Teoria pochodzenia rodziny Raczko

Teoria pochodzenia rodziny Raczko ciąg dalszy.

Wg Semkowicza synem Ginetha był Milus, a braćmi stryjecznymi Ginetha byli Dowoyno (syn Wysigirda) i Strocz (prawdopodobnie syn Gełguta) i wszyscy oni pieczętowali się herbem Zaręba. Gineth Koncewicz był wg Narbutta w 1390 r. członkiem otoczenia Witołda, przyszłego wielkiego księcia litewskiego, gdy zawierał on pakta z Zakonem. Świadczy wraz z synem swoim Milusem na akcie unii wileńsko-radomskiej z 1401 r., a ostatni raz występuje w umowie trockiej z 1433 r. O potomkach Milusa wiadomo, że wśród zstępnych miał potomków którzy używali nazwiska Giniejtowicz lub Giniatowicz, a jeden z nich (prawnuk Stanisława Giniatowicza) - Jan Kazimierz Rymsza Giniatowicz Piłsudski był pradziadkiem marszałka Józefa Pilsudskiego. O potomkach Strocza wiadomo, że miał on trzech synów (Piotr, Jan i Wołczko Strocewicz). Jednym z tych synów Strocza był Piotr Strocewicz Raczko z Połonki herbu Zaręba. Jego żoną była Maria Bohdanówna z Suljaticz, być może herbu Ostoja. W 1434 r. Piotr Raczko Strocewicz przytwierdził swą pieczęć z herbem Zaręba do aktu unii grodzieńskiej, w której m.in. Zygmunt Kiejstutowicz odnowił zapisy złączenia i poddania Litwy Koronie, jako warunek powierzenia mu Wielkiego Księstwa Litewskiego, co świadczy o wysokiej pozycji Piotra Raczko i rodziny Raczko w Wielkim Księstwie Litewskim. W 1437 r. Piotr Raczko ufundował i uposażył kościół we wsi Połonka k/Wołkowyska (obecnie Białoruś). Brak jest udokumentowanych informacji o synach Piotra Raczko oraz któregokolwiek z braci Strocza - Wołczki i Jana. Znany nam Rafał Saczkowicz Raczko (Raczkowicz) z Puczyc (ur. ok. r. 1440) i jego synowie pieczętowali się herbem Ostoja. Wiadomo, że w spisie wojska WKL w 1528 r. poza Jerzym, Pawłem i Janem, synami Rafała, występują jeszcze inni Raczkowicze: Dobko, Marcin, Michał i jego syn Stanisław herbu Ostoja, także ze Żmudzi oraz z wileńszczyzny. Trudno przypuszczać, że w WKL była jeszcze zupełnie inna rodzina Raczko herbu Ostoja, poza potomkami Piotra Strocewicza. Istniała co prawda rodzina Jakuba Tabutowicza herbu Łabędź, czyli z innego rodu. Prawdopodobnie ww. Raczkowicze byli to synowie nieznanego brata Rafała Saczkowicza. Wg Glinki córką Piotra Strocewicza była Miłochna, która więc musiała mieć brata Alexandra (Saczkę), ojca Rafała, co wynika z tego, że Rafał używał dodatkowego określenia imienia za pomocą patronimika Saczkowicz. W niektórych dokumentach podaje się, że Miłochna była z rodu Ostoja. Rafał Saczkowicz Raczko herbu Ostoja był więc wnukiem Piotra Strocewicza herbu Zaręba. Istotnym tego argumentem jest także to, że Piotr Strocewicz był sędzią i starostą bielskim, a Rafał Saczkowicz był sędzią bielskim, kolejnym następcą Piotra. Przyczyną zmiany herbu przez dzieci Piotra Strocewicza mogło być to, że podważono prawa potomków Strocza do herbu Zaręba, jako dalszych krewnych Ginetha, i dzieci Piotra przejęły herb matki. Znamiennym jest, że także Dowoynowie w XVI wieku zmienili herb Zaręba na Szeliga. To od Piotra Raczko Strocewicza z Połonki herbu Zaręba, pierwszej znanej nam osoby o nazwisku Raczko, zaczyna się więc rodzina Raczko, która od połowy XV w. pieczętowała się herbem Ostoja.