Historia rodziny Zabierzowskich: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 8: | Linia 8: | ||
* '''Zabierzowscy''' herbu Ostoja pochodzą od '''Gniadych''' z '''[https://pl.wikipedia.org/wiki/Krzci%C4%99cice Krzcięcic]''', koło Jędrzejowa, z których Piotr Gniady, podstarości krakowski, kasztelan czechowski, marszałek dworu kardynała Fryderyka Jagiellończyka, pisał się z Zabierzowa już w 1475 r.<sup>2</sup> | * '''Zabierzowscy''' herbu Ostoja pochodzą od '''Gniadych''' z '''[https://pl.wikipedia.org/wiki/Krzci%C4%99cice Krzcięcic]''', koło Jędrzejowa, z których Piotr Gniady, podstarości krakowski, kasztelan czechowski, marszałek dworu kardynała Fryderyka Jagiellończyka, pisał się z Zabierzowa już w 1475 r.<sup>2</sup> | ||
: | : | ||
− | * Zabierzowscy wylegitymowali się ze szlachectwa z herbem Ostoja w Królestwie Polskim w latach 1842-1850, byli to: Antoni, Franciszek i Ignacy, synowie Sebastiana Zabierzowskiego oraz Ignacy Wiktor, syn Tomasza Zabierzowskiego. | + | * Zabierzowscy wylegitymowali się ze szlachectwa z herbem Ostoja w Królestwie Polskim w latach 1842-1850, byli to: Antoni, Franciszek i Ignacy, synowie Sebastiana Zabierzowskiego oraz Ignacy Wiktor, syn Tomasza Zabierzowskiego. W Królestwie Galicji przedstawiciele tej rodziny wylegitymowali się w latach 1782- 1864, byli to: Stanisław Zabierzowski, Franciszek Zabierzowski, Józef Apolinary, syn Franciszka, Stanisław Hipolit, syn Józefa Apolinarego Zabierzowskiego oraz Eugeniusz Ferdynand, syn Stanisława Hipolita Zabierzowskiego. |
==Znani przedstawiciele rodziny Zabierzowskich== | ==Znani przedstawiciele rodziny Zabierzowskich== |
Wersja z 15:26, 25 lip 2024
Zabierzowski (Zabierzewski, Gniady) – polska szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z Zabierzowa, należącego do parafii Wawrzeńczyce (do 1780 r.), w dawnym (przedrozbiorowym) powiecie proszowickim województwa krakowskiego1.
Historia rodziny
- Zabierzowscy herbu Ostoja pochodzą od Gniadych z Krzcięcic, koło Jędrzejowa, z których Piotr Gniady, podstarości krakowski, kasztelan czechowski, marszałek dworu kardynała Fryderyka Jagiellończyka, pisał się z Zabierzowa już w 1475 r.2
- Zabierzowscy wylegitymowali się ze szlachectwa z herbem Ostoja w Królestwie Polskim w latach 1842-1850, byli to: Antoni, Franciszek i Ignacy, synowie Sebastiana Zabierzowskiego oraz Ignacy Wiktor, syn Tomasza Zabierzowskiego. W Królestwie Galicji przedstawiciele tej rodziny wylegitymowali się w latach 1782- 1864, byli to: Stanisław Zabierzowski, Franciszek Zabierzowski, Józef Apolinary, syn Franciszka, Stanisław Hipolit, syn Józefa Apolinarego Zabierzowskiego oraz Eugeniusz Ferdynand, syn Stanisława Hipolita Zabierzowskiego.
Znani przedstawiciele rodziny Zabierzowskich
- Piotr Gniady z Zabierzowa (zm. 1502) – podstarości krakowski (1477-1479) i (1480-1481), burgrabia krakowski (1483-1495), starosta muszyński (1498), kasztelan czechowski (1498-1502), marszałek dworu kardynała Fryderyka Jagiellończyka (1495-1498)3.
- Stanisław Gniady z Zabierzowa (zm. po 1518) – skarbnik królowej Barbary.
- Jan Gniady z Zabierzowa (zm. 1525) – burgrabia krakowski, cześnik łęczycki, pokojowiec Jana Olbrachta.
- Andrzej Gniady z Zabierzowa (zm. 1542) – opat orłowski i tyniecki.
- Franciszek Zabierzowski (zm. po 1804) – szambelan JKM Stanisława Augusta Poniatowskiego.
- Aleksander Zabierzowski (zm. 1870) – urzędnik Królestwa Polskiego (1854-1857), budowniczy pow. krasnostawskiego.
- Ignacy Ostoja-Zabierzewski (1822-1882) – c. k. komisarz powiatowy.
- August Zabierzowski (zm. 1883) – urzędnik Królestwa Polskiego, podpisarz w Sądzie Apelacyjnym Królestwa Polskiego (1859-1864), pisarz w Trybunale Handlowym w Warszawie (1865-1866), adwokat.
- Stanisław Hipolit Zabierzowski (zm. po 1889) – rządca dóbr w Żmigrodzie.
- Zygmunt Zabierzowski (zm. 1917) – urzędnik kolei warszawsko-wiedeńskiej.
Majątki ziemskie Zabierzowskich
Krzcięcice, Zabierzów, Krzeczów – tenuta, Książnice, Ostrów, Bogucice, Oleksińce Szlacheckie.
Przypisy
1. Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Kraków, część III, . 321 (hasło: Książnice).
2. Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Kraków, część III, s. 188 (hasło: Krzeczów – tenuta).
3. Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Kraków, część V, s. 105 (hasło: Muszyna).
Bibliografia
- K. Niesiecki, Herbarz polski, (wyd.) J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. IV, s. 153, t. X, s. 8.
- S. Uruski, Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. IV, s. 206.
- A. Boniecki, Herbarz Polski, Warszawa 1889-1913, t. VI, s. 129-130.
- W. Semkowicz, Wywody szlachectwa w Polsce XIV–XVII w., (w:) Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie, t. III, s. 80.
- Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Kraków, część II, s. 253–264 (hasło: Jasło), część III, s. 187–189 (hasło: Krzeczów – tenuta), s. 319–324 (hasło: Książnice), część V, s. 103-116 (hasło: Muszyna).
- Poczet szlachty galicyjskiej i bukowińskiej, Lwów 1857, s. 287.
- E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2007, s. 801-802.
- O. Chorowiec, Herbarz szlachty wołyńskiej, Radom 2012–2018, t. III, s. 441.
- Polski Słownik Biograficzny, t. VIII, s. 140.
- A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego (1815-1915). Materiały do biogramów, Warszawa 2019, s. 3373.