Majątki ziemskie Ostaszewskich: Różnice pomiędzy wersjami
| (Nie pokazano 5 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | [[Plik:Ostoja nowa malowana.jpg| | + | [[Plik:Ostoja nowa malowana.jpg|180px|right|]] |
==Ostaszewo Wielkie== | ==Ostaszewo Wielkie== | ||
| − | '''[http://pl.wikipedia.org/wiki/Ostaszewo_Wielkie Ostaszewo Wielkie]''' – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Gzy. W okresie staropolskim Ostaszewo Wielkie i przyległe tereny należały do rodziny Ostaszewskich herbu Ostoja. Najstarszym źródłem są akta kancelarii książąt mazowieckich w Metryce Koronnej. Zawierają przywilej księcia Bolesława IV z 1446 zwalniający poddanych Ścibora z Ostaszewa z prac przy odnawianiu grodu i przywilej księcia Janusza II z 1473 przenoszący Ostaszewo na prawo chełmińskie. | + | '''[http://pl.wikipedia.org/wiki/Ostaszewo_Wielkie Ostaszewo Wielkie]''' – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Gzy. W okresie staropolskim Ostaszewo Wielkie i przyległe tereny należały do rodziny Ostaszewskich herbu Ostoja. Najstarszym źródłem są akta kancelarii książąt mazowieckich w Metryce Koronnej. Zawierają przywilej księcia Bolesława IV z 1446 zwalniający poddanych Ścibora z Ostaszewa z prac przy odnawianiu grodu i przywilej księcia Janusza II z 1473 przenoszący Ostaszewo na prawo chełmińskie. Do Ostaszewa Wielkiego należał majątek Wola Rańcza. |
| + | |||
| + | ==Wola Ostaszewska== | ||
| + | [http://pl.wikipedia.org/wiki/Wola_Ostaszewska Wola Ostaszewska] – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Sońsk. Wola Ostaszewska sąsiaduje z Ostaszewem i z Koźniewem Wielkim. Jest to niewielka, spokojna wieś oddalona od Ciechanowa o ok. 25 km. Po wojnie cała miejscowość uległa spaleniu. We wsi znajduje się również budynek OSP (Ochotnicza Straż Pożarna). | ||
| + | |||
| + | Wola Ostaszewska sąsiaduje z Ostaszewem i z Koźniewem Wielkim. Jest to niewielka, spokojna wieś oddalona od Ciechanowa o ok. 25 km. Po wojnie cała miejscowość uległa spaleniu. We wsi znajduje się również budynek OSP (Ochotnicza Straż Pożarna). | ||
==[[Wzdów]]== | ==[[Wzdów]]== | ||
| + | [[Plik:Wzdow.jpg|130px|right|]] | ||
'''[[Wzdów]]''' – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, w gminie Haczów. Pierwsze wzmianki o Wzdowie pochodzą z 1402 roku, kiedy właścicielem wsi był Piotr Wzdowski. Do rodu Wzdowskich wieś należała do XVII wieku. W XVIII właścicielką była krajczyna koronna Anna Teresa z Ossolińskich Potocka, od której zakupił ją w 1794 roku Michał Ostaszewski, jeden z przywódców konfederacji barskiej na Podkarpaciu. W 1823r. dobra we Wzdowie odziedziczył jego wnuk Teofil Ostaszewski, działacz społeczny i gospodarczy, a po nim jego syn Adam, wynalazca i autor przebudowy pałacu wzdowskiego. | '''[[Wzdów]]''' – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, w gminie Haczów. Pierwsze wzmianki o Wzdowie pochodzą z 1402 roku, kiedy właścicielem wsi był Piotr Wzdowski. Do rodu Wzdowskich wieś należała do XVII wieku. W XVIII właścicielką była krajczyna koronna Anna Teresa z Ossolińskich Potocka, od której zakupił ją w 1794 roku Michał Ostaszewski, jeden z przywódców konfederacji barskiej na Podkarpaciu. W 1823r. dobra we Wzdowie odziedziczył jego wnuk Teofil Ostaszewski, działacz społeczny i gospodarczy, a po nim jego syn Adam, wynalazca i autor przebudowy pałacu wzdowskiego. | ||
| + | |||
| + | W roku 1883 jeden z pierwszych w Galicji ludowych zespołów amatorskich w Jasionowie, wystawił we wzdowskiej stajni wyścigowej Teofila Ostaszewskiego sztukę Władysława Anczyca "Flisacy". Organizatorem tego amatorskiego ruchu teatralnego był syn miejscowego organisty i nauczyciela szkoły parafialnej Adam Froń. W 1911 r. odbyło się tu przedstawienie Wesela Wyspiańskiego | ||
==Iwonicz-Zdrój== | ==Iwonicz-Zdrój== | ||
| Linia 14: | Linia 22: | ||
==Klimkówka== | ==Klimkówka== | ||
| − | '''[Klimkówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Rymanów Klimkówka]''' – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Rymanów. W 1730 r. właścicielem Klimkówki był Józef Kanty Ossoliński h. Topór (1707 – 1780), konfederat barski. Po nim Klimkówkę otrzymała jego córka, Anna Teresa Potocka z Ossolińskich (zm. w 1803 r.), która w 1760 r. wyszła za mąż za Józefa Potockiego, krajczego wielkiego koronnego. W 1793 r. sprzedała ona Klimkówkę wraz z sąsiednim Iwoniczem Michałowi Ostaszewskiemu h. Ostoja (zm. 1816), skarbnikowi owruckiemu, ożenionemu z Marią Krynicką, a potem z Marią Zielińską. Od tego momentu, aż do 1945 dobra w Klimkówce należały do rodziny Ostaszewskich. | + | [[Plik:800px-Klimkowka (2).jpg|100px|right|]] |
| + | '''[http://pl.wikipedia.org/wiki/Klimk%C3%B3wka_%28wojew%C3%B3dztwo_podkarpackie%29 Klimkówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Rymanów Klimkówka]''' – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Rymanów. W 1730 r. właścicielem Klimkówki był Józef Kanty Ossoliński h. Topór (1707 – 1780), konfederat barski. Po nim Klimkówkę otrzymała jego córka, Anna Teresa Potocka z Ossolińskich (zm. w 1803 r.), która w 1760 r. wyszła za mąż za Józefa Potockiego, krajczego wielkiego koronnego. W 1793 r. sprzedała ona Klimkówkę wraz z sąsiednim Iwoniczem Michałowi Ostaszewskiemu h. Ostoja (zm. 1816), skarbnikowi owruckiemu, ożenionemu z Marią Krynicką, a potem z Marią Zielińską. Od tego momentu, aż do 1945 dobra w Klimkówce należały do rodziny Ostaszewskich. | ||
| + | |||
| + | ==Gołotczyzna== | ||
| + | '''[http://pl.wikipedia.org/wiki/Go%C5%82otczyzna Gołotczyzna]''' – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Sońsk. Położona nad rzeką Soną, ok. 11 km na południowy wschód od Ciechanowa. Od drugiej połowie XVIII w. wieś należała do rodu Ostaszewskich: w 1757 r. zakupił ją od Wawrzyńca Celińskiego, skarbnika czernichowskiego, Florian Antoni Ostaszewski, skarbnik bracławski, a następnie wojski ciechanowski[1]. Z jego synów zasłużyli się poseł na Sejm Czteroletni Nereusz Ostaszewski i biskup płocki Tomasz Ostaszewski. Następni właściciele pozostają nieznani (prawdopodobnie w I poł. XIX w. byli nimi nadal Ostaszewscy). | ||
| + | |||
| + | ==Biała== | ||
| + | '''[http://pl.wikipedia.org/wiki/Bia%C5%82a_%28wojew%C3%B3dztwo_mazowieckie%29 Biała]''' – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, siedziba gminy Stara Biała. Królewszczyzna Jana Ostaszewskiego. | ||
| + | |||
| + | ==Maszewo== | ||
| + | '''[http://pl.wikipedia.org/wiki/Maszewo_%28wojew%C3%B3dztwo_mazowieckie%29 Maszewo]''' – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Stara Biała. Królewszczyzna Jana Ostaszewskiego. | ||
| + | |||
| + | ==Pyszki== | ||
| + | [[Plik:800px-Pyszki residence 19th century.jpg|180px|right|]] | ||
| + | '''[http://pl.wikipedia.org/wiki/Pyszki_%28Ukraina%29 Pyszki (Пышки, Pishki)]''' - wieś na Ukrainie, dawniej w powiecie Nowogród Wołyński, obecnie w obwodzie chmielnickim w rejonie starokonstantynowskim. W XIX w. własność rodziny Ostaszewskich. Na pocz. XIX w. od ówczesnej właścicielki Józefy z Lubomirskich Walewskiej (zmarłej 1851), majętność tę kupił Adam Ostaszewski (1750-1829), oficer kościuszkowski. Prawdopodobnie to on wzniósł tam dwór drewniany, zachowany do pierwszej wojny światowej. Budynek ten był parterowy, z trójosiową częścią środkową piętrową, poprzedzoną czterokolumnowym portykiem i balkonem od strony podjazdu. Elewacje miał tynkowane gładko na kolor biały. Dwór nakrywał gładki, czterospadowy dach gontowy, nad częścią piętrową dwuspadowy. Z Pyszek pochodzili m.in. Roman Ostaszewski, poseł na Sejm II RP w latach 1938-1939 i Adam Ostaszewski, prezydent Płocka w latach 1930-1934. | ||
| + | |||
| + | Pyszki należały w XIX w. do gminy Mszaniec (Мшaнeц) i podlegały pod parafię rzymsko-katolicką w Ostropolu w dekanacie żytomierskim. | ||
| + | |||
| + | ==Awratyn== | ||
| + | '''[http://pl.wikipedia.org/wiki/Awratyn Awratyn (Avratin, Авратин])''' - wieś na Ukrainie w obwodzie żytomierskim, 7 km. na pd.-wsch. od Lubaru (Любарський район – Житомирська область). Wieś była wymieniona w akcie z 1585 r. jako należąca do Cudnowa, nadanego ks. Zuzannie Ostrogskiej, żonie wojewody wołyńskiego Janusza Ostrogskiego, przez jej teścia ks. Konstantyna Ostrogskiego, wojewodę kijowskiego. W 1601 r. wymieniona w liczbie wsi zniszczonych przez Tatarów. Następnie wchodziła w skład ordynacji ostrogskiej, przy rozdaniu której na mocy transakcji kolbuszowskiej 1753 r. dostał ją razem z Lubarem ks. Marcin Lubomirski, od którego nabył podskarbi Adam Poniński. Ten ostatni, skazany przez Sejm Czteroletni na wygnanie i pozbawienie wszystkich tytułów, sprzedał ją Protowi Potockiemu. Przy eksdywizji (podziale) dóbr tego ostatniego nabyło Awratyn trzech właścicieli. W XIX wieku wieś należała do rodzin Ostaszewskich (zob.Spirydion Ostaszewski) i Berezowskich. | ||
Aktualna wersja na dzień 18:28, 12 maj 2012
Ostaszewo Wielkie
Ostaszewo Wielkie – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Gzy. W okresie staropolskim Ostaszewo Wielkie i przyległe tereny należały do rodziny Ostaszewskich herbu Ostoja. Najstarszym źródłem są akta kancelarii książąt mazowieckich w Metryce Koronnej. Zawierają przywilej księcia Bolesława IV z 1446 zwalniający poddanych Ścibora z Ostaszewa z prac przy odnawianiu grodu i przywilej księcia Janusza II z 1473 przenoszący Ostaszewo na prawo chełmińskie. Do Ostaszewa Wielkiego należał majątek Wola Rańcza.
Wola Ostaszewska
Wola Ostaszewska – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Sońsk. Wola Ostaszewska sąsiaduje z Ostaszewem i z Koźniewem Wielkim. Jest to niewielka, spokojna wieś oddalona od Ciechanowa o ok. 25 km. Po wojnie cała miejscowość uległa spaleniu. We wsi znajduje się również budynek OSP (Ochotnicza Straż Pożarna).
Wola Ostaszewska sąsiaduje z Ostaszewem i z Koźniewem Wielkim. Jest to niewielka, spokojna wieś oddalona od Ciechanowa o ok. 25 km. Po wojnie cała miejscowość uległa spaleniu. We wsi znajduje się również budynek OSP (Ochotnicza Straż Pożarna).
Wzdów
Wzdów – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, w gminie Haczów. Pierwsze wzmianki o Wzdowie pochodzą z 1402 roku, kiedy właścicielem wsi był Piotr Wzdowski. Do rodu Wzdowskich wieś należała do XVII wieku. W XVIII właścicielką była krajczyna koronna Anna Teresa z Ossolińskich Potocka, od której zakupił ją w 1794 roku Michał Ostaszewski, jeden z przywódców konfederacji barskiej na Podkarpaciu. W 1823r. dobra we Wzdowie odziedziczył jego wnuk Teofil Ostaszewski, działacz społeczny i gospodarczy, a po nim jego syn Adam, wynalazca i autor przebudowy pałacu wzdowskiego.
W roku 1883 jeden z pierwszych w Galicji ludowych zespołów amatorskich w Jasionowie, wystawił we wzdowskiej stajni wyścigowej Teofila Ostaszewskiego sztukę Władysława Anczyca "Flisacy". Organizatorem tego amatorskiego ruchu teatralnego był syn miejscowego organisty i nauczyciela szkoły parafialnej Adam Froń. W 1911 r. odbyło się tu przedstawienie Wesela Wyspiańskiego
Iwonicz-Zdrój
Iwonicz-Zdrój – miasto w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Iwonicz-Zdrój. Iwonicz to jedno z najstarszych w Polsce uzdrowisk. Z 1413 r. pochodzi wzmianka o istnieniu w miejscowości wód mineralnych. W 1464 zbudowano we wsi modrzewiowy kościół parafialny. W wieku renesansu, gdy rozwijały się nauki przyrodnicze, wzrosło zainteresowanie leczniczymi właściwościami wód mineralnych i uzdrowiskiem.
Sieniawa
Sieniawa – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Rymanów. Leży przy drodze z Rymanowa do Bukowska. Dokumenty wymieniają Sieniawę w 1437 r. Wieś została założona w roku 1438 i należała do Dobiesława z Sienna h. Dębno (zm. 1440, kasztelana wojnickiego (1411-1433), lubelskiego (1433), sandomierskiego (1435), starosty krakowskiego(1438), uczestnika bitwy pod Grunwaldem i dowódcy oblężenia Malborka, budowniczego nowego zamku w Rymanowie. W 1794 r., Sieniawa została sprzedana przez ówczesną właścicielkę tych dóbr, Teresę z Ossolińskich Potocką, jednemu z byłych przywódców konfederacji barskiej na Podkarpaciu, Michałowi Ostaszewskiemu. Od 1799 roku właścicielką była córka Michała, Anna Ostaszewska (ur. 1768), zamężna za Tomaszem Sikorskim (1743-1808).
Klimkówka
.jpg)
Klimkówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Rymanów Klimkówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Rymanów. W 1730 r. właścicielem Klimkówki był Józef Kanty Ossoliński h. Topór (1707 – 1780), konfederat barski. Po nim Klimkówkę otrzymała jego córka, Anna Teresa Potocka z Ossolińskich (zm. w 1803 r.), która w 1760 r. wyszła za mąż za Józefa Potockiego, krajczego wielkiego koronnego. W 1793 r. sprzedała ona Klimkówkę wraz z sąsiednim Iwoniczem Michałowi Ostaszewskiemu h. Ostoja (zm. 1816), skarbnikowi owruckiemu, ożenionemu z Marią Krynicką, a potem z Marią Zielińską. Od tego momentu, aż do 1945 dobra w Klimkówce należały do rodziny Ostaszewskich.
Gołotczyzna
Gołotczyzna – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Sońsk. Położona nad rzeką Soną, ok. 11 km na południowy wschód od Ciechanowa. Od drugiej połowie XVIII w. wieś należała do rodu Ostaszewskich: w 1757 r. zakupił ją od Wawrzyńca Celińskiego, skarbnika czernichowskiego, Florian Antoni Ostaszewski, skarbnik bracławski, a następnie wojski ciechanowski[1]. Z jego synów zasłużyli się poseł na Sejm Czteroletni Nereusz Ostaszewski i biskup płocki Tomasz Ostaszewski. Następni właściciele pozostają nieznani (prawdopodobnie w I poł. XIX w. byli nimi nadal Ostaszewscy).
Biała
Biała – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, siedziba gminy Stara Biała. Królewszczyzna Jana Ostaszewskiego.
Maszewo
Maszewo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Stara Biała. Królewszczyzna Jana Ostaszewskiego.
Pyszki
Pyszki (Пышки, Pishki) - wieś na Ukrainie, dawniej w powiecie Nowogród Wołyński, obecnie w obwodzie chmielnickim w rejonie starokonstantynowskim. W XIX w. własność rodziny Ostaszewskich. Na pocz. XIX w. od ówczesnej właścicielki Józefy z Lubomirskich Walewskiej (zmarłej 1851), majętność tę kupił Adam Ostaszewski (1750-1829), oficer kościuszkowski. Prawdopodobnie to on wzniósł tam dwór drewniany, zachowany do pierwszej wojny światowej. Budynek ten był parterowy, z trójosiową częścią środkową piętrową, poprzedzoną czterokolumnowym portykiem i balkonem od strony podjazdu. Elewacje miał tynkowane gładko na kolor biały. Dwór nakrywał gładki, czterospadowy dach gontowy, nad częścią piętrową dwuspadowy. Z Pyszek pochodzili m.in. Roman Ostaszewski, poseł na Sejm II RP w latach 1938-1939 i Adam Ostaszewski, prezydent Płocka w latach 1930-1934.
Pyszki należały w XIX w. do gminy Mszaniec (Мшaнeц) i podlegały pod parafię rzymsko-katolicką w Ostropolu w dekanacie żytomierskim.
Awratyn
Awratyn (Avratin, Авратин) - wieś na Ukrainie w obwodzie żytomierskim, 7 km. na pd.-wsch. od Lubaru (Любарський район – Житомирська область). Wieś była wymieniona w akcie z 1585 r. jako należąca do Cudnowa, nadanego ks. Zuzannie Ostrogskiej, żonie wojewody wołyńskiego Janusza Ostrogskiego, przez jej teścia ks. Konstantyna Ostrogskiego, wojewodę kijowskiego. W 1601 r. wymieniona w liczbie wsi zniszczonych przez Tatarów. Następnie wchodziła w skład ordynacji ostrogskiej, przy rozdaniu której na mocy transakcji kolbuszowskiej 1753 r. dostał ją razem z Lubarem ks. Marcin Lubomirski, od którego nabył podskarbi Adam Poniński. Ten ostatni, skazany przez Sejm Czteroletni na wygnanie i pozbawienie wszystkich tytułów, sprzedał ją Protowi Potockiemu. Przy eksdywizji (podziale) dóbr tego ostatniego nabyło Awratyn trzech właścicieli. W XIX wieku wieś należała do rodzin Ostaszewskich (zob.Spirydion Ostaszewski) i Berezowskich.