Historia rodziny Domaradzkich: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 5: | Linia 5: | ||
==Historia rodziny== | ==Historia rodziny== | ||
| − | [[Plik:Rycerz Ostoja rys R Boguslawski copy.jpg| | + | [[Plik:Rycerz Ostoja rys R Boguslawski copy.jpg|200px|right|]] |
W drugiej połowie XV-go wieku, dziedzicami Domaradzic są: Dersław Gomółka h. Jastrzębiec i Lutek Wołek, Kot, Dyak i Błożno - między innymi herbu Ostoja. W roku 1414, [[Domaradzki Piotr z Ostoi|Piotr]] syn [[Domaradzki Klemens|Klemensa]] notowany jest na Uniwersytecie Krakowskim. | W drugiej połowie XV-go wieku, dziedzicami Domaradzic są: Dersław Gomółka h. Jastrzębiec i Lutek Wołek, Kot, Dyak i Błożno - między innymi herbu Ostoja. W roku 1414, [[Domaradzki Piotr z Ostoi|Piotr]] syn [[Domaradzki Klemens|Klemensa]] notowany jest na Uniwersytecie Krakowskim. | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
Inna linia tej zacnej rodziny notowana jest w sądzie pilźnieńskim na Podkarpaciu gdzie znajdziemy [[Domaradzki Jan (Pilzno)|Jana]] a [[Domaradzki Bazyli (Trembowla)|Bazyli]] i [[Domaradzki Jan (Trembowla)|Jan]] są notowani w sadzie trembowelskim na Ukrainie, wszyscy wylegitymowali się ze szlachectwa w roku 1782. [[Domaradzki Antoni (cześnik)|Antoni]], cześnik dobrzyński, pozwał 1757 r. ks. Wąsowicza, proboszcza w Lubczy i innych, w sprawie zapisów testamentowych swego brata młodszego [[Domaradzki Adam (brat Antoniego, cześnika)|Adama]]. | Inna linia tej zacnej rodziny notowana jest w sądzie pilźnieńskim na Podkarpaciu gdzie znajdziemy [[Domaradzki Jan (Pilzno)|Jana]] a [[Domaradzki Bazyli (Trembowla)|Bazyli]] i [[Domaradzki Jan (Trembowla)|Jan]] są notowani w sadzie trembowelskim na Ukrainie, wszyscy wylegitymowali się ze szlachectwa w roku 1782. [[Domaradzki Antoni (cześnik)|Antoni]], cześnik dobrzyński, pozwał 1757 r. ks. Wąsowicza, proboszcza w Lubczy i innych, w sprawie zapisów testamentowych swego brata młodszego [[Domaradzki Adam (brat Antoniego, cześnika)|Adama]]. | ||
| − | == | + | ==Zacni przedstawiciele rodziny Domaradzkich== |
* [[Domaradzki Wojciech (pisarz)|Wojciech Domaradzki]] - pisarz grodzki żydaczowski 1627 r. a w roku 1642 pisarz grodzki trembowelski | * [[Domaradzki Wojciech (pisarz)|Wojciech Domaradzki]] - pisarz grodzki żydaczowski 1627 r. a w roku 1642 pisarz grodzki trembowelski | ||
: | : | ||
* [[Domaradzki Jakób (burgrabia)|Jakób Domaradzki]], burgrabia lwowski w r. 1627 | * [[Domaradzki Jakób (burgrabia)|Jakób Domaradzki]], burgrabia lwowski w r. 1627 | ||
| + | : | ||
| + | * [[Domaradzki Antoni (cześnik)|Antoni]], cześnik dobrzyński w roku 1757 | ||
| + | : | ||
| + | * | ||
==Członkowie rodziny Domaradzkich== | ==Członkowie rodziny Domaradzkich== | ||
Wersja z 00:37, 11 mar 2013
Domaradzki vel Domaracki - odwieczna szlachta, rycerze, nazwisko wywodzą od majątku Domaradzice w ziemi Sandomierskiej, którego właścicielem był w roku 1414 rycerz Piotr z Ostoi. Stara linia rodu Ostoi na ziemi Sandomierskiej gdzie Ostoje posiadały liczne majątki.
Historia rodziny
W drugiej połowie XV-go wieku, dziedzicami Domaradzic są: Dersław Gomółka h. Jastrzębiec i Lutek Wołek, Kot, Dyak i Błożno - między innymi herbu Ostoja. W roku 1414, Piotr syn Klemensa notowany jest na Uniwersytecie Krakowskim.
Jakób, w latach 1546—1563 administrator dóbr Mikołaja Reja. Mikołaj, dworzanin Sieniawskiego, żonaty 1572 r. z Teodorą Pociejówną. Synowie jego: Zacharyasz, Jan, Krzysztof i Zygmunt. Maciej Szczęsny, syn Stanisława i Doroty z Orłowskich, właściciel Domaradzic w r. 1635, ma sumę u Orłowskiego. Daniel, syn Macieja, zeznał 1691 r. zapis dożywocia z żoną, Jadwigą Tyszkowską.
Wojciech, pisarz grodzki żydaczowski 1627 r. a w roku 1642 pisarz grodzki trembowelski. Jakób, burgrabia lwowski w r. 1627. Mąż zacny i dla sprawy Rzeczpospolitej wielce zasłużony. Andrzej z województwem lubelskiem, a Zygmunt z ziemią przemyską, podpisali obiór króla Michała Korybuta.
Aleksander Domaradzki wziął 1630 r. w zastaw Borysowo z dóbr Szkłowskich, w orszańskiem. Synowie jego: Dominik i Szymon, posiadali część w Krasulinie w r. 1693 r. Józef, Michał, Floryan i Maciej z synami: Jakóbem i Janem. Jan, syn Jana i Aleksander z synem Jakóbem oraz Grzegorz z synami Maciejem i Leonem jak i Paweł z synami: Janem, Jerzym i Andrzejem, syn Michała, wnukowie Szymona, wywiedli się ze szlachectwa h. Ostoja, w ziemstwie orszańskiem, 1774 r.
Maciej Janowicz, miał jeszcze synów: Pawła i Teodora, a Floryan miał synów Pawła i Jana.
Piotr, Franciszek i Jan, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w sądzie lwowskim ziemskim w roku 1782. Waleryan, Feliks i Ludwik, synowie Jana, zapisani zostali do ksiąg szlacheckich galicyjskich, w latach 1828—1852. Michał, Feliks, Wojciech i Eustachy, synowie Franciszka, 1832 r., a Michał, syn Piotra notowany jest w roku 1837.
Inna linia tej zacnej rodziny notowana jest w sądzie pilźnieńskim na Podkarpaciu gdzie znajdziemy Jana a Bazyli i Jan są notowani w sadzie trembowelskim na Ukrainie, wszyscy wylegitymowali się ze szlachectwa w roku 1782. Antoni, cześnik dobrzyński, pozwał 1757 r. ks. Wąsowicza, proboszcza w Lubczy i innych, w sprawie zapisów testamentowych swego brata młodszego Adama.
Zacni przedstawiciele rodziny Domaradzkich
- Wojciech Domaradzki - pisarz grodzki żydaczowski 1627 r. a w roku 1642 pisarz grodzki trembowelski
- Jakób Domaradzki, burgrabia lwowski w r. 1627
- Antoni, cześnik dobrzyński w roku 1757
Członkowie rodziny Domaradzkich
Majątki ziemskie Domaradzkichh
Bibliografia
- Adam Boniecki, Herbarz Polski, T.4, str. 367-368