Józef Świerczyński

Józef Świerczyński (ur. 19 stycznia 1893 w Byszewach, zm. 1940 w Charkowie) – pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Józef Świerczyński urodził się 19 stycznia 1893 w Byszewach, w rodzinie Józefa i Heleny z Plichtów. W latach 1911–1913 jego korepetytorem był Jarosław Iwaszkiewicz.

15 października 1918 Rada Regencyjna mianowała go porucznikiem. W 1918 dowodził batalionem w 34 pułku piechoty. W czasie wojny z bolszewikami walczył jako oficer sztabowy V Brygady Jazdy. Po wojnie został zweryfikowany w stopniu rotmistrza a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk ułanów grochowskich w Suwałkach. Od 3 listopada 1922 do 15 października 1923 był słuchaczem II Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu otrzymał dyplom naukowy oficera Sztabu Generalnego i przydział do Generalnego Inspektoratu Jazdy w Warszawie. 10 stycznia 1924 został odkomenderowany na trzy miesiące do Oddziału IV Sztabu Generalnego. 31 marca 1924 został awansowany na majora. Z dniem 15 kwietnia tego roku został przydzielony do Departamentu II Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko kierownika referatu. Dnia 15 sierpnia 1924 roku został przeniesiony do 3 pułku ułanów śląskich w Tarnowskich Górach. W tym samym roku został wyznaczony na stanowisko kwatermistrza pułku. 6 sierpnia 1927 roku został przydzielony do składu osobowego generała brygady Juliusza Rómmla. 23 grudnia 1927 roku został przeniesiony do 4 pułku ułanów zaniemeńskich w Wilnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. 23 stycznia 1929 roku został awansowany na podpułkownika. W 1931 roku został mianowany dowódcą 23 pułku ułanów grodzieńskich w Podbrodziu, a później w Postawach. Na stopień pułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. W 1938 roku został głównym instruktorem wyszkolenia bojowego i komendantem kursów doskonalących Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Postanowieniem Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 (nr 112-48-07) został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych (dwukrotnie: 14 kwietnia 1922),
• Złoty Krzyż Zasługi (18 marca 1932),
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936),
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”.

Zobacz też

Historia rodziny Świerczyńskich

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych.
• Rocznik Oficerski, 1923, 1924, 1928, 1932. Warszawa, Ministerstwo Spraw Wojskowych.
• Rocznik oficerów kawalerii, Warszawa 1930.

J. Tucholski (red.), Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003.

• K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J. N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VIII.
• Józef Świerczyński, Wikipedia