Konstanty Iłowiecki

Konstanty Iłowiecki (1709-1777) - opat lądzki, komisarz, wikariusz i wizytator generalny polskiej prowincji cysterskiej.

Konstanty Iłowiecki h. Ostoja urodził się 17 marca 1709 r. w Iłowcu, rodzicami jego byli Wojciech Iłowiecki i Zofia Rajska. Konstanty miał trzech braci: Jana, Jerzego i Franciszka. Konstanty Iłowiecki wstąpił do zakonu cystersów w 1727 r. w opactwie w Lądzie. Święcenia kapłańskie przyjął w roku 1732. Rok później (1733) został koadiutorem opata Lądu Mikołaja Antoniego Łukomskiego a następnie przeorem lądzkim. Łukomski wybrał Iłowieckiego widząc w nim sukcesora swoich naukowych zainteresowań i polityki. Jako koadiutor i przeor Lądu Iłowiecki uczestniczył w 1738 r. w Kapitule Generalnej cystersów w Citeaux. W 1746 r. występował jako przeor klasztoru w Wągrowcu. Po śmierci Mikołaja Antoniego Łukomskiego (8 maja 1750 r.) Konstanty Iłowiecki objął urząd opata Lądu. Dnia 12 marca 1752 r. zgromadzenie opatów powierzyło Iłowieckiemu urząd komisarza, wikariusza i wizytatora generalnego polskiej prowincji cysterskiej. Urząd ten Iłowiecki pełnił przez trzy kolejne, sześcioletnie kadencje (od 1752 do 1771 r.) Do ważniejszych dokonań Konstantego Iłowieckiego zaliczyć należy budowę kościoła parafialnego pw. Św. Mikołaja, w Lądku, remont pałacu opackiego oraz działania na rzecz Collegium Generale Studii w Mogile, będące centrum kształcenia cystersów z polskich opactw. Konstanty Iłowiecki interesował się filozofią i metafizyką. W bibliotece opactwa cystersów w Mogile zachowały się trzy podręczniki autorstwa Konstantego Iłowieckiego na temat logiki, metafizyki i filozofii przyrody z lat 1771-1772. Opat Konstanty Iłowiecki zmarł w wieku 68 lat, dnia 20 lutego 1777 r., i został pochowany w krypcie klasztornej świątyni.

Zobacz też

• Historia rodziny

Bibliografia

• J. Nowiński, Opat Lądu Konstanty Iłowiecki i jego pamiątkowe tablice [w:] „Seminare. Poszukiwania naukowe”, 2013, t. XXXIV, s. 295-309.