Rudolf Świerczyński: Różnice pomiędzy wersjami
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | [[Plik:Ostoja wyciety 2.jpg| | + | [[Plik:Ostoja wyciety 2.jpg|170px|right|]] |
| − | [[Plik:Poddebski Henryk przed 1939 Gmach Ministerstwa Kom.jpg| | + | [[Plik:Poddebski Henryk przed 1939 Gmach Ministerstwa Kom.jpg|160px|thumb|right|[https://pl.wikipedia.org/wiki/Gmach_Ministerstwa_Komunikacji Gmach Ministerstwa Komunikacji] wg projektu [[Rudolf Świerczyński|Rudolfa Świerczyńskiego]].]] |
'''Rudolf Świerczyński''' (ur. 23 kwietnia 1887 w Rudniku, zm. 14 maja 1943 w Warszawie) – architekt, przedstawiciel neoklasycyzmu i modernizmu, dziekan Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. | '''Rudolf Świerczyński''' (ur. 23 kwietnia 1887 w Rudniku, zm. 14 maja 1943 w Warszawie) – architekt, przedstawiciel neoklasycyzmu i modernizmu, dziekan Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. | ||
Aktualna wersja na dzień 09:06, 1 sie 2022
Rudolf Świerczyński (ur. 23 kwietnia 1887 w Rudniku, zm. 14 maja 1943 w Warszawie) – architekt, przedstawiciel neoklasycyzmu i modernizmu, dziekan Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej.
Życiorys
Rudolf Świerczyński był synem Teodora Świerczyńskiego i Heleny z Myszkiewiczów. Urodził się w Rudniku, w majątku ojca. Po ukończeniu nauki w średniej szkole realnej w Warszawie Świerczyński rozpoczął studia w Instytucie Politechnicznym w Warszawie, od roku 1904 także na warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Od 1905 studiował na Wydziale Budowlanym Politechniki w Darmstadcie, potem na Politechnice w Dreźnie. W 1910 ukończył studia uzyskując dyplom inżyniera architekta. W 1915 był jednym ze współtwórców Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, którego był profesorem, a w latach 1931–1934 – dziekanem.
Na początku swojej działalności projektował główne dwory i pałace. W latach 20. zainteresował się ideą miasta-ogrodu.
Punkt zwrotny w karierze Świerczyńskiego stanowi jego projekt gmachu Banku Gospodarstwa Krajowego w Warszawie (1927) i późniejsze gmachy użyteczności publicznej, gdzie wprowadził rozwiązania modernistyczne.
W 1937 otrzymał Grand Prix na Wystawie Światowej w Paryżu za całokształt twórczości. Był członkiem grupy twórczej „Praesens” i Towarzystwa Urbanistów Polskich. Od 1934 pełnił funkcję prezesa oddziału warszawskiego Stowarzyszenia Architektów Polskich.
Na wniosek Polskiej Akademii Literatury 5 listopada 1938 został mu nadany Złoty Wawrzyn Akademicki. Zmarł 14 maja 1943 roku. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Ważniejsze dzieła architektoniczne:
- Dom własny przy ul. Myśliwieckiej 12 (1924),
- Gmach Banku Gospodarstwa Krajowego w Warszawie (1928–1931),
- Gmach Ministerstwa Komunikacji (1929–1931),
- Budynek Kierownictwa Marynarki Wojennej przy ul. Żwirki i Wigury 105 (1933–1935),
- Dom Funduszu Kwaterunku Wojskowego przy ul. Wawelskiej 7 (1935),
- Główny Urząd Patentowy RP przy al. Niepodległości 188/192 (1937–1948).
Zobacz też
Historia rodziny Świerczyńskich
Bibliografia
- J. Piłatowicz, Świerczyński Rudolf, [w:] „Polski Słownik Biograficzny”, t. LI, Warszawa-Kraków 2016-2017.
- S. Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938.
- S. Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954.
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J. N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VIII.
- Rudolf Świerczyński, Wikipedia