Historia rodziny Chyżyńskich: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 27: | Linia 27: | ||
==Linki zewnętrzne== | ==Linki zewnętrzne== | ||
| − | * [https://kurierostrowski.pl/2022/11/30/groby-powstancow-na-ostrowskim-cmentarzu/ | + | * [https://kurierostrowski.pl/2022/11/30/groby-powstancow-na-ostrowskim-cmentarzu/ Opis miejsca pochówku Antoniego Chiżyńskiego], powstańca listopadowego. |
==Źródła i literatura== | ==Źródła i literatura== | ||
Wersja z 05:22, 21 kwi 2023
Chyżyński (także Chiżyński, Chiziński) - odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców).
Historia rodziny
Według autorów Polskiej encyklopedii szlacheckiej Chyżyńscy v. Chizińscy wywodzą się z Chyżyn w ziemi czerskiej. Bartosz Paprocki widział Chizińskich rozrodzonych w ziemi ciechanowskiej. Adam Boniecki i Seweryn hr. Uruski wspominali Chiżyńskich, którzy wylegitymowali się ze szlachectwa z herbem Ostoja w dawnej guberni podolskiej w 1834 roku. Uruski wymienił protoplastę Chiżyńskich z Podola - Grzegorza Chiżyńskkiego, posiadacza majątku na Podolu w 1720 roku, który miał syna Sebastiana.
W roku 1802 wylegitymował się ze szlachectwa z herbem Ostoja w guberni wołyńskiej Jan Chiżyński, ziemianin powiatu nowogrodzkiego, syn Jana i Anny z Wolańskich, wnuk Sebastiana i Zofii z Robaczyńskich.
Znani przedstawiciele rodziny Chyżyńskich
- Antoni Chiżyński (1811-1886) - powstaniec listopadowy, poseł na sejm pruski, działacz społeczny, właściciel dóbr ziemskich w Popłomyku.
- Kazimierz Antoni Zdzisław Chiżyński (ur. ok. 1873) - właściciel folwarku Zagacie. Był synem Walentego Polikarpa, ziemianina i Franciszki z Piotrowskich.
- Helena z Tchorznickich Chyżyńska (1878-1943) - znana i ceniona powieściopisarka, autorka romansów (m.in. Trędowatej). Była małżonką Władysława Chyżyńskiego, syna Walentego Polikarpa i Franciszki z Piotrowskich.
Majątki ziemskie Chyżyńskich
Linki zewnętrzne
- Opis miejsca pochówku Antoniego Chiżyńskiego, powstańca listopadowego.
Źródła i literatura
- B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego, Kraków 1858, s. 367-373.
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III, s. 103; t. XI, s. 75.
- A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. II, s. 372.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. II, s. 170.
- Polska encyklopedia szlachecka, t. IV, s. 378.
- Teki Dworzaczka, Biblioteka Kórnicka, PAN.
- Polski Słownik Biograficzny, t. III, s. 291.