Historia rodziny Siedlikowskich

Siedlikowski - odwieczna szlachta polska, stara rodzina rycerska, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Pochodzenie rodziny Siedlikowskich herbu Ostoja

• Odnośnie pochodzenia rodziny Siedlikowskich hebu Ostoja należy powiedzieć, że najodleglejsze ślady historyczne prowadzą do Wielkiego Księstwa Litewskiego i do Inflant. W roku 1640 wstąpił do zakonu jezuitów Marcin Leon Siedlikowski, urodzony ok. 1621 roku w Inflantach. W roku 1661 posesorem dóbr królewskich w województwie połockim był Wojciech Kazimierz Siedlikowski. Według rejestrów podymnego województwa wileńskiego w roku 1690 do Siedlikowskich należało Poradunie Strzeżmińskie znajdujące się w parafii nackiej, powiatu lidzkiego.
• Wśród elektorów Stanisława Leszczyńskiego w 1733 roku znalazło się dwóch Antonich oraz Marcin Siedlikowscy, wszyscy z województwa wileńskiego.
• W roku 1820 pochodzenie szlacheckie udowodnił w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego Mikołaj Siedlikowski herbu Ostoja, syn Jerzego Tadeusza Siedlikowskiego.

Znani przedstawiciele rodziny Siedlikowskich

• Wojciech Kazimierz Siedlikowski (zm. po 1661) – dzierżawca dóbr królewskich w wojew. połockim. Jego małżonką była Halszka Dobronianka.
• Marcin Leon Siedlikowski (zm. 1687) – ksiądz katolicki, zakonnik SJ, prefekt szkół w Dyneburgu, misjonarz łotewski.
• N. Siedlikowski¹ (zm. po 1690) – właściciel dóbr Poradunie Strzeżmińskie w parafii nackiej.
• Mikołaj Antoni Siedlikowski (zm. po 1719) – krajczy lidzki. Jego małżonką była Barbara Żuchorska. Miał syna Benedykta Siedlikowskiego.
• Józef Siedlikowski (zm. po 1802) – chorąży brygady husarskiej Wielkiego Księstwa Litewskiego, generał major w powstaniu kościuszkowskim, sędzia ziemski ejszyski, właściciel posesji Poraduń z wsią Sierbiniszki. Jego małżonką była Salomea Osmanówna.
• Mikołaj Siedlikowski (zm. po 1816) – krajczy ejszyski, właściciel folwarku Poraduń Strzeczowski i wsi Sierbiniszki. Jego małżonką była Rozalia Hausman herbu własnego.
• Romuald Piotr Siedlikowski (1815–1852) – właściciel folwarków Poraduń i Sierbiniszki. Był synem Mikołaja Siedlikowskiego i Rozalii Hausman. Wstępował w związki małżeńskie dwukrotnie: z Julią Krahelską i Amelią Kuncewiczówną.
• Aniela (Emilia) Siedlikowska z Kuncewiczów (ur. ok. 1824) – właścicielka dóbr Wersoka (z wsiami: Zubiszki, Bandziszki, Bociulence). Była małżonką Romualda Siedlikowskiego.
• Irena Siedlikowska z Dowgirdów (zm. po 1866) – właścicielka dóbr Tobolicze. Była małżonką Jana Ludwika Siedlikowskiego.
• Wincenty Siedlikowski (zm. 1868) – powstaniec listopadowy, porucznik artylerii w Królestwie Polskim, emigrant popowstaniowy.
• Leokadia Siedlikowska z Turskich (zm. po 1930) – właścicielka dóbr Raubiszki. Jej mężem był Lucjan Siedlikowski, syn Jana Ludwika i Ireny Dowgird. W roku 1915 Lucjan Siedlikowski był ofiarodawcą na rzecz Polaków zubożałych przez wojnę.
• Piotr Romuald Siedlikowski (1849–1931) – właściciel dóbr Zubiszki, folwarku w Wersoce i części w Sznurach, fundator kościoła w Koleśnikach. Był synem Romualda Piotra Siedlikowskiego i Amelii Kuncewicz. Wstępował w związki małżeńskie dwukrotnie: z Idalią Ludwiką Szukiewicz i Janiną Nowacką.

• 

  Akt małżeństwa Romualda Siedlikowskiego i Amelii Kuncewicz (Ejszyszki 1846 r.). Narodowe Archiwum Historyczne Białorusi w Grodnie.

• 

  Kościół w Koleśnikach ufundowany przez Piotra Romualda Siedlikowskiego h. Ostoja. Graf. R. Bogusławski.

• 

  Autograf Piotra Romualda Siedlikowskiego h. Ostoja z 1881 r.

Majątki ziemskie Siedlikowskich

Poradunie Strzeżmińskie (folwark Poraduń), Sierbieniszki, Zubiszki, folwark Wersoka, Bandziszki, Sznury, Bociulence, dwór Korsaki, Bartoszyszki, Tobolicze (dziś Nielubowce koło Pierszamajska), Raubiszki.

• 

  Poraduń i Sierbieniszki (na mapie Serbeniszki). Fragment mapy z 1907 r. Zbiory Biblioteki Narodowej.

• 

  Zubiszki, Wersoka, Bandziszki i Korsaki – majątki Siedlikowskich h. Ostoja. Fragment Wojenno-topograficznej mapy Europejskiej Rosji (wykonanej w latach 1845-1889).

Przypisy

1. Być może tożsamy z Mikołajem Antonim Siedlikowskim, krajczym lidzkim.

Źródła i literatura

• C. Malewski, Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. Powiaty lidzki, oszmiański i wileński, Warszawa 2016, s. 181, 892.
• J. Ciechanowicz, Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. VI (Suplement), Wilno 2006, s. 308.
• Herold. Organ Kolegium Heraldycznego, red. L. Grocholski, R. II, 1931, s. 111.
• Metryka Litewska. Rejestry podymnego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Województwo wileńskie 1690 r., oprac. A. Rachuba, Warszawa 1989, s. 216.
• Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy. Województwo wileńskie, XIV-XVIII wiek, A. Rachuba (red.), t. I, Warszawa 2004, s. 724.
• Elektorowie królów Władysława IV., Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III, oprac. J. Dunin-Borkowski, M. Dunin-Wąsowicz, Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie, t. I, 1908/9, s. 201.
• Bobrowicz J. N., Dodatek do Herbarza polskiego ks. Kaspra Niesieckiego, Lipsk 1844, s. 421.
• E. Aniszczenko, Szlachta lidzkiego powiatu. Spis XVIII w., Mińsk 2013, s. 160.
• Powstanie i wojna 1794 r. w guberni litewskiej (według dokumentów archiwów moskiewskich i mińskich), red. E. Aniszczenko, Moskwa 2001, s. 57, 193.
• Ateneum Wileńskie, red. B. Wilanowski, R. XI, 1936, s. 353.
• Kurier Polski, nr 553, 1831, s. 1.
• Kurier Litewski, nr 75, 1915, s. 4.
• Kurier Warszawski, nr 48, 1868, s. 4; nr 254, 1893, s. 2.
• Ziemia Lidzka, nr 6, 1936, s. 9.
• Rocznik Wojskowy, 1829, s. 144.
• Nowogródzki Dziennik Wojewódzki, nr 26, 1932, s. 228.
• Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995, oprac. L. Grzebień SJ, Kraków 1996, hasło: SIEDLIKOWSKI.
• Państwowe Archiwum Historyczne Litwy w Wilnie. Akty metrykalne parafii: Nacza, Ejszyszki, Koleśniki, Zabłoć.
• Narodowe Archiwum Historyczne Białorusi w Grodnie. Akty metrykalne parafii: Ejszyszki, Zabłoć.