Bogusławski Jakub: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | '''Jakub Ścibor-[[Bogusławski]] herbu Ostoja''' (ur. ?, zm. 1788) – ziemianin. Konfederat barski. Dziedzic Włocina i Grzymaczewa, posesor | + | '''Jakub Ścibor-[[Bogusławski]] herbu Ostoja''' (ur. ?, zm. 1788) – ziemianin. Konfederat barski. Dziedzic Włocina i Grzymaczewa, posesor dóbr Kłoski. |
Był synem [[Bogusławski Andrzej|Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja]], wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego i Katarzyny z Gorzyńskich. Miał dwie siostry - Elżbietę Rembiewską i Barbarę Rudnicką oraz braci: [[Franciszek Ścibor-Bogusławski|Franciszka]], rotmistrza w konfederacji barskiej, chorążego Kawalerii Narodowej i [[Ignacy Piotr Ścibor-Bogusławski|ks. Ignacego Piotra]], kanonika łęczyckiego, dziekana warckiego, proboszcza w Brzeźniu. | Był synem [[Bogusławski Andrzej|Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja]], wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego i Katarzyny z Gorzyńskich. Miał dwie siostry - Elżbietę Rembiewską i Barbarę Rudnicką oraz braci: [[Franciszek Ścibor-Bogusławski|Franciszka]], rotmistrza w konfederacji barskiej, chorążego Kawalerii Narodowej i [[Ignacy Piotr Ścibor-Bogusławski|ks. Ignacego Piotra]], kanonika łęczyckiego, dziekana warckiego, proboszcza w Brzeźniu. | ||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Jakub i Marianna Bogusławscy mieli czworo dzieci: Antoniego Onufrego, Walentego (posesora dóbr Stok, Stawki, Niechcice) i [[Bogusławski Ignacy|Ignacego]] (posesora dóbr Stok, Nowa Wieś, Sokołów, Zawady), oraz córkę Annę 1 v. Zaleską 2 v. Koźmińską. | Jakub i Marianna Bogusławscy mieli czworo dzieci: Antoniego Onufrego, Walentego (posesora dóbr Stok, Stawki, Niechcice) i [[Bogusławski Ignacy|Ignacego]] (posesora dóbr Stok, Nowa Wieś, Sokołów, Zawady), oraz córkę Annę 1 v. Zaleską 2 v. Koźmińską. | ||
| + | |||
| + | Jakub Bogusławski w roku 1782 sprzedał bratu Franciszkowi swoje działy na dobrach: Włocin, Grzymaczew i folwarku Jarychy. Od 2 czerwca 1783 roku był posesorem Kłosek. Bogusławski wziął te dobra w dzierżawę na 3 lata od Piotra Magnuskiego, komisarza wojew. kaliskiego, komornika ziemskiego wschowskiego (syna Jadwigi z Niemojowskich i Andrzeja Magnuskiego). W latach 1784-85 Bogusławski prowadził spory z dziedzicem Magnuskim dotyczące warunków dzierżawy. W roku 1786 stał się zastawnym posesorem dóbr Uników koło Złoczewa. Zmarł w 1788 roku. | ||
Wersja z 19:14, 2 maj 2012
Jakub Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. ?, zm. 1788) – ziemianin. Konfederat barski. Dziedzic Włocina i Grzymaczewa, posesor dóbr Kłoski.
Był synem Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego i Katarzyny z Gorzyńskich. Miał dwie siostry - Elżbietę Rembiewską i Barbarę Rudnicką oraz braci: Franciszka, rotmistrza w konfederacji barskiej, chorążego Kawalerii Narodowej i ks. Ignacego Piotra, kanonika łęczyckiego, dziekana warckiego, proboszcza w Brzeźniu.
Jakub Bogusławski ożenił się z Marianną Chodakowską h. Dołęga, córką Józefa i Anny z Jeżyńskich, dziedziców części dóbr Łagiewniki. Braćmi Marianny z Chodakowskich Bogusławskiej byli znani konfederaci barscy: Piotr, podstarosta ostrzeszowski, konsyliarz konfederacji ziemi wieluńskiej i Maksymilian, pułkownik wojsk koronnych, regimentarz konfederacji ziemi wieluńskiej, o którym pamiętnikarz Jędrzej Kitowicz pisał: ...ziemia wieluńska (...) pod własnym rejmentarzem, którym uczyniła Chodakowskiego, z długich i mięsistych wąsów nie tylko w całej konfederacyi, ale też w całej koronie polskiej najznakomitszego. Ten wodził konfederacyą wieluńską bez marszałka, którego nie miała.
Jakub i Marianna Bogusławscy mieli czworo dzieci: Antoniego Onufrego, Walentego (posesora dóbr Stok, Stawki, Niechcice) i Ignacego (posesora dóbr Stok, Nowa Wieś, Sokołów, Zawady), oraz córkę Annę 1 v. Zaleską 2 v. Koźmińską.
Jakub Bogusławski w roku 1782 sprzedał bratu Franciszkowi swoje działy na dobrach: Włocin, Grzymaczew i folwarku Jarychy. Od 2 czerwca 1783 roku był posesorem Kłosek. Bogusławski wziął te dobra w dzierżawę na 3 lata od Piotra Magnuskiego, komisarza wojew. kaliskiego, komornika ziemskiego wschowskiego (syna Jadwigi z Niemojowskich i Andrzeja Magnuskiego). W latach 1784-85 Bogusławski prowadził spory z dziedzicem Magnuskim dotyczące warunków dzierżawy. W roku 1786 stał się zastawnym posesorem dóbr Uników koło Złoczewa. Zmarł w 1788 roku.
Bibliografia
- R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.
- R. Bogusławski, Bracia Chodakowscy. Opowieść o Maksymilianie i Piotrze Chodakowskich, konfederatach barskich., Na Sieradzkich Szlakach, 3/2008.