Bogusławski Marcin (III): Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | '''Marcin Ścibor-[[Bogusławski]] herbu Ostoja''' (ur. ok. 1640, zm.1710) – ziemianin, dziedzic Wrzeszczewic, posesor Tądowa Górnego, Włocina, Grzymaczewa, Dziadkowic i Wojsławic. | + | '''Marcin Ścibor-[[Bogusławski]] herbu Ostoja''' (ur. ok. 1640, zm. ok. 1710) – ziemianin, dziedzic Wrzeszczewic, posesor Tądowa Górnego, Włocina, Grzymaczewa, Dziadkowic i Wojsławic. |
Marcin Bogusławski urodził się około 1645 r. Był synem [[Bogusławski Marcin (II)|Marcina Bogusławskiego]] i Katarzyny z Rościerskich (Rościeskich) h. Rola, dziedziców dóbr Wrzeszczewice położonych koło Szadku, w województwie sieradzkim. Jego dziadkami od strony ojca byli [[Bogusławski Marcin (I)|Marcin Bogusławski]] i Małgorzata Piorunowska h. Róża, dziedzice Stryjów Paskowych. Marcin miał trzech braci – [[Bogusławski Stanisław|ks. Stanisława]], kanclerza kardynalskiego, Jana i Wojciecha. Z żony swej Marianny Rosowskiej herbu Korab, córki Filipa i Anny z Budzisz-Pstrokońskich miał czworo dzieci: Mariannę, zamężną za Szymonem Zabłockim, Stefana (subdelegata burgrabiego grodzkiego), Stanisława i [[Bogusławski Andrzej|Andrzeja]], instygatora Trybunału Koronnego, regenta grodzkiego i komornika granicznego sieradzkiego. | Marcin Bogusławski urodził się około 1645 r. Był synem [[Bogusławski Marcin (II)|Marcina Bogusławskiego]] i Katarzyny z Rościerskich (Rościeskich) h. Rola, dziedziców dóbr Wrzeszczewice położonych koło Szadku, w województwie sieradzkim. Jego dziadkami od strony ojca byli [[Bogusławski Marcin (I)|Marcin Bogusławski]] i Małgorzata Piorunowska h. Róża, dziedzice Stryjów Paskowych. Marcin miał trzech braci – [[Bogusławski Stanisław|ks. Stanisława]], kanclerza kardynalskiego, Jana i Wojciecha. Z żony swej Marianny Rosowskiej herbu Korab, córki Filipa i Anny z Budzisz-Pstrokońskich miał czworo dzieci: Mariannę, zamężną za Szymonem Zabłockim, Stefana (subdelegata burgrabiego grodzkiego), Stanisława i [[Bogusławski Andrzej|Andrzeja]], instygatora Trybunału Koronnego, regenta grodzkiego i komornika granicznego sieradzkiego. | ||
Wersja z 14:28, 14 maj 2012
Marcin Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. ok. 1640, zm. ok. 1710) – ziemianin, dziedzic Wrzeszczewic, posesor Tądowa Górnego, Włocina, Grzymaczewa, Dziadkowic i Wojsławic.
Marcin Bogusławski urodził się około 1645 r. Był synem Marcina Bogusławskiego i Katarzyny z Rościerskich (Rościeskich) h. Rola, dziedziców dóbr Wrzeszczewice położonych koło Szadku, w województwie sieradzkim. Jego dziadkami od strony ojca byli Marcin Bogusławski i Małgorzata Piorunowska h. Róża, dziedzice Stryjów Paskowych. Marcin miał trzech braci – ks. Stanisława, kanclerza kardynalskiego, Jana i Wojciecha. Z żony swej Marianny Rosowskiej herbu Korab, córki Filipa i Anny z Budzisz-Pstrokońskich miał czworo dzieci: Mariannę, zamężną za Szymonem Zabłockim, Stefana (subdelegata burgrabiego grodzkiego), Stanisława i Andrzeja, instygatora Trybunału Koronnego, regenta grodzkiego i komornika granicznego sieradzkiego.
Marcin Bogusławski jeszcze za życia rodziców stał się właścicielem ojcowskiego majątku (w dniu 16 czerwca 1671 r. ojciec przekazał mu Wrzeszczewice). Młody dziedzic Wrzeszczewic w sierpniu 1671 roku zastawił rodzicom za 10 tys. zł. pol. przekazane sobie uprzednio dobra i wziął od Nieradzkich w trzyletnią dzierżawę Tądów Górny. W lipcu 1675 r. zwrócił pożyczone pieniądze i przejął Wrzeszczewice. Ojcowizną gospodarował do 1696 r., kiedy to sprzedał majątek Samuelowi Głębockiemu herbu Doliwa, wojskiemu brzeskiemu. Jeszcze tego roku wziął w zastaw za 7583 zł. pol. majątek Włocin i części w Grzymaczewie od Michała Malskiego herbu Nałęcz. W roku 1699 wziął w posesję tytułem zastawu Dziadkowice od Rafała Gomolińskiego za kwotę 7700 florenów polskich a następnie dobra Wojsławice od Przerembskich. Zmarł ok. 1710 r.
Bibliografia
- R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.
- R. Bogusławski, Ks. kan. Stanisław Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja - kanclerz kardynalski rodem z Ziemi Sieradzkiej, "Na Sieradzkich Szlakach" 4/100/2010.