Historia rodziny Tumiłowiczów: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 41: | Linia 41: | ||
==Majątki ziemskie Tumiłowiczów== | ==Majątki ziemskie Tumiłowiczów== | ||
| − | Skorodno, Hodolewszczyzna (Godlewszczyzna?), Świeparadowszczyzna, [https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9B%D0%BE%D1%88%D0%B8%D1%86%D0%B0_(%D0%9C%D0%B8%D0%BD%D1%81%D0%BA) Łoszyca], Holbowszczyzna, [https://pl.wikipedia.org/wiki/Swierynowo Świrynowo], Żyżma, Gimbuty, Melenkowszczyzna, Borsukowa Grzęda. | + | Skorodno, Hodolewszczyzna (Godlewszczyzna?), Świeparadowszczyzna, [https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9B%D0%BE%D1%88%D0%B8%D1%86%D0%B0_(%D0%9C%D0%B8%D0%BD%D1%81%D0%BA) Łoszyca], [https://pl.wikipedia.org/wiki/Horbowszczyzna Holbowszczyzna], [https://pl.wikipedia.org/wiki/Swierynowo Świrynowo], Żyżma, Gimbuty, Melenkowszczyzna, Borsukowa Grzęda. |
<gallery> | <gallery> | ||
Wersja z 08:17, 31 lip 2024
Tumiłowicz – polska szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Historia rodziny
Według strony internetowej Tumiłowiczów protoplastą rodziny był Marcin, porucznik armii koronnej, który otrzymał od króla za zasługi wojenne tytuł szlachecki i 20 włók ziemi w Skorodno w obwodzie czernihowskim (1432 lub 1492 */).
Na podstawie wniosku DDS Mińsk z 27.11.1802 rodzina Tumiłowicz do X pokolenia (t.j. dwa pokolenia po Kazimierzu i Eliaszu) uzyskała potwierdzenie szlachectwa dekretem Senatu z 17.12.1859. Potomkowie rodziny mieszkają obecnie nie tylko w Polsce, ale także w Australii, Białorusi, Brazylii, Kanadzie, Litwie, Łotwie, Rosji i USA.
Dokumenty wywodowe Tumiłowiczów.
Znani przedstawiciele rodziny Tumiłowiczów
Poniżej prezentowana jest lista znanych członków rodziny (wg strony internetowej Tumiłowiczów i innych informacji w XVII/XVIII stuleciu)
- Tadeusz Tumiłowicz (ok. 1590-1660) – podczaszy smoleński, zarządca majątku Hodolewszczyzna (Godlewszczyzna?) w pow. grodzieńskim.
- Bazyli Tumiłowicz (zm. po 1696) – właściciel Hodolewszczyzny (od 1688) oraz zaścianka Świeparadowszczyzna w pow. nowogródzkim (od 1696).
- Józef Tumiłowicz (zm. po 1779) – właściciel majątku w Łoszycy w pow. mińskim (do 1779) oraz Holbowszczyzny (od 1761).
- Jan Tumiłowicz (1675–1730) – właściciel majątków Żyżma, Gimbuty, Melenkowszczyzna w pow. lidzkim (od 1707).
- Leon Tumiłowicz (zm. przed 1725) – współwłaściciel majątku w Łoszycy (do 1779), wojski miński, otrzymał przywileje generalskie.
- Andrzej Tumiłowicz (ur. 1725) – współwłaściciel majątku w Łoszycy, porucznik armii koronnej (od 1777).
- Diamenty Tumiłowicz (1732–1781) – współwłaściciel majątku w Łoszycy, porucznik armii koronnej (od 1777).
- Kazimierz Tumiłowicz (zm. przed 1752) – rotmistrz JKM (od 1778).
- Eliasz Tumiłowicz (ur. 1758) – właściciel majątku w Borsukowej Grzędzie.
Majątki ziemskie Tumiłowiczów
Skorodno, Hodolewszczyzna (Godlewszczyzna?), Świeparadowszczyzna, Łoszyca, Holbowszczyzna, Świrynowo, Żyżma, Gimbuty, Melenkowszczyzna, Borsukowa Grzęda.
Źródła i literatura
- NIAB, 319/2/3293, k. 308 (drzewo genealogiczne Tumiłowiczów h. Ostoja), 715–719 (genealogia rodziny Tumiłowiczów h. Ostoja).
- M. K. Pawlikowski, Dzieciństwo i młodość Tadeusza Irteńskiego, Wydawnictwo CZAS, Wilno, s. 71-76.
- Strona internetowa Tumiłowiczów (http://home.mira.net/~larat/ - strona obecnie nieaktywna, patrz: archive).
*/ wg autora ww. strony Tumiłowiczów (Ints'a Tumilovicsa) były trudności z odczytaniem
w tekście rękopisu dokumentu roku nadania(1432 czy 1492), a rok 1432 jest mało prawdopodobny