Służył w wojsku pruskim i w r. 1827 został mianowany oficerem obrony krajowej (landwery). Gdy po wybuchu powstania listopadowego powołano go do pruskiego wojska, udał się do więzionego w Głogowie gen. Jana Nepomucena Umińskiego i przyczynił się do jego ucieczki z twierdzy. Sam również opuścił szeregi pruskie i razem z Umińskim wyruszył do Warszawy.
Za dezercję z wojska pruskiego skazano go na śmierć i wyrok wykonano in effige (po odczytaniu wyroku zaprowadzono skazańców pod szubienicę, na której przyczepione były ich portrety, tu odczytano po raz wtóry wyrok królewski. Oprawca zdjął portrety i podeptał je, chorągwiami wywijano ponad głowami skazańców.)
W Warszawie wstąpił do pułku poznańskiego, skąd odkomenderowano go na adiutanta gen. Bukowskiego, a następnie przeniesiono do 2. pułku. W uznaniu waleczności otrzymał złoty krzyż Virtuti Militari; gen. Józef Dwernicki wymienia go w swoim raporcie do Wodza Naczelnego wśród innych odznaczonych w bitwie pod Stoczkiem. Razem z korpusem gen. Girolamo Ramoriny złożył broń w Galicji i był internowany prawie przez rok. Po powrocie do W. Ks.Poznańskiego aresztowany, skazany został wyrokiem sądu dywizyjnego za dezercję na 20 lat więzienia, konfiskatę majątku, utratę szlachectwa, kokardy pruskiej i stopnia oficerskiego. Wyrok ten król pruski złagodził na 16- miesięczne więzienie w fortecy głogowskiej.
W czasie Powstania wielkopolskiego w 1848 Błociszewski był instruktorem oddziałów powstańczych,po upadku powstania więziony był przez czas dłuższy w fortecy poznańskiej.
W r. 1862 musiał część swej ziemi sprzedać; Ciołkowo oddał w dzierżawę i osiadł w Poznaniu. Trzech synów Błociszewskiego wzięło udział czynny w powstaniu styczniowym. Błociszewski należał do organizacji cywilnej W. Ks.Poznańskiego i jako lustrator powiatu krobskiego, gostyńskiego i wschowskiego zajmował się formowaniem oddziałów ochotniczych, zbieraniem broni i funduszów dla powstania. Z tego powodu, oskarżony w procesie o zdradę stanu przeciw Janowi Działyńskiemu i towarzyszom, przesiedział blisko dwa lata w więzieniu śledczym w Poznaniu i w Berlinie. W grudniu 1864 r. został uwolniony od winy i kary . Umarł 21.I 1888 w Grzybowie...synowie- Paweł 1835-1835...Włodzimierz 1836 -...Antoni 1837-1837...Bronisław- major wojsko pruskie 1838-1913 ...Sylwester 1840-1875...Antoni 1842-1922...Stanisław dr. medycyny 1849-1927. Drugą żoną po śmierci Józefy Wyganowskiej była Maria Gostyńska z której to synowie - Mieczysław i Józef
- Stanisław Błociszewski (1804-1888) - Major and officer of polish uprising army. Born in Rogowo 8th of Maj 1804, son of Mateusz and Barbara Pruska. With his wife Józefa from Wyganowski Błociszewska he had son Stanisław Błociszewski, medicine doctor and grandfather of Adam Błociszewski.
Called as officer of Prussian army but when November uprising took place, instead of joining army he went to Głogów in order to rescue imprisoned general Nepomucen Umiński and was heading with him to Warsaw to join the Uprising.
Because of desertion, he was sentence to death in Prussia. However, Błociszewski joined polish army under the command of general Bukowski and fought well in the Uprising. For his great efforts and service for Poland, he was given the order of Virtuti Militari. General Dwernicki wrote special note about Błociszewski in his note to the leader of the Uprising. After the uprising, he was sent into the prison for 20 years, his land and estates where confiscated and he was unregistered from the list of nobility in occupied Poland. However, King of Prussia changed the doom into 16 month long prison in stronghold of Głogów.
During the Greater Poland Uprising in 1848, Błociszewski was officer and instructor in Uprising army, after that he was again imprisoned in the stronghold of Poznan. In 1862, he was forced to sell part of his land and moved to Poznań where he worked to improve fight ability of army unites.
All three son's of Błociszewski took part in the January Uprising 1863 but Stanisław himself was raising founds for the army and formed new unites, collected weapons. Because of that, he was again imprisoned in Poznań and later moved to Berlin. He was released 1864, died in Grzybowo 1884.