Raczko Julian: Różnice pomiędzy wersjami

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-Julian Herryk Raczko urodził się 2 stycznia 1936 r. w Warszawie. Ojciec Wacław (1905-1977), matka Janina (1908-1992) zd. Zwolińska. Dwie córki: Magdalena (Magda) Anna i Inga Elżbieta, z żoną Maleną Marią Ewą zd. Romaniuk. Dwoje wnuków: Monika Anna Pietraszek i Filip Aleksander Runkiewicz. Jest prawnukiem Aleksandra Tomasza (1845-1921) z Patoka w gm. kałuszyńskiej na Mazowszu, prawnuka rotmistrza JKM Jakuba herbu Ostoja z Kibortyszek w pow. rossieńskim na Żmudzi, zmarłego w 1797 r. w Liwie w pow. węgrowskim.
-Według www.artprogram.art.pl:
-„Ukończył Politechnikę Warszawską, gdzie w latach 1960–1971 pracował jako asystent. W latach 1963–1965 odbył studia malarstwa jako wolny słuchacz pod kierunkiem m.in. Jana Betleya i Aleksandra Kobzdeja, profesorów ASP w Warszawie. W 1965 został przyjęty do ZPAP. W 1967 założył z malarzami, członkami Okręgu Warszawskiego ZPAP, Grupę 7. Grupa istniała trzy lata. W 1979 współtworzył stałą galerię polskiej sztuki współczesnej przy Ośrodku Kultury w Garwolinie. W latach 1989–2001 prowadził pracownię rysunku dla studentów III, IV i V roku na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie. 5 marca 1992 otrzymał kwalifikację I stopnia w dziedzinie grafiki (Wydział Grafiki ASP w Warszawie), a 28 października 1994 otrzymał kwalifikację II stopnia w dziedzinie sztuki plastycznej (Wydział Malarstwa, Grafiki i Rzeźby PWSSP we Wrocławiu). W latach 1996–1999 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Grafiki ASP w Warszawie. 17 sierpnia 1999 prezydent RP nadał artyście tytuł naukowy profesora sztuk plastycznych.
-Formy wypowiedzi artystycznej to: malarstwo sztalugowe, rysunek, grafika, instalacje artystyczne, działania efemeryczne. Debiutował wystawą malarstwa w 1965 roku w Salonie Debiutów Związku Polskich Artystów Plastyków w Warszawie. Pierwsze prace malarskie zakorzenione były w tradycji kolorystycznego studium natury. Wynikające z pracy naukowej zainteresowania artysty światłem sprawiły, że od połowy lat 60. ten problem stanowił istotę jego prac malarskich. Druga sfera zainteresowań – to geometria. Jej intuicyjne zastosowanie – oparte o doświadczenia naukowe z obszaru fizyki i optyki – sprawia, że poszukiwania Juliana Raczki zmierzają w stronę czystej abstrakcji w jej geometrycznym wydaniu. Język geometrii, którego używa, operuje prostymi środkami, kształtem, światłem, barwą, fakturą – a wszystkie te elementy zdają się być wyrazem dążenia artysty do osiągnięcia harmonicznej pełni. On sam tak to formułuje: geometria nie tylko uczy nas porządku, racjonalnego myślenia, ale przede wszystkim wprowadza nas w tajemnicę przestrzeni. Odczucie przestrzeni jest jednym z najważniejszych doświadczeń człowieka. Przestrzeń może być określana przez geometrię klasyczną – trójwymiarową, ale może być także określana przez geometrię wielowymiarową, uwzględniającą czas, a być może i inne nieznane „wymiary”, o dotychczas niewymiernych cechach odwołujących się do ludzkiej egzystencji. Geometria, a zatem i przestrzeń zawierają w sobie pewną tajemnicę, są nośnikiem odczuć metafizycznych. Problem światła jest również problemem przestrzeni, a więc i geometrii. Geometria Euklidesowa, światło, czas, te i inne nieznane „wymiary” są ze sobą silnie powiązane i tworzą nową geometrię. Równolegle z zagadnieniami strukturalno-wizualistycznymi na przełomie lat 70. i 80. pojawia się w twórczości Juliana Raczki nurt związany z symboliką. Wiąże się on z ograniczeniem koloru do czerni i bieli i zmierza w stronę duchowości i poszukiwań w sferze metafizyki. Szczególną nośność wyrazu ma cykl Kwadrat i koło. Inne prace, takie jak Droga czy Pion i poziom, to wyrażona językiem plastyki wędrówka od konkretu, tego co trzyma przy ziemi, przez kolejne przeobrażenia elementów składowych kompozycji ku pionowi, piętrzącej się linii wyrażającej dążenie do duchowej doskonałości.
-Tak więc sztuka Juliana Raczki wyraża się w napięciu jakie rodzi się pomiędzy światłem a ciemnością, czernią i bielą, kwadratem i okręgiem, poziomem i pionem. Własne znaczenia elementów, wzbogacają się przez związek z pozostałymi, a wespół są dążeniem do wyrazowej pełni i jedności.
-Wystawy indywidualne (wybór z ok. 60 wystaw): 1968 – Gal. Husset, Århus, Dania; 1973 – Gal. Współ., Teatr Wielki, Warszawa; 1976 – Wystawa sztuki na plaży, Voss, Norwegia [happening]; 1977 – Gal. 72, Chełm; 1979 – BWA, Gal. Szt. Współ. „Awangarda”, Wrocław; 1981 – Soli Deo, CBWA Zachęta, Warszawa oraz BWA, Lublin [performance]; 1986 – CS Gal. Studio, Warszawa; 1988–1989 – La Création Contemporaine Polonaise, Galeries Pablo Picasso, Denain, Francja; 1990 – Katedral/Cathedral, Fyns Kunstmuseum, Odense; 1992 – Dwa kwadraty, Gal. Labirynt 2, BWA, Lublin; 1994 – Transformacje, Gal. Miejska, Wrocław; 1995 – Julian Raczko, Kloster Altzella, Altzella, Niemcy; 1998 – Muz. im. X. Dunikowskiego w Królikarni, Oddział MNW, Warszawa [wystawa retrospektywna]; 2001 – W poszukiwaniu jedności, Pałac Opatów, Oddział MNGd.
-Wystawy zbiorowe (wybór z ok. 300 wystaw i sympozjów): 1966 – 3 Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego, ZKP, Szczecin; 1969 – 5 Polske Künsterne, Skovgaard Museet Viborg, Dania; 1974 – Novy Ruch Polonais/Nowy Ruch, Espace Cardin, Paryż; 1976 – 9 Polnische Künstler, Gal. R. Johanna Ricard, Norymberga*; 1977 – Tendencje Współczesnej Sztuki Polskiej, Ateny*; 1978 – Przestrzeń Miasta, Gal. 72, Chełm; 1979 – Albert Einstein 1879–1955, Muz. Techniki, Warszawa; 1981 – Perspektywa. Iluzja. Iluzjonizm, MNW, Warszawa; 1983 – Seminar on Independent and Open Art, Konstmuseum, Norrköping, Szwecja; 1984 – Koncepcja Przestrzeni w Sztuce Współczesnej, MNW, Warszawa; 1987 – Polska Sztuka Współczesna w Zbiorach MNW, MNW, Warszawa; Międzynarodowe Seminarium Sztuki ETC, Gal. RR, Warszawa; Freiraum. Via Generationen Konstruktivistischer Strömungen in der Polnischen Kunst, Kunststation Kleinsassen – Hofbieber, Niemcy; 1988 – Null – Dimension, Gal. New Space, Fulda; 1989 – Freiraum 2. Polnische Konstruktive Kunst, Kongreshaus – Villa Toscana, Gmuden, Austria; Arte sistematico y constructivo, Centro Cultural de la Villa, Madryt; 1989–1990 – Sztuka Systemowa, Gal. Rekwizytornia, Wrocław; 1990 – Mail – Art Hommage an Henryk Stażewski, Galeria L’Idee, Zoetermeer, Holandia; 1992 – Polen 1952–1992. Konstruktiv und Konkret. Aus der Sammlung Museum of Modern Art, Hünfeld; 1993 – Konstruktiv und Konkret [ze zbiorów Muz. Szt. Współ. w Hünfeld], Kleine Gal., Illmenau, Niemcy; Z Chełmskiej Kolekcji, Gal. Rzeźba SBWA, Warszawa*; 1994 – Labirynt [25 – lecie Gal. Labirynt], Gal. Stara, BWA, Lublin; 1996 – Second Hand, Gal. Dziekanka, Warszawa; 1997 – Wystawa Książki Artystycznej. Treib – Buch – Orbit, Gesamthochschul Bibliotek, Kassel; 1999–2000 – Sztuka Dwóch Czasów, MNGd., Gdańsk; 2000 – 3rd International Artists ’Book Exhibition, King St. Stephan Museum, Székesfehérvár, Węgry; Petit Format de Papier 2000, Museé du Petit Format, Belgia; Mondiale Echo’s, Amersfoort, Holandia; 2001–2002 – London International Small Print Biennale, Morley Gal., Londyn; 2002 – Petit Format de Papier, Museé du Petit Format asbl, Nismes, Belgia; 2003 – Spod znaku geometrii, ASP, Łódź; Powroty, Muz. Zbrojownia na Zamku w Liwie, Liw.
-Prace w zbiorach MN w: Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocł‚awiu, Gdańsku; Muz. Szt. w Łodzi, Muz. Archip. we Wrocławiu; Muz. Okr. w: Muz. im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Muz. Lubuskie w Zielonej Górze, Muz. Lubelskie w Lublinie, Muz. Chełmskie w Chełmie; Muz. Mikołaja Kopernika we Fromborku, Muz. Miasta Stołecznego Warszawy, Muz. ASP w Warszawie, Biblioteka Narodowa w Warszawie, CBWA Zachęta w Warszawie, SBWA w Warszawie, BWA w Lublinie, BWA w Łodzi, BWA w Białymstoku, BWA w Wałbrzychu, Filharmonia Pomorska im. Ignacego Paderewskiego w Bydgoszczy, Centr. Szt. Studio w Warszawie; Museo Vostell w Malpartida de Caceres w Hiszpanii, Fyns Kunstmuseum w Odense w Danii, Museum of Modern Art w Niemczech, Van Reekum Museum w Apeldoorn w Holandii, King St. Stephan Museum na Węgrzech, National Gallery of Arts w Waszyngtonie, The Mondrian Birthplace Foundation [Mondriaanhuis] w Amersfoort w Holandii, Batuz Foundation Sachsen w Altzella w Niemczech, Sammenslutiningen of Danske Kunsteirkler w Danii, Associazione Culturale Arte Struktura w Mediolanie, Museum Bochum w Bochum; oraz w kolekcjach prywatnych.”

Raczko Julian: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 09:53, 23 maj 2012

Menu nawigacyjne

Szukaj