Historia rodziny Domaradzkich: Różnice pomiędzy wersjami
m (Rafal przeniósł stronę Historia rodziny Domaradzki do Historia rodziny Domaradzkich: błąd) |
|||
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''[[Domaradzki]] vel Domaracki''' - [[odwieczna szlachta]], [[Rycerstwo|rycerze]], nazwisko wywodzą od majątku [[Domaradzice]] w ziemi Sandomierskiej, którego właścicielem był w roku 1414 rycerz '''[[Domaradzki Piotr z Ostoi|Piotr z Ostoi]]'''. Stara linia rodu Ostoi na ziemi Sandomierskiej gdzie Ostoje posiadały liczne majątki. | '''[[Domaradzki]] vel Domaracki''' - [[odwieczna szlachta]], [[Rycerstwo|rycerze]], nazwisko wywodzą od majątku [[Domaradzice]] w ziemi Sandomierskiej, którego właścicielem był w roku 1414 rycerz '''[[Domaradzki Piotr z Ostoi|Piotr z Ostoi]]'''. Stara linia rodu Ostoi na ziemi Sandomierskiej gdzie Ostoje posiadały liczne majątki. | ||
| + | |||
| + | ==Drzewo genealogiczne== | ||
| + | |||
| + | <gallery widths=200 heights=200> | ||
| + | Plik:Domaradzki tree 2-page-001.jpg | ||
| + | Plik:Rycerz Ostoja rys R Boguslawski copy.jpg | ||
| + | Plik:Domaradzki family tree jpg.jpg | ||
| + | </gallery> | ||
==Historia rodziny== | ==Historia rodziny== | ||
| − | + | ||
W drugiej połowie XV-go wieku, dziedzicami Domaradzic są: Dersław Gomółka h. Jastrzębiec i Lutek Wołek, Kot, Dyak i Błożno - między innymi herbu Ostoja. W roku 1414, [[Domaradzki Piotr z Ostoi|Piotr]] syn [[Domaradzki Klemens|Klemensa]] notowany jest na Uniwersytecie Krakowskim. | W drugiej połowie XV-go wieku, dziedzicami Domaradzic są: Dersław Gomółka h. Jastrzębiec i Lutek Wołek, Kot, Dyak i Błożno - między innymi herbu Ostoja. W roku 1414, [[Domaradzki Piotr z Ostoi|Piotr]] syn [[Domaradzki Klemens|Klemensa]] notowany jest na Uniwersytecie Krakowskim. | ||
| − | [[Domaradzki Jakób|Jakób]], w latach 1546—1563 administrator dóbr Mikołaja Reja. [[Domaradzki Mikołaj|Mikołaj]], dworzanin Sieniawskiego, żonaty 1572 r. z [[Pociejówna Teodora|Teodorą Pociejówną]]. Synowie jego: [[Domaradzki Zacharyasz|Zacharyasz]], [[Domaradzki Jan|Jan]], [[Domaradzki Krzysztof|Krzysztof]] i [[Domaradzki Zygmunt|Zygmunt]]. [[Domaradzki Maciej Szczęsny|Maciej Szczęsny]], syn [[Domaradzki Stanisław|Stanisława]] i [[Orłowska Dorota|Doroty z Orłowskich]], właściciel Domaradzic w r. 1635, ma sumę u Orłowskiego. [[Domaradzki Daniel|Daniel]], syn [[Domaradzki Maciej|Macieja]], zeznał 1691 r. zapis dożywocia z żoną, [[Tyszkowska Jadwiga|Jadwigą Tyszkowską]]. | + | [[Domaradzki Jakób|Jakób]], w latach 1546—1563 administrator dóbr Mikołaja Reja. [[Domaradzki Mikołaj|Mikołaj]], dworzanin Sieniawskiego, żonaty 1572 r. z [[Pociejówna Teodora|Teodorą Pociejówną]]. Synowie jego: [[Domaradzki Zacharyasz|Zacharyasz]], [[Domaradzki Jan|Jan]], [[Domaradzki Krzysztof|Krzysztof]] i [[Domaradzki Zygmunt|Zygmunt]]. [[Domaradzki Maciej Szczęsny|Maciej Szczęsny]], syn [[Domaradzki Stanisław (Domaradzice)|Stanisława]] i [[Orłowska Dorota|Doroty z Orłowskich]], właściciel Domaradzic w r. 1635, ma sumę u Orłowskiego. [[Domaradzki Daniel|Daniel]], syn [[Domaradzki Maciej|Macieja]], zeznał 1691 r. zapis dożywocia z żoną, [[Tyszkowska Jadwiga|Jadwigą Tyszkowską]]. |
[[Domaradzki Wojciech (pisarz)|Wojciech]], pisarz grodzki żydaczowski 1627 r. a w roku 1642 pisarz grodzki trembowelski. [[Domaradzki Jakób (burgrabia)|Jakób]], burgrabia lwowski w r. 1627. Mąż zacny i dla sprawy Rzeczpospolitej wielce zasłużony. [[Domaradzki Andrzej (elektor)|Andrzej]] z województwem lubelskiem, a [[Domaradzki Zygmunt (elektor)|Zygmunt]] z ziemią przemyską, podpisali obiór króla Michała Korybuta. | [[Domaradzki Wojciech (pisarz)|Wojciech]], pisarz grodzki żydaczowski 1627 r. a w roku 1642 pisarz grodzki trembowelski. [[Domaradzki Jakób (burgrabia)|Jakób]], burgrabia lwowski w r. 1627. Mąż zacny i dla sprawy Rzeczpospolitej wielce zasłużony. [[Domaradzki Andrzej (elektor)|Andrzej]] z województwem lubelskiem, a [[Domaradzki Zygmunt (elektor)|Zygmunt]] z ziemią przemyską, podpisali obiór króla Michała Korybuta. | ||
| Linia 24: | Linia 32: | ||
* [[Domaradzki Wojciech (pisarz)|Wojciech Domaradzki]] - pisarz grodzki żydaczowski 1627 r. a w roku 1642 pisarz grodzki trembowelski | * [[Domaradzki Wojciech (pisarz)|Wojciech Domaradzki]] - pisarz grodzki żydaczowski 1627 r. a w roku 1642 pisarz grodzki trembowelski | ||
: | : | ||
| − | * [[Domaradzki Jakób (burgrabia)|Jakób Domaradzki]], burgrabia lwowski w | + | * [[Domaradzki Jakób (burgrabia)|Jakób Domaradzki]], burgrabia lwowski w roku 1627 |
: | : | ||
| − | * [[Domaradzki Antoni (cześnik)|Antoni]], cześnik dobrzyński w roku 1757 | + | * [[Domaradzki Antoni (cześnik)|Antoni Domaradzki]], cześnik dobrzyński w roku 1757 |
: | : | ||
| − | * | + | * [[Domaradzki Jerzy Jan|Jerzy Jan Domaradzki]] - żołnierz legionów polskich, kapitan Wojska Polskiego II Rzeczpospolitej. |
==Członkowie rodziny Domaradzkich== | ==Członkowie rodziny Domaradzkich== | ||
* [[Członkowie rodziny Domaradzki|Członkowie rodziny Domaradzkich]] | * [[Członkowie rodziny Domaradzki|Członkowie rodziny Domaradzkich]] | ||
| − | |||
==Majątki ziemskie Domaradzkichh== | ==Majątki ziemskie Domaradzkichh== | ||
Aktualna wersja na dzień 08:11, 13 kwi 2023
Domaradzki vel Domaracki - odwieczna szlachta, rycerze, nazwisko wywodzą od majątku Domaradzice w ziemi Sandomierskiej, którego właścicielem był w roku 1414 rycerz Piotr z Ostoi. Stara linia rodu Ostoi na ziemi Sandomierskiej gdzie Ostoje posiadały liczne majątki.
Drzewo genealogiczne
- Błąd przy generowaniu miniatury: Plik z wymiarami większymi niż 12,5 MP
Historia rodziny
W drugiej połowie XV-go wieku, dziedzicami Domaradzic są: Dersław Gomółka h. Jastrzębiec i Lutek Wołek, Kot, Dyak i Błożno - między innymi herbu Ostoja. W roku 1414, Piotr syn Klemensa notowany jest na Uniwersytecie Krakowskim.
Jakób, w latach 1546—1563 administrator dóbr Mikołaja Reja. Mikołaj, dworzanin Sieniawskiego, żonaty 1572 r. z Teodorą Pociejówną. Synowie jego: Zacharyasz, Jan, Krzysztof i Zygmunt. Maciej Szczęsny, syn Stanisława i Doroty z Orłowskich, właściciel Domaradzic w r. 1635, ma sumę u Orłowskiego. Daniel, syn Macieja, zeznał 1691 r. zapis dożywocia z żoną, Jadwigą Tyszkowską.
Wojciech, pisarz grodzki żydaczowski 1627 r. a w roku 1642 pisarz grodzki trembowelski. Jakób, burgrabia lwowski w r. 1627. Mąż zacny i dla sprawy Rzeczpospolitej wielce zasłużony. Andrzej z województwem lubelskiem, a Zygmunt z ziemią przemyską, podpisali obiór króla Michała Korybuta.
Aleksander Domaradzki wziął 1630 r. w zastaw Borysowo z dóbr Szkłowskich, w orszańskiem. Synowie jego: Dominik i Szymon, posiadali część w Krasulinie w r. 1693 r. Józef, Michał, Floryan i Maciej z synami: Jakóbem i Janem. Jan, syn Jana i Aleksander z synem Jakóbem oraz Grzegorz z synami Maciejem i Leonem jak i Paweł z synami: Janem, Jerzym i Andrzejem, syn Michała, wnukowie Szymona, wywiedli się ze szlachectwa h. Ostoja, w ziemstwie orszańskiem, 1774 r.
Maciej Janowicz, miał jeszcze synów: Pawła i Teodora, a Floryan miał synów Pawła i Jana.
Piotr, Franciszek i Jan, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w sądzie lwowskim ziemskim w roku 1782. Waleryan, Feliks i Ludwik, synowie Jana, zapisani zostali do ksiąg szlacheckich galicyjskich, w latach 1828—1852. Michał, Feliks, Wojciech i Eustachy, synowie Franciszka, 1832 r., a Michał, syn Piotra notowany jest w roku 1837.
Inna linia tej zacnej rodziny notowana jest w sądzie pilźnieńskim na Podkarpaciu gdzie znajdziemy Jana a Bazyli i Jan są notowani w sadzie trembowelskim na Ukrainie, wszyscy wylegitymowali się ze szlachectwa w roku 1782. Antoni, cześnik dobrzyński, pozwał 1757 r. ks. Wąsowicza, proboszcza w Lubczy i innych, w sprawie zapisów testamentowych swego brata młodszego Adama.
Zacni przedstawiciele rodziny Domaradzkich
- Wojciech Domaradzki - pisarz grodzki żydaczowski 1627 r. a w roku 1642 pisarz grodzki trembowelski
- Jakób Domaradzki, burgrabia lwowski w roku 1627
- Antoni Domaradzki, cześnik dobrzyński w roku 1757
- Jerzy Jan Domaradzki - żołnierz legionów polskich, kapitan Wojska Polskiego II Rzeczpospolitej.
Członkowie rodziny Domaradzkich
Majątki ziemskie Domaradzkichh
Bibliografia
- Adam Boniecki, Herbarz Polski, T.4, str. 367-368