Ostaszewski Ludwik

Ludwik Ostaszewski herbu Ostoja (ur. 27 lipca 1824 w Przybojewie, zm. ok. 1900 we Włoszech) – uczestnik powstań i ruchów niepodległościowych XIX w. Był synem właściciela ziemskiego Przybojewa na Mazowszu, Józefa Gabriela Ostaszewskiego, a wnukiem Nereusza Ostaszewskiego, posła na Sejm Czteroletni. Ukończył gimnazjum i kursy prawa w Warszawie. W 1844 r. zbiegł z Królestwa w obawie przed aresztowaniem za udział w tajnych związkach. Przebywał w Poznańskiem pod nazwiskiem Leona Okęskiego. Wciągnięty do sprzysiężenia uczestniczył w przygotowaniach do powstania. Aresztowany w 1846 roku, więziony w Moabicie, wyrokiem sądu w Berlinie 2 grudnia 1847 skazany został na "utratę szlachectwa, ośmioletni areszt w fortecy, a potem wydalenie za granicę państwa". Z więzienia oswobodziła go Wiosna Ludów. W latach pięćdziesiątych działał w Poznańskiem. Następnie wziął czynny udział w Powstaniu styczniowym 1863-1864 jako kapitan - dowódca jazdy powstańczej w Płockiem. W 1866 służył w randze porucznika w armii włoskiej. Mieszkał we Florencji, gdzie pozostawał w bliskich, przyjacielskich stosunkach z Juliuszem Konstantym Ordonem, bohaterem Mickiewiczowskiej "Reduty". Za jego sprawą sprowadzono do Lwowa prochy Ordona, zmarłego śmiercią samobójczą we Florencji.

Źródło: http://www.genealogia.okiem.pl/forum/viewtopic.php?f=49&t=19140#p36202