Historia rodziny Tumiłowiczów

Tumiłowicz – polska szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Historia rodziny

Według strony internetowej Tumiłowiczów protoplastą rodziny był Marcin, porucznik armii koronnej, który otrzymał od króla za zasługi wojenne tytuł szlachecki i 20 włók ziemi w Skorodno w obwodzie czernihowskim (1432 lub 1492 */).

Na podstawie wniosku DDS Mińsk z 27.11.1802 rodzina Tumiłowicz do X pokolenia (t.j. dwa pokolenia po Kazimierzu i Eliaszu) uzyskała potwierdzenie szlachectwa dekretem Senatu z 17.12.1859. Potomkowie rodziny mieszkają obecnie nie tylko w Polsce, ale także w Australii, Białorusi, Brazylii, Kanadzie, Litwie, Łotwie, Rosji i USA.

Znani przedstawiciele rodziny Tumiłowiczów

Poniżej prezentowana jest lista znanych członków rodziny (wg strony internetowej Tumiłowiczów i innych informacji w XVII/XVIII stuleciu)

• Tadeusz Tumiłowicz (ok. 1590-1660) – podczaszy smoleński, zarządca majątku Hodolewszczyzna (Godlewszczyzna?) w pow. grodzieńskim.
• Bazyli Tumiłowicz (zm. po 1696) – właściciel Hodolewszczyzny (od 1688) oraz zaścianka Świeparadoszczyzna w pow. nowogródzkim (od 1696).
• Józef Tumiłowicz (zm. po 1779) – właściciel majątku w Łoszycy w pow. mińskim (do 1779) oraz Holbowszczyzny (od 1761).
• Jan Tumiłowicz (1675–1730) – właściciel majątków Żyżma, Gimbuty, Melenkowszczyzna w pow. lidzkim (od 1707).
• Leon Tumiłowicz (zm. przed 1725) – współwłaściciel majątku w Łoszycy (do 1779), wojski miński, otrzymał przywileje generalskie.
• Andrzej Tumiłowicz (ur. 1725) – współwłaściciel majątku w Łoszycy, porucznik armii koronnej (od 1777).
• Diamenty Tumiłowicz (1732–1781) – współwłaściciel majątku w Łoszycy, porucznik armii koronnej (od 1777).
• Kazimierz Tumiłowicz (zm. przed 1752) – rotmistrz JKM (od 1778).
• Eliasz Tumiłowicz (ur. 1758) – właściciel majątku w Borsukowej Grzędzie.

Majątki ziemskie Zabierzowskich

Skorodno, Hodolewszczyzna (Godlewszczyzna?), Świeparadoszczyzna, Łoszyca, Holbowszczyzna, Żyżma, Gimbuty, Melenkowszczyzna, Borsukowa Grzęda.

Źródła i literatura

• M. K. Pawlikowski, Dzieciństwo i młodość Tadeusza Irteńskiego, Wydawnictwo CZAS, Wilno, s. 71-76.
• Strona internetowa Tumiłowiczów (http://home.mira.net/~larat/ - strona obecnie nieaktywna, patrz archive).

    */ wg autora ww. strony Tumiłowiczów (Ints'a Tumilovicsa) były trudności z odczytaniem 
       w tekście rękopisu dokumentu roku nadania(1432 czy 1492), a rok 1432 jest mało prawdopodobny