Historia rodziny Świerczyńskich: Różnice pomiędzy wersjami
(zmiany redakcyjne) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Ostoja labry plaszczowe malowane.jpg|150px|right|]] | [[Plik:Ostoja labry plaszczowe malowane.jpg|150px|right|]] | ||
'''[[Świerczyński]]''' - [[odwieczna szlachta]], rodzina [[Rycerstwo|rycerska]] pieczętująca się herbem Ostoja. Nazwisko pochodzi od gniazda rodzinnego Świerczyńska położonego koło Rozprzy w dawnym powiecie piotrkowskim województwa sieradzkiego. | '''[[Świerczyński]]''' - [[odwieczna szlachta]], rodzina [[Rycerstwo|rycerska]] pieczętująca się herbem Ostoja. Nazwisko pochodzi od gniazda rodzinnego Świerczyńska położonego koło Rozprzy w dawnym powiecie piotrkowskim województwa sieradzkiego. | ||
| + | |||
| + | Najstarsza wzmianka dotycząca Świerczyńskich pieczętujących się herbem Ostoja pochodzi z 1402 roku, z dokumentu, w którym Andrzej, syn Stanisława ze Świerczyńska dowiódł, że należy do rodu Ostojów (Mościców). W połowie XV wieku występuje w źródłach Stanisław ze Świerczyńska zwany Świnia. W roku 1460 ożenił się z Jadwigą z Widawy. W połowie XVI wieku na Świerczyńsku dziedziczył Marcin Świerczyński. W roku 1552 w księgach poborowych województwa sieradzkiego wymienieni są trzej bracia, właściciele dóbr w Świerczyńsku Małym. Są to: Wojciech, Marcin i Jan Świniowie. Sygnatariuszem uchwały sejmiku sieradzkiego z roku 1575 był Sebastian Świerczyński. | ||
==Informacje z herbarzy== | ==Informacje z herbarzy== | ||
| Linia 12: | Linia 14: | ||
==Majątki ziemskie Świerczyńskich== | ==Majątki ziemskie Świerczyńskich== | ||
| − | ==Linki | + | Świerczyńsko, Świerczyńsko Mniejsze, Gieski, Truszczanek, Chwalibogowo, Chwalibogówko, Wiszczelice, Błenna, Dziewczopólko, Rudnik, Zakrzew. |
| + | |||
| + | ==Linki zewnętrzne i źródła== | ||
* Tomasz Jurek, ''Dzieje Średniowieczne'', Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, ISBN 83-02-07370-9. | * Tomasz Jurek, ''Dzieje Średniowieczne'', Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, ISBN 83-02-07370-9. | ||
Wersja z 08:10, 15 cze 2022
Świerczyński - odwieczna szlachta, rodzina rycerska pieczętująca się herbem Ostoja. Nazwisko pochodzi od gniazda rodzinnego Świerczyńska położonego koło Rozprzy w dawnym powiecie piotrkowskim województwa sieradzkiego.
Najstarsza wzmianka dotycząca Świerczyńskich pieczętujących się herbem Ostoja pochodzi z 1402 roku, z dokumentu, w którym Andrzej, syn Stanisława ze Świerczyńska dowiódł, że należy do rodu Ostojów (Mościców). W połowie XV wieku występuje w źródłach Stanisław ze Świerczyńska zwany Świnia. W roku 1460 ożenił się z Jadwigą z Widawy. W połowie XVI wieku na Świerczyńsku dziedziczył Marcin Świerczyński. W roku 1552 w księgach poborowych województwa sieradzkiego wymienieni są trzej bracia, właściciele dóbr w Świerczyńsku Małym. Są to: Wojciech, Marcin i Jan Świniowie. Sygnatariuszem uchwały sejmiku sieradzkiego z roku 1575 był Sebastian Świerczyński.
Informacje z herbarzy
Janina Karolina Świerczyńska h. Ostoja ur. 1877 zm. 1966 w Brwinowie, żona Stanisława Kowalewskiego h. Dołęga, ur. 1866 w Żydowie, zm. 1941 w Brwinowie. Jan Świerczyński h. Ostoja w Borzewie, mąż Kazimiery Marii Magdaleny Zboińskiej h. Ogończyk, ur. 1849 zm. 1878.
Antoni rzadził kollegium bydgoskie i nowicjat krakowski, zmarł w r. 1727. Henryk Józef Świerczyński h. Ostoja, syn Piotra Paweła Świerczyńskiego, ur. 1863 w majątku Teresin, pow. Sochaczewski i hrabiny Aniely Łubieńskiej z Łubnej h. Pomian. Z tej linii, Edward Świerczyński h. Ostoja 1957-1998. Jerzy Świerczyński h. Ostoja, syn Henryka Józefa Świerczyńskiego, ur 19 VI 1902 w Michałowie, gm. Błonie i Genowefy Walburg, 1914-1981, ur w majątku Jagniątki, gm. Kutno 19 II, zm. w Łódzi 27 XII. Z tej linii, Mariusz Ostoja Świerczyński ur. 1981, Marcin Ostoja Świerczyński ur. 1987. Hanna Świerczyńska h. Ostoja, ur. 20 V 1961 w Łódzi, córka Jerzego Świerczyńskiego, ur. 6 VII 1940 w Łódzi, zm. 19 III 1999 w Łódzi i Jadwigi Frankowskiej, ur. 23 XII 1940.
Członkowie rodziny Świerczyńskich
Majątki ziemskie Świerczyńskich
Świerczyńsko, Świerczyńsko Mniejsze, Gieski, Truszczanek, Chwalibogowo, Chwalibogówko, Wiszczelice, Błenna, Dziewczopólko, Rudnik, Zakrzew.
Linki zewnętrzne i źródła
- Tomasz Jurek, Dzieje Średniowieczne, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, ISBN 83-02-07370-9.
- Karol Górski, Studia i szkice z dziejów Państwa Krzyżackiego, reprint Olsztyn 1986, ISBN 83-7002-229-4.
- Karol Górski, Pomorze w dobie wojny trzynastoletniej, Poznan 1932.
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VIII, s. 579.
- E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2000, s. 703-704.
- S. Kozierowski, Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań 1926, t. A-O, s. 159-160.