Jan Stanisław Zagórski: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Linia 7: | Linia 7: | ||
* K. Niesiecki, ''Herbarz Polski'', wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. 10. | * K. Niesiecki, ''Herbarz Polski'', wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. 10. | ||
* A. Filipowicz, ''Kazanie w oktawę solennej koronacji cudownego obrazu Najświętszej Marii Panny'', Poczajów 1749. | * A. Filipowicz, ''Kazanie w oktawę solennej koronacji cudownego obrazu Najświętszej Marii Panny'', Poczajów 1749. | ||
| − | * ''Urzędnicy wołyńscy XIV-XVIII wieku'' | + | * ''Urzędnicy wołyńscy XIV-XVIII wieku'', Kórnik 2007, s. 185-186. |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
Aktualna wersja na dzień 12:00, 3 lis 2022
Jan Stanisław Zagórski (zm. 1736) - podstarości i wojski większy krzemieniecki, podstoli wołyński, dziedzic na Potutorowie i Wołkowcach.
Jan Stanisław Zagórski pełnił liczne urzędy. Był w latach 1718-1732 wojskim większym krzemienieckim, następnie w latach 1732-1733 podstolim wołyńskim, pełnił także funkcje podstarościego krzemienieckiego oraz sędziego deputata do Trybunału głównego Koronnego. Ożeniony był z Teresą Drohojowską, z którą miał syna Józefa Walentego, męża Elżbiety Pągowskiej, miecznikówny sieradzkiej. Jego drugą żoną była Anna Ledochowaka (Leduchowska), z którą spłodził córkę Teresę oraz synów - Sebastiana, zakonnika, Franciszka, starostę owruckiego i Wojciecha Zagórskich.
Bibliografia
- K. Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. 10.
- A. Filipowicz, Kazanie w oktawę solennej koronacji cudownego obrazu Najświętszej Marii Panny, Poczajów 1749.
- Urzędnicy wołyńscy XIV-XVIII wieku, Kórnik 2007, s. 185-186.