Historia rodziny Gajewiczów: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[Plik:Ostoja wyciety.jpg|180px|right|]] | [[Plik:Ostoja wyciety.jpg|180px|right|]] | ||
| − | '''[[Gajewicz]]''' - [[odwieczna szlachta]], stara [[Rycerstwo|rycerska]] rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się [https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostoja_(herb_szlachecki) herbem Ostoja], należąca do heraldycznego rodu [https://pl.wikipedia.org/wiki/R%C3%B3d_Ostoj%C3%B3w_(Mo%C5%9Bcic%C3%B3w) Ostojów (Mościców)] | + | '''[[Gajewicz]]''' - [[odwieczna szlachta]], stara [[Rycerstwo|rycerska]] rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się [https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostoja_(herb_szlachecki) herbem Ostoja], należąca do heraldycznego rodu [https://pl.wikipedia.org/wiki/R%C3%B3d_Ostoj%C3%B3w_(Mo%C5%9Bcic%C3%B3w) Ostojów (Mościców)]. |
[[Gajewicz Maciej|Maciej Gajewicz]] był dziedzicem wsi Bańkowce w województwie ruskim r. 1745. Jego syn Józef r. 1762 miał syna Adama r. 1787. Synowie Adama Mikołaj i Szymon, z nich synowie Szymona Włodzimierz i Plikarp byli wylegitymowani w Cesarstwie 1842-1844 i zapisani do księg szlachty guberni podolskiej. | [[Gajewicz Maciej|Maciej Gajewicz]] był dziedzicem wsi Bańkowce w województwie ruskim r. 1745. Jego syn Józef r. 1762 miał syna Adama r. 1787. Synowie Adama Mikołaj i Szymon, z nich synowie Szymona Włodzimierz i Plikarp byli wylegitymowani w Cesarstwie 1842-1844 i zapisani do księg szlachty guberni podolskiej. | ||
Wersja z 06:26, 15 maj 2023
Gajewicz - odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców).
Maciej Gajewicz był dziedzicem wsi Bańkowce w województwie ruskim r. 1745. Jego syn Józef r. 1762 miał syna Adama r. 1787. Synowie Adama Mikołaj i Szymon, z nich synowie Szymona Włodzimierz i Plikarp byli wylegitymowani w Cesarstwie 1842-1844 i zapisani do księg szlachty guberni podolskiej.
Michał Gajewicz był stronnikiem Augusta III, głosował za nim w r. 1733.
Źródła
- Seweryn Uruski - Herbarz szlachty polskiej, T4, str. 76
- Adam Boniecki - "Herbarz Polski", T.5, str. 343