Historia rodziny Chodkowskich: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Linia 16: | Linia 16: | ||
==Znani przedstawiciele rodziny Chodkowskich== | ==Znani przedstawiciele rodziny Chodkowskich== | ||
− | |||
− | |||
* '''Jan Chodkowski''' v. '''Chotkowski''' v. '''Kotkowski''' (zm. po 1569) - podczaszy sieradzki. | * '''Jan Chodkowski''' v. '''Chotkowski''' v. '''Kotkowski''' (zm. po 1569) - podczaszy sieradzki. | ||
: | : |
Wersja z 09:40, 24 mar 2023
Chodkowski (Chotkowski) - odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców).
Historia rodziny
Rodzina Chodkowskich herbu Ostoja została opisana w kilku herbarzach dotyczących szlachty polskiej.
Znani przedstawiciele rodziny Chodkowskich
- Jan Chodkowski v. Chotkowski v. Kotkowski (zm. po 1569) - podczaszy sieradzki.
- Remigiusz Ostoja-Chodkowski ps. Blondyn (1903–1944) - architekt, powstaniec warszawski, dowódca 332. plutonu 1. kompanii zgrupowania AK „Gurt”. Był synem Remigiusza i Stanisławy.
- Wanda Maria Ostoja-Chodkowska imię zakonne: Ancilla od Woli Bożej (1905-1944) - zakonnica, urszulanka, sanitariuszka AK. Była córką Remigiusza i Stanisławy Wilczewskiej. Pośmiertnie odznaczona Medalem Wojska i Krzyżem Armii Krajowej.
Majątki ziemskie Chodkowskich
Poniżej wymienione są ważniejsze dobra ziemskie, które posiadali przedstawiciele rodziny Chodkowskich herbu Ostoja.
Linki zewnętrzne
- Remigiusz Ostoja-Chodkowski, architekt, „Powstańcze biogramy”
- Wanda Ostoja-Chodkowska, urszulanka, sanitariuszka AK, odsłonięcie tablicy pamiątkowej
Źródła i literatura
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III, s. 80.
- A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. III, s. 30.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. II, s. 215.
- E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2007, s. 81.
- E. Sęczys, Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa 2018, s. 62.