Historia rodziny Targońskich: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 10: Linia 10:
 
Adam Wolff w ''Mazowieckich zapiskach herbowych z XV i XVI wieku'' wymieniał dziedziców Targoni herbu Ostoja, byli to: Wojciech Targonia i Jakub Targonia (1462, 1473), Jakub, Grzegorz z synami, Piotr, Jakub z Targoni (1474), Jakub, Grzegorz, Wojciech, Ścibor i synowie Jana z Targoni (1480-1481).
 
Adam Wolff w ''Mazowieckich zapiskach herbowych z XV i XVI wieku'' wymieniał dziedziców Targoni herbu Ostoja, byli to: Wojciech Targonia i Jakub Targonia (1462, 1473), Jakub, Grzegorz z synami, Piotr, Jakub z Targoni (1474), Jakub, Grzegorz, Wojciech, Ścibor i synowie Jana z Targoni (1480-1481).
  
Ignacy Kapica Milewski odnotował w swoim herbarzu dwa dokumenty z akt łomżyńskich, w których oprócz imion dziedziców Targoni podano ich herb.  
+
Ignacy Kapica Milewski odnotował w swoim herbarzu dwa dokumenty z akt łomżyńskich, w których oprócz imion dziedziców Targoni podano ich herb. W pierwszym dokumencie z roku 1475 zostali wymienieni: Jakub, Grzegorz i Piotr z Targoni herbu Ostoja.  
  
 
<gallery>
 
<gallery>

Wersja z 09:54, 19 sie 2024

English flag.png

Ostoja wyciety.jpg

Targoński (Targonia) – polska szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z Targoni na Mazowszu.

Najstarsze świadectwa źródłowe dotyczące rodziny

W roku 1413 Janusz, książę mazowiecki nadał Jakuszowi, Andrzejowi i Marcinowi, w zamian za ich wieś Targonie w pow. ciechanowskim1, 40 włók nad rzeką Sliną, w pobliżu jej ujścia do Narwi, w ziemi łomżyńskiej. Z biegiem lat, w wyniku odsprzedaży i działów rodzinnych powstało w tym miejscu kilka wsi o wspólnej nazwie Targonie. Ignacy Kapica Milewski wymieniał: Targonie Wielkie, Targonie Krytuły, Targonie Stawiane, Targonie Cibory, Targonie Białe, Targonie Okunie i Targonie Krzywdy należące do Ostojów oraz Targonie Wity będące w posiadaniu Grzymalitów. Według opracowania Fundacji im. Ignacego Kapicy, (patrz: Wyszukiwarka szlachty gniazdowej) do szlachty pieczętującej się Ostoją należały: Targonie Wielkie, Targonie Krytuły, Targonie Białe i Targonie Okunie.

Adam Wolff w Mazowieckich zapiskach herbowych z XV i XVI wieku wymieniał dziedziców Targoni herbu Ostoja, byli to: Wojciech Targonia i Jakub Targonia (1462, 1473), Jakub, Grzegorz z synami, Piotr, Jakub z Targoni (1474), Jakub, Grzegorz, Wojciech, Ścibor i synowie Jana z Targoni (1480-1481).

Ignacy Kapica Milewski odnotował w swoim herbarzu dwa dokumenty z akt łomżyńskich, w których oprócz imion dziedziców Targoni podano ich herb. W pierwszym dokumencie z roku 1475 zostali wymienieni: Jakub, Grzegorz i Piotr z Targoni herbu Ostoja.

Majątki ziemskie Targońskich

Targonie Wielkie, Targonie Krytuły, Targonie Białe, Targonie Okunie, Targonie Cibory.

Przypisy


1. Z Targoni w pow. ciechanowskim pochodziła rodzina Targońskich herbu Grzymała (patrz: Katalog szlachty gniazdowej. Mapa gniazd szlacheckich). Według Ignacego Kapicy Milewskiego bracia Jakusz, Andrzej i Marcin z Targoni w pow. ciechanowskim należeli do rodu Ostojów.

Źródła i literatura

  • A. Wolff, Mazowieckie zapiski herbowe z XV i XVI wieku, Kraków 1937, s. 340–341.
  • I. Kapica Milewski, Herbarz Ignacego Kapicy Milewskiego (dopełnienie Niesieckiego), Kraków 1870, s. 414–420.
  • Fundacja im. Ignacego Kapicy, Katalog szlachty gniazdowej. Mapa gniazd szlacheckich, Wyszukiwarka szlachty gniazdowej.
  • Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, Targonie Wielkie. Kartoteka powiatu zambrowskiego w średniowieczu. Kartoteka Słownika historyczno-geograficznego Mazowsza w średniowieczu, Pracownia Atlasu Historycznego Instytutu Historii PAN.
  • A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. XI, s. 135.
  • Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, (praca zbiorowa), Warszawa 1880–1902, t. XII, s. 167.
  • Z. Gloger, Dawna ziemia łomżyńska, Warszawa 1876, s. 14.
  • W. Smoleński, Szkice z dziejów szlachty mazowieckiej, Kraków 1908, s. 20–21.
  • J. Wiśniewski, Początek i rozwój nowego osadnictwa w ziemi łomżyńskiej w końcu XIV i w XV wieku, (w:) Studia Łomżyńskie, 1/1989, s. 60, 73, 84, 87-88, 93, 103.
  • T. Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, Poznań 1879-1908, t. IX, s. 173-174.