Historia rodziny Tumiłowiczów: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 6: Linia 6:
 
==Historia rodziny==
 
==Historia rodziny==
  
Według strony internetowej Tumiłowiczów protoplastą rodziny był Marcin, porucznik armii koronnej, który otrzymał od króla za zasługi wojenne (w 1432 lub 1492*/) tytuł szlachecki i 20 włók ziemi w Skorodno w obwodzie czernihowskim (prawdopodobnie chodzi o [https://pl.wikipedia.org/wiki/Skorodno_(obw%C3%B3d_mi%C5%84ski) Skorodno] w obwodzie mińskim, gdzie były rozlokowane inne majątki Tumiłowiczów).  
+
Według strony internetowej Tumiłowiczów protoplastą rodziny był Marcin, porucznik armii koronnej, który otrzymał od króla za zasługi wojenne (w 1432 lub 1492*/) tytuł szlachecki i 20 włók ziemi w Skorodno w obwodzie czernihowskim (prawdopodobnie chodzi o [https://pl.wikipedia.org/wiki/Skorodno_(obw%C3%B3d_mi%C5%84ski) Skorodno] w obwodzie mińskim, gdzie były rozlokowane też inne majątki Tumiłowiczów).  
  
 
Na podstawie wniosku DDS Mińsk z 27.11.1802 rodzina Tumiłowicz do X pokolenia (t.j. dwa pokolenia po Kazimierzu i Eliaszu) uzyskała potwierdzenie szlachectwa dekretem Senatu z 17.12.1859.
 
Na podstawie wniosku DDS Mińsk z 27.11.1802 rodzina Tumiłowicz do X pokolenia (t.j. dwa pokolenia po Kazimierzu i Eliaszu) uzyskała potwierdzenie szlachectwa dekretem Senatu z 17.12.1859.

Wersja z 08:40, 31 lip 2024

English flag.png

Ostoja wyciety.jpg

Tumiłowicz – polska szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Historia rodziny

Według strony internetowej Tumiłowiczów protoplastą rodziny był Marcin, porucznik armii koronnej, który otrzymał od króla za zasługi wojenne (w 1432 lub 1492*/) tytuł szlachecki i 20 włók ziemi w Skorodno w obwodzie czernihowskim (prawdopodobnie chodzi o Skorodno w obwodzie mińskim, gdzie były rozlokowane też inne majątki Tumiłowiczów).

Na podstawie wniosku DDS Mińsk z 27.11.1802 rodzina Tumiłowicz do X pokolenia (t.j. dwa pokolenia po Kazimierzu i Eliaszu) uzyskała potwierdzenie szlachectwa dekretem Senatu z 17.12.1859. Potomkowie rodziny mieszkają obecnie nie tylko w Polsce, ale także w Australii, Białorusi, Brazylii, Kanadzie, Litwie, Łotwie, Rosji i USA.

Dokumenty wywodowe Tumiłowiczów.

Znani przedstawiciele rodziny Tumiłowiczów

Poniżej prezentowana jest lista znanych członków rodziny (wg strony internetowej Tumiłowiczów i innych informacji w XVII/XVIII stuleciu)

  • Tadeusz Tumiłowicz (ok. 1590-1660) – podczaszy smoleński, zarządca majątku Hodolewszczyzna (Godlewszczyzna?) w pow. grodzieńskim.
  • Bazyli Tumiłowicz (zm. po 1696) – właściciel Hodolewszczyzny (od 1688) oraz zaścianka Świeparadowszczyzna w pow. nowogródzkim (od 1696).
  • Józef Tumiłowicz (zm. po 1779) – właściciel majątku w Łoszycy w pow. mińskim (do 1779) oraz Holbowszczyzny (od 1761).
  • Jan Tumiłowicz (1675–1730) – właściciel majątków Żyżma, Gimbuty, Melenkowszczyzna w pow. lidzkim (od 1707).
  • Leon Tumiłowicz (zm. przed 1725) – współwłaściciel majątku w Łoszycy (do 1779), wojski miński, otrzymał przywileje generalskie.
  • Andrzej Tumiłowicz (ur. 1725) – współwłaściciel majątku w Łoszycy, porucznik armii koronnej (od 1777).
  • Diamenty Tumiłowicz (1732–1781) – współwłaściciel majątku w Łoszycy, porucznik armii koronnej (od 1777).
  • Kazimierz Tumiłowicz (zm. przed 1752) – rotmistrz JKM (od 1778).
  • Eliasz Tumiłowicz (ur. 1758) – właściciel majątku w Borsukowej Grzędzie.

Majątki ziemskie Tumiłowiczów

Skorodno, Hodolewszczyzna (Godlewszczyzna?), Świeparadowszczyzna, Łoszyca, Holbowszczyzna, Świrynowo, Żyżma, Gimbuty, Melenkowszczyzna, Borsukowa Grzęda.

Źródła i literatura

  • NIAB, 319/2/3293, k. 308 (drzewo genealogiczne Tumiłowiczów h. Ostoja), 715–719 (genealogia rodziny Tumiłowiczów h. Ostoja).
  • M. K. Pawlikowski, Dzieciństwo i młodość Tadeusza Irteńskiego, Wydawnictwo CZAS, Wilno, s. 71-76.
  • Strona internetowa Tumiłowiczów (http://home.mira.net/~larat/ - strona obecnie nieaktywna, patrz: archive).
    */ wg autora ww. strony Tumiłowiczów (Ints'a Tumilovicsa) były trudności z odczytaniem 
       w tekście rękopisu dokumentu roku nadania(1432 czy 1492), a rok 1432 jest mało prawdopodobny