Ścibor z Koszyc i Konarów

Herbu Ostoja

Ścibor z Koszyc i Konarów herbu Ostoja (zm. po 1450 r.) – dziedzic Konarów i Koszyc Wielkich.

Życiorys

Ścibor był synem Dobiesława z Konarów w pow. ksiąskim i Koszyc Wielkich w pow. pilzneńskim, stolnika krakowskiego. Jego matką była nieznana z imienia córka Paszki Niedźwiedzia z Bogumiłowic. Miał braci – Jana Rokosza (zm. ok. 1464) i Dobiesława (zm. 1431) oraz siostrę przyrodnią - Katarzynę, zakonnicę w klasztorze Św. Andrzeja w Krakowie. Po śmierci ojca w 1409 roku odziedziczył dobra w Koszycach Wielkich i w Konarach. Ożenił się ok. 1435 roku z Reginą, córką Helwiga z Bieździedzy i Brzezin herbu Grzymała. Być może po śmierci Helwiga (ok. 1447) Brzeziny (lub ich część) stały się własnością Ścibora. Wiadomo, że jego potomkowie dziedziczyli w Brzezinach. Ze związku z Reginą miał synów: Mikołaja z Konar, Jana z Konar i Dobiesława Rokosza z Brzezin i Koszyc Małych.

Zobacz też

• Historia rodu Ostoja
• Dobiesław z Konarów i Koszyc
• Jan Rokosz z Koszyc

Bibliografia

• F. Sikora, Rokosz, h. Ostoja Jan, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XXXI, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1988-1989 r.
• Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu.
• T. Kruszewski, Dziedzice Konarów herbów Ostoja i Szreniawa. Analiza historycznoprawna, [w:] „Z Dziejów Prawa” 2019, t. 12 (20), s. 87—107.
• R. Kalinowski, Protoheraldyczny znak na portalu kościoła w Wysocicach a historia herbu Ostoja w średniowieczu, Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego nowej serii, t. XV (XXVI).