Członkowie rodziny Rylski: Różnice pomiędzy wersjami
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | |||
| − | Edward Rylski herbu Ostoja (ur. 1821 w Gorzkowie koło Bochni, zm. 11 stycznia 1895), oficer austriacki, dowódca oddziału żandarmerii narodowej, dowódca w oddziale Marcina Borelowskiego, powstaniec styczniowy, organizator i dowódca oddziału w powstaniu styczniowym. | + | '''Rylski Krzysztof''' (XVIII w.) |
| − | + | Krzysztof z Wielkiego Rylska Ścibor Rylski, w latach 1777-1800 właściciel wsi Rozbóż Długi, dominium Rzeplin na ziemi przemyskiej (obecnie gmina Pruchnik, powiat jarosławski), legitymował się w 1782 r. w sądzie grodzkim sanockim, w 1784 r. podpisał się na wniosku legitymacyjnym Macieja Józefa Swatek Wiszniewskiego. | |
| + | |||
| + | |||
| + | '''Edward Rylski''' herbu Ostoja (ur. 1821 w Gorzkowie koło Bochni, zm. 11 stycznia 1895), oficer austriacki, dowódca oddziału żandarmerii narodowej, dowódca w oddziale Marcina Borelowskiego, powstaniec styczniowy, organizator i dowódca oddziału w powstaniu styczniowym. | ||
| + | W ostatnią wyprawę wyruszył w styczniu 1864 r. i dowodził w powstańczych walkach | ||
samodzielnie do końca stycznia 1864 r. Po powstaniu właściciel ziemski, działacz polityczny. | samodzielnie do końca stycznia 1864 r. Po powstaniu właściciel ziemski, działacz polityczny. | ||
| − | + | Zmarł w Aksmanicach w 1895 r. | |
Aktualna wersja na dzień 18:34, 14 gru 2013
Rylski Krzysztof (XVIII w.) Krzysztof z Wielkiego Rylska Ścibor Rylski, w latach 1777-1800 właściciel wsi Rozbóż Długi, dominium Rzeplin na ziemi przemyskiej (obecnie gmina Pruchnik, powiat jarosławski), legitymował się w 1782 r. w sądzie grodzkim sanockim, w 1784 r. podpisał się na wniosku legitymacyjnym Macieja Józefa Swatek Wiszniewskiego.
Edward Rylski herbu Ostoja (ur. 1821 w Gorzkowie koło Bochni, zm. 11 stycznia 1895), oficer austriacki, dowódca oddziału żandarmerii narodowej, dowódca w oddziale Marcina Borelowskiego, powstaniec styczniowy, organizator i dowódca oddziału w powstaniu styczniowym.
W ostatnią wyprawę wyruszył w styczniu 1864 r. i dowodził w powstańczych walkach
samodzielnie do końca stycznia 1864 r. Po powstaniu właściciel ziemski, działacz polityczny.
Zmarł w Aksmanicach w 1895 r.