Historia rodziny Dubikowskich: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Linia 35: | Linia 35: | ||
* J. S. Hlinski (i in.), ''Herbarz szlachty białoruskiej'', t. V, Mińsk 2018, s. 563. | * J. S. Hlinski (i in.), ''Herbarz szlachty białoruskiej'', t. V, Mińsk 2018, s. 563. | ||
* CDIAK, ''Sprawa pochodzenia rodu Dubikowskich'', zesp. 481, inw. 3, spr. 1185. | * CDIAK, ''Sprawa pochodzenia rodu Dubikowskich'', zesp. 481, inw. 3, spr. 1185. | ||
| − | * J. Ciechanowicz, ''Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego'', t. III | + | * J. Ciechanowicz, ''Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego'', Rzeszów 2001, t. III, s. 203. |
Wersja z 08:47, 9 maj 2023
Dubikowski (także Dubiejkowski) - odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z Dubików (obecnie część wsi Futory) w dawnym województwie ruskim.
Historia rodziny
Dokument potwierdzający szlachectwo Dubiejkowskich (Dubikowskich) h. Ostoja. LVIA 391. Ap.6, Sv.609.
Znani przedstawiciele rodziny Dubikowskich
Samuel Dubikowski (zm. po 1592) - za zasługi wojenne otrzymał od króla Zygmunta III Wazy osiem włók ziemi w Uroczysku Pawłowskim alias Broniuszy położonych w województwie nowogrodzkim.
Majątki ziemskie Dubikowskich
Dubiki (obecnie część wsi Futory),
Linki zewnętrzne
Źródła i literatura
- I. Mytnik, Słownik historyczno-etymologiczny antroponimów ziemi Chełmskiej (XVI-XVII wiek), Warszawa 2017, s. 85.
- J. S. Hlinski (i in.), Herbarz szlachty białoruskiej, t. V, Mińsk 2018, s. 563.
- CDIAK, Sprawa pochodzenia rodu Dubikowskich, zesp. 481, inw. 3, spr. 1185.
- J. Ciechanowicz, Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, Rzeszów 2001, t. III, s. 203.