Bogusławski Wojciech: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''Wojciech Ścibor-[[Bogusławski]] herbu Ostoja''' (ur. 1794, zm.1890) – porucznik wojsk Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego. Uczestnik kampanii 1812-1813, służył w 2 i 6 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego oraz 1 pułku strzelców pieszych wojsk Królestwa Polskiego. | '''Wojciech Ścibor-[[Bogusławski]] herbu Ostoja''' (ur. 1794, zm.1890) – porucznik wojsk Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego. Uczestnik kampanii 1812-1813, służył w 2 i 6 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego oraz 1 pułku strzelców pieszych wojsk Królestwa Polskiego. | ||
| − | Wojciech Ścibor-Bogusławski urodził się około 1794 roku. Był synem Faustyny z Kiedrowskich h. Sas i [[Bogusławski Maksymilian|Maksymiliana Ścibor Bogusławskiego]], towarzysza wojsk koronnych. Dziennik Poznański z maja 1882 r. wspomina Wojciecha Bogusławskiego jako żołnierza napoleońskiego | + | Wojciech Ścibor-Bogusławski urodził się około 1794 roku. Był synem Faustyny z Kiedrowskich h. Sas i [[Bogusławski Maksymilian|Maksymiliana Ścibor Bogusławskiego]], towarzysza wojsk koronnych. Dziennik Poznański z maja 1882 r. wspomina Wojciecha Bogusławskiego jako żołnierza napoleońskiego. Wstąpił on bowiem do wojska tuż po klęsce Wielkiej Armii Napoleona w Rosji. Wcielony został 21 stycznia 1813 r. do 2 pułku piechoty w randze podporucznika. Pułk ten 13 lutego 1813 r. osłaniał odwrót korpusu gen. Reynier’a, odpierając ataki nieprzyjaciela w Tyńcu pod Kaliszem. 6 marca 1813 roku Wojciech Bogusławski przeniesiony został do 6 pułku piechoty, w którego szeregach pozostawał do 1815 r. W tym czasie awansowany został do stopnia porucznika. Po reorganizacji Wojska Polskiego przydzielony został do batalionu wzor. 1 pułku strzelców pieszych. W wojsku pozostawał nie dłużej niż do 1818 r. |
W roku 1821 Wojciech Bogusławski poślubił pannę Michalinę Klarę Franciszkę Przeuską h. Sulima (córkę Franciszka i Ludwiki ze Starzyńskich), z którą miał liczne potomstwo - Ludwikę, Franciszka Jana Kapistrana, Maryannę Ludwikę, Helenę Szaniawską, N. Koźmińską, N. Morze , Karolinę Pstrokońską, Mariannę Eleonorę Milewską, Józefę Rokossowską, Zofię Katarzynę Swinarską, Julię Nepomucenę, Paulinę Agnieszkę, Magdalenę Karolinę, Władysława Wincentego, Ludwikę Joannę. | W roku 1821 Wojciech Bogusławski poślubił pannę Michalinę Klarę Franciszkę Przeuską h. Sulima (córkę Franciszka i Ludwiki ze Starzyńskich), z którą miał liczne potomstwo - Ludwikę, Franciszka Jana Kapistrana, Maryannę Ludwikę, Helenę Szaniawską, N. Koźmińską, N. Morze , Karolinę Pstrokońską, Mariannę Eleonorę Milewską, Józefę Rokossowską, Zofię Katarzynę Swinarską, Julię Nepomucenę, Paulinę Agnieszkę, Magdalenę Karolinę, Władysława Wincentego, Ludwikę Joannę. | ||
Wersja z 07:57, 8 maj 2012
Wojciech Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 1794, zm.1890) – porucznik wojsk Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego. Uczestnik kampanii 1812-1813, służył w 2 i 6 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego oraz 1 pułku strzelców pieszych wojsk Królestwa Polskiego.
Wojciech Ścibor-Bogusławski urodził się około 1794 roku. Był synem Faustyny z Kiedrowskich h. Sas i Maksymiliana Ścibor Bogusławskiego, towarzysza wojsk koronnych. Dziennik Poznański z maja 1882 r. wspomina Wojciecha Bogusławskiego jako żołnierza napoleońskiego. Wstąpił on bowiem do wojska tuż po klęsce Wielkiej Armii Napoleona w Rosji. Wcielony został 21 stycznia 1813 r. do 2 pułku piechoty w randze podporucznika. Pułk ten 13 lutego 1813 r. osłaniał odwrót korpusu gen. Reynier’a, odpierając ataki nieprzyjaciela w Tyńcu pod Kaliszem. 6 marca 1813 roku Wojciech Bogusławski przeniesiony został do 6 pułku piechoty, w którego szeregach pozostawał do 1815 r. W tym czasie awansowany został do stopnia porucznika. Po reorganizacji Wojska Polskiego przydzielony został do batalionu wzor. 1 pułku strzelców pieszych. W wojsku pozostawał nie dłużej niż do 1818 r.
W roku 1821 Wojciech Bogusławski poślubił pannę Michalinę Klarę Franciszkę Przeuską h. Sulima (córkę Franciszka i Ludwiki ze Starzyńskich), z którą miał liczne potomstwo - Ludwikę, Franciszka Jana Kapistrana, Maryannę Ludwikę, Helenę Szaniawską, N. Koźmińską, N. Morze , Karolinę Pstrokońską, Mariannę Eleonorę Milewską, Józefę Rokossowską, Zofię Katarzynę Swinarską, Julię Nepomucenę, Paulinę Agnieszkę, Magdalenę Karolinę, Władysława Wincentego, Ludwikę Joannę.
Po śmierci Franciszka Przeuskiego żona Wojciech Bogusławskiego - Michalina Bogusławska i jej siostra Joanna Załuskowska (żona Erazma Załuskowskiego dziedzica m.in. Jasionnej) dokonały w Kaliszu podziału majątku spadłego po ojcu aktem z dnia 28 lipca 1833 r. Dobra Kokanin wzięła Joanna Załuskowska a Pawłówek wraz z nowo powstałym folwarkiem Czajków trafił w ręce Michaliny Bogusławskiej. Bogusławscy przez kolejne 22 lata gospodarowali w Pawłówku. W roku 1855 sprzedali te dobra Adamowi Węgierskiemu za sumę 251 tys. zł. pol. Do rąk Bogusławskich trafiło jednak zaledwie 65 252 zł. pol. i to w dodatku w listach zastawnych Królestwa Polskiego, bo resztę pochłonęły długi. Po sprzedaży Pawłówka Michalina i Wojciech Bogusławscy zamieszkali w Chmielniku koło Kalisza. Wojciech Bogusławski zmarł w 1890 r. Przeżył 96 lat!
Bibliografia
- A. Boniecki, Herbarz Polski, Warszawa 1889-1913.
- R. Bogusławski, Major Stanisław Bogusławski, żołnierz z Ziemi Sieradzkiej, "Na Sieradzkich Szlakach" 3-4/2006.