Raczko

STRONA GŁÓWNA OSTOI

Przejście na stronę główną

Historia rodziny

Korzeni z których wywodzi się rodzina Raczko herbu Ostoja należy szukać wśród przodków bojara litewskiego Ginetha Koncewicza herbu Zaręba, który wg Jana Długosza został z innymi wybrany przez wielkiego księcia litewskiego Witołda do uczestnictwa w herbach szlacheckich królestwa Polskiego i został przyjęty do rodu Zarębów przez szlachcica polskiego Marcina z Kalinowej. Synem Ginetha był Milus, a braćmi stryjecznymi Ginetha byli Dowoyno (syn Wysigirda) i Strocz (prawdopodobnie syn Gełguta) i wszyscy oni pieczętowali się herbem Zaręba. Gineth Koncewicz był wg Narbutta w 1390 r. członkiem otoczenia Witołda, przyszłego wielkiego księcia litewskiego, gdy zawierał on pakta z Zakonem. Świadczy wraz z synem swoim Milusem na akcie unii wileńsko-radomskiej z 1401 r., a ostatni raz występuje w umowie trockiej z 1433 r. O potomkach Milusa wiadomo, że wśród zstępnych miał potomków którzy używali nazwiska Giniejtowicz lub Giniatowicz, a jeden z nich (prawnuk Stanisława Giniatowicza) - Jan Kazimierz Rymsza Giniatowicz Piłsudski był pradziadkiem marszałka Józefa Pilsudskiego. O potomkach Strocza wiadomo, że miał trzech synów (Piotr, Jan i Wołczko Strocewicz). Jednym z tych synów Strocza był Piotr Raczko (Raczkowicz) Strocewicz z Połonki herbu Zaręba. Jego żoną była Maria Bohdanówna z Suljaticz, być może herbu Ostoja. W 1434 r. Piotr Raczko Strocewicz przytwierdził swą pieczęć z herbem Zaręba do aktu unii grodzieńskiej, w której m.in. Zygmunt Kiejstutowicz odnowił zapisy złączenia i poddania Litwy Koronie, jako warunek powierzenia mu Wielkiego Księstwa Litewskiego, co świadczy o wysokiej pozycji Piotra Raczko i rodziny Raczko. W 1437 r. Piotr Raczko ufundował i uposażył kościół we wsi Połonka k/Wołkowyska (obecnie Białoruś). Brak jest udokumentowanych informacji o synach Piotra Raczko oraz któregokolwiek z braci Strocza - Wołczki i Jana. Jego córką na pewno była Miłochna, a wnukiem był zapewne Rafał Raczko Saczkowicz Puczycki herbu Ostoja. Nie wiadomo dlaczego nastąpiłaby zmiana herbu, ale jak wiadomo ówczesne prawa pozwalały na zmianę nazwisk i herbów, co zdarzało się wtedy często. Być może podważono prawa potomków Strocza do herbu Zaręba, jako dalszych krewnych Ginetha, i przejęto herb żony Piotra Strocewicza. Znamiennym jest, że także Dowojnowie od XVI wieku zmienili herb Zaręba na Szeliga. Od Piotra Raczko Strocewicza z Połonki herbu Zaręba, pierwszej znanej nam osoby o nazwisku Raczko, zaczyna się rodzina Raczko herbu Ostoja.

Wg Uruskiego (z uzupełnieniami z innych dokumentów) rodzina Raczko to:

"Stara rodzina bojarów litewskich która została przyjęta do rodu i herbu Ostoja w XV wieku. Piotr Raczko, starosta bielski w r. 1437-50, a Rafał Raczko, sędzia ziemski bielski w r. 1470-95 i starosta mielnicki w r. 1484-95. Synowie Rafała - Paweł i Jerzy Raczko, na Podlasiu w Królestwie i Jan na Żmudzi w Litwie. Jerzy Raczko, rycerz zacny, w r. 1507 pod Kleckiem tatarów straszył walcząc z nieprzyjacielem przy boku Jana Radziwiłła."

Z gałęzi podlaskiej rodziny Raczko z Ruskowa posłami ziemi mielnickiej na sejmy elekcyjne byli: Adam i Woyciech Raczko - elektorzy Władysława IV, Andrzey Raczko - elektor Stanisława Leszczyńskiego, Adam Raczko - elektor Augusta II, a z ziemi nurskiej Franciszek Raczko – elektor Stanisława Augusta. Ponadto pieczęć Stanisława Raczko z Puczyc znajduje się przy akcie Unii Lubelskiej, chociaż w treści aktu nie jest wymieniony. Z gałęzi żmudzko-litewskiej posłami ziemi żmudzkiej byli: Władysław Raczko z Kobortyszek, który był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego, a także Jakub Raczko jego brat Antoni, też z Kibortyszek, którzy byli posłami sejmu konwokacyjnego w 1764 r., zwołanego przed sejmem elekcyjnym.

O historii tej odwiecznej szlachty litewskiej napisane jest tutaj.

Dokumenty

Dokumenty, rodowód i skany.

Zdjęcia

Archiwum zdjec rodzinnych

Członkowie rodziny

Czlonkowie rodziny, poszczegolne linje dzisiejsze i wygasle po mieczu.

Spokrewnione linje Ostoi

Spokrewnione rodziny tej samej linii Ostoi ktore przybraly inne nazwiska