Janusz Bogusławski: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „'''Janusz Wojciech Bogusławski''' (ur. 27 lutego 1925 w Łodzi) – polski naukowiec, doktor nauk technicznych. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznak...”) |
|||
Linia 3: | Linia 3: | ||
Syn [[Kazimierz Bogusławski|Kazimierza Bogusławskiego]] (dyr. Banku Spół. w Łodzi) i Stanisławy z Prus-Cygańskich. Potomek w szóstym pokoleniu [[Andrzej Ścibor-Bogusławski|Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja]], wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Urodził się 27.02.1925 roku w Łodzi. Studiował na Politechnice Łódzkiej (Wydział Włókienniczy). W 1952 roku otrzymał stopień magistra nauk technicznych. W 1966 roku pełnił funkcję przewodniczącego Rady Zakładowej Instytutu Włókiennictwa w Łodzi a rok później został powołany na stanowisko wicedyrektora Instytutu Włókiennictwa w Łodzi. W 1969 roku uzyskał tytuł doktora nauk technicznych. W 1973 roku został Dyrektorem Centralnego Laboratorium Przemysłu Wełnianego w Łodzi. Rok później przewodniczył Oddziałowi Łódzkiego Stowarzyszenia Włókienników Polskich. Był wicedyrektorem Instytutu Włókienniczego Politechniki Łódzkiej, filii w Bielsku-Białej oraz prodziekanem Wydziału Włókienniczego. W 1977 roku był członkiem Rady Normalizacyjnej przy Polskim Komitecie Normalizacyjnym. Jest autorem 45-ciu artykułów i referatów opublikowanych w czasopismach krajowych i 56-ciu prac naukowo-badawczych wykonanych na rzecz przemysłu. Jest współautorem skryptu dla szkół wyższych: Budowa maszyn włókienniczych - Wybrane zagadnienia eksploatacji i książki: Eksploatacja maszyn włókienniczych - Wybrane zagadnienia. Jest rzeczoznawcą SWP, ekspertem PN-TTE i biegłym sądowym z zakresu eksploatacji maszyn. Otrzymał Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa. | Syn [[Kazimierz Bogusławski|Kazimierza Bogusławskiego]] (dyr. Banku Spół. w Łodzi) i Stanisławy z Prus-Cygańskich. Potomek w szóstym pokoleniu [[Andrzej Ścibor-Bogusławski|Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja]], wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Urodził się 27.02.1925 roku w Łodzi. Studiował na Politechnice Łódzkiej (Wydział Włókienniczy). W 1952 roku otrzymał stopień magistra nauk technicznych. W 1966 roku pełnił funkcję przewodniczącego Rady Zakładowej Instytutu Włókiennictwa w Łodzi a rok później został powołany na stanowisko wicedyrektora Instytutu Włókiennictwa w Łodzi. W 1969 roku uzyskał tytuł doktora nauk technicznych. W 1973 roku został Dyrektorem Centralnego Laboratorium Przemysłu Wełnianego w Łodzi. Rok później przewodniczył Oddziałowi Łódzkiego Stowarzyszenia Włókienników Polskich. Był wicedyrektorem Instytutu Włókienniczego Politechniki Łódzkiej, filii w Bielsku-Białej oraz prodziekanem Wydziału Włókienniczego. W 1977 roku był członkiem Rady Normalizacyjnej przy Polskim Komitecie Normalizacyjnym. Jest autorem 45-ciu artykułów i referatów opublikowanych w czasopismach krajowych i 56-ciu prac naukowo-badawczych wykonanych na rzecz przemysłu. Jest współautorem skryptu dla szkół wyższych: Budowa maszyn włókienniczych - Wybrane zagadnienia eksploatacji i książki: Eksploatacja maszyn włókienniczych - Wybrane zagadnienia. Jest rzeczoznawcą SWP, ekspertem PN-TTE i biegłym sądowym z zakresu eksploatacji maszyn. Otrzymał Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa. | ||
− | Janusz Bogusławski jest mężem Kornelii Woltyńskiej, córki Ireny z Rogala-Siecińskich i Mariana Woltyńskiego. Ma córkę Nel Annę Trytek oraz syna [[Rafał Bogusławski|Rafała Mariana]]. | + | Janusz Bogusławski jest mężem Kornelii Woltyńskiej, córki Ireny z Rogala-Siecińskich i Mariana Woltyńskiego. Ma córkę Nel Annę Trytek oraz syna [[Rafał Marian Bogusławski|Rafała Mariana]]. |
Wersja z 13:01, 1 kwi 2012
Janusz Wojciech Bogusławski (ur. 27 lutego 1925 w Łodzi) – polski naukowiec, doktor nauk technicznych. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką NOT i SWP, Honorową Odznaką Miasta Łodzi i Woj. Bielskiego.
Syn Kazimierza Bogusławskiego (dyr. Banku Spół. w Łodzi) i Stanisławy z Prus-Cygańskich. Potomek w szóstym pokoleniu Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Urodził się 27.02.1925 roku w Łodzi. Studiował na Politechnice Łódzkiej (Wydział Włókienniczy). W 1952 roku otrzymał stopień magistra nauk technicznych. W 1966 roku pełnił funkcję przewodniczącego Rady Zakładowej Instytutu Włókiennictwa w Łodzi a rok później został powołany na stanowisko wicedyrektora Instytutu Włókiennictwa w Łodzi. W 1969 roku uzyskał tytuł doktora nauk technicznych. W 1973 roku został Dyrektorem Centralnego Laboratorium Przemysłu Wełnianego w Łodzi. Rok później przewodniczył Oddziałowi Łódzkiego Stowarzyszenia Włókienników Polskich. Był wicedyrektorem Instytutu Włókienniczego Politechniki Łódzkiej, filii w Bielsku-Białej oraz prodziekanem Wydziału Włókienniczego. W 1977 roku był członkiem Rady Normalizacyjnej przy Polskim Komitecie Normalizacyjnym. Jest autorem 45-ciu artykułów i referatów opublikowanych w czasopismach krajowych i 56-ciu prac naukowo-badawczych wykonanych na rzecz przemysłu. Jest współautorem skryptu dla szkół wyższych: Budowa maszyn włókienniczych - Wybrane zagadnienia eksploatacji i książki: Eksploatacja maszyn włókienniczych - Wybrane zagadnienia. Jest rzeczoznawcą SWP, ekspertem PN-TTE i biegłym sądowym z zakresu eksploatacji maszyn. Otrzymał Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa.
Janusz Bogusławski jest mężem Kornelii Woltyńskiej, córki Ireny z Rogala-Siecińskich i Mariana Woltyńskiego. Ma córkę Nel Annę Trytek oraz syna Rafała Mariana.
Bibliografia
- J. Bogusławski, Ocena niezawodności włókienniczych urządzeń, Przegląd Włókienniczy nr 4.1985.
- J. Bogusławski, Określenie ekonomicznej celowości odnowy maszyn włókienniczych, Materiały Szkoły Zimowej PAN, Szczyrk 2000.
- J. Bogusławski, Prognozowanie niezawodności maszyn włókienniczych, Materiały Szkoły Zimowej PAN, Szczyrk 2001.
- J. Bogusławski, M. Kozłowski, Wykorzystanie parametrów niezawodnościowych maszyn włókienniczych do podejmowania decyzji gospodarczych w przedsiębiorstwie, Materiały konferencyjne IX Kongresu Eksploatacji Urządzeń Technicznych, Krynica 2001.
- J. Bogusławski, R. Janczewski, Diagnostyka niezawodnościowa maszyn włókienniczych, Materiały konferencyjne, XXX Zimowa Szkoła Niezawodności PAN, Szczyrk 2002.
- Orzeczenie Stowarzyszenia Włókienników Polskich z dnia 01.02.2007.
- Who is Who w Polsce, Hübners blaues Who is Who, 2005.