Historia rodziny Balickich

Balicki - odwieczna szlachta z Małopolski, która już w XIV wieku przeniosła się do Rusi Czerwonej na ziemię Przemyślską. Tatomir w roku 1411 a Daszko w roku 1430, notowani są w aktach lwowskich. Myka (Mikołaj) i Sienko podpisali konfederację szlachty czerwonoruskiej w roku 1464. Iwaszko jest notowany w roku 1440, jego córka Aleksandra wyszła za mąż za Dzieduszyckiego w r. 1453.

Stanisław z bratem Mikołajem kupili majątek Muchlin w r. 1617. Aleksander, dziedzic części wsi Swaryszów na Rusi Czerwonej w r. 1650.

Ojciec Józefa Balickiego - Erazm Balicki herbu Ostoja, w roku 1929, wraz z grupą kolegów założył „Nadniemeńskie Kółko Łowieckie” z siedzibą w Warszawie. Koło to pozyskało atrakcyjne łowiska w Puszczy Bersztańskiej i Kotrańskiej na Wileńszczyźnie oraz w okolicy Siemiatycz nad Bugiem. Józef najpierw asystował ojcu w niektórych polowaniach indywidualnych, później, w latach trzydziestych, sam już pozyskiwał pierwsze szaraki polując „na deptaka”. Wybuch wojny w roku 1939 przerwał edukację myśliwską młodego Balickiego. Podczas okupacji Józef Balicki był żołnierzem Oddziału Dywersji Bojowej VII Obwodu „Obroża” AK. Walczył w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie został uwięziony przez NKWD i wywieziony w głąb Rosji. Po powrocie z sowieckiego łagru zdał egzamin na studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej oraz wstąpił do Polskiego Związku Łowieckiego. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę jako architekt, a łowiectwo stało się pasją życia.

Po odwilży w roku 1956 Józef Balicki został przyjęty do świeżo powstałego na Mazurach Koła Łowieckiego "Ryś" w Dźwierzutach, a w początku lat sześćdziesiątych nabył "chatę mazurską" w Zimnej Wodzie.

Wystawa w Muzeum Mazurskim w Szczytnie prezentuje medalowe trofea łowieckie pozyskane przez Józefa Balickiego w mazurskich obwodach łowieckich. Wystawa zorganizowana przy wsparciu:

POWIAT SZCZYCIEŃSKI TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ MUZEUM W SZCZYTNIE MUZEUM WARMII I MAZUR W OLSZTYNIE.