Stanisław Ścibor-Bogusławski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
m (redir)
 
Linia 1: Linia 1:
−
'''Stanisław Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja''' (zm. 9 stycznia 1695) – polski ksiądz katolicki, kanonik łaski, przemyski i włocławski, kustosz i prałat wolborski, prepozyt brzozowski, proboszcz łaznowski, sędzia surogat Konsystorza Diecezji Kujawsko-Pomorskiej, sędzia deputat do Trybunału Głównego Koronnego, kanclerz kardynała M. S. Radziejowskiego, prymasa Polski.
+
#REDIRECT [[Bogusławski Stanisław]]
−
 
 
−
Ks. kan. Stanisław Bogusławski urodził się w rodzinie szlacheckiej [[Bogusławski|Ścibor-Bogusławskich herbu Ostoja]]. Był synem Marcina Bogusławskiego i Katarzyny z Rościerskich h. Rola, dziedziców dóbr Wrzeszczewice położonych w województwie sieradzkim. Jego dziadkami od strony ojca byli Marcin Bogusławski i Małgorzata Piorunowska h. Róża, dziedzice Stryjów Paskowych. W roku 1675 ks. S. Bogusławski z woli bp Sarnowskiego ozdobił srebrnymi szatami postacie Najświętszej Marii Panny oraz Apostołów cudownego obrazu Zaśnięcia i Wniebowzięcia Matki Bożej znajdującego się w Starej Wsi, w kościele filialnym parafii brzozowskiej. W latach 1676-1678, jako prepozyt brzozowski pomagał biskupowi przemyskiemu, Stanisławowi Sarnowskiemu, w budowie nowego, murowanego kościoła w Brzozowie. Kiedy biskup Sarnowski odszedł na biskupstwo kujawskie do Włocławka ks. Bogusławski podążył za nim pozostawiając niedokończoną budowę świątyni (wzniesione były mury nawy głównej i przykryte transeptowe kaplice). Budowę kościoła Przemienienia Pańskiego w Brzozowie dokończył ks. Bartłomiej Misiałowicz. W grudniu 1679 wstąpił na kanonię włocławską. Był też prałatem i kustoszem kapituły kolegiackiej w Wolborzu oraz proboszczem parafii w Łaznowie. U boku bp Sarnowskiego w Wolborzu Bogusławski przebywał do jego śmierci w 1680 r. W latach 1682-1683 bp Bonawentura Madaliński nominował go do pełnienia urzędu sędziego deputata do Trybunału Głównego Koronnego. W roku 1689 sprawował urząd kanclerza kardynała Michała Stefana Radziejowskiego, prymasa Polski. W roku 1691 został powołany przez Konsystorz Diecezji Włocławskiej na urząd sędziego surogaty. Stanisław Bogusławski zmarł w niedzielę 9 stycznia 1695 r. lethargo (we śnie).
 
−
 
 
−
 
 
−
'''Bibliografia'''
 
−
 
 
−
----
 
−
* S. Chodyński, ''Katalog prałatów i kanoników włocławskich'', Włocławek 1914 (rkps w ADWł), s. 64 – 65.
 
−
* R. Bogusławski, ''Ks. kan. Stanisław Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja - kanclerz kardynalski rodem z Ziemi Sieradzkiej'', "Na Sieradzkich Szlakach" 4/100/2010.
 
−
* W. Mrowiński, ''Cudowny Obraz Matki Boskiej Starowiejskiej w Ziemi Sanockiej'', Kraków 1895, s. 85.
 

Aktualna wersja na dzień 00:11, 13 kwi 2012

Przekierowanie do:

Źródło: „https://ostoya.org/wiki/index.php?title=Stanisław_Ścibor-Bogusławski&oldid=2652”