Historia rodziny Dubikowskich: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 21: Linia 21:
 
* '''Jan Dubikowski''' (zm. po 1662) - żołnierz chorągwi rtm. Włodzimierza Dadziboga Kamińskiego, chorążego mścisławskiego. Jego małżonką była Konstancja Miladowska. Posiadali majątki w [https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojew%C3%B3dztwo_smole%C5%84skie województwie smoleńskim] - Stankowo i Korenkowo.  
 
* '''Jan Dubikowski''' (zm. po 1662) - żołnierz chorągwi rtm. Włodzimierza Dadziboga Kamińskiego, chorążego mścisławskiego. Jego małżonką była Konstancja Miladowska. Posiadali majątki w [https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojew%C3%B3dztwo_smole%C5%84skie województwie smoleńskim] - Stankowo i Korenkowo.  
 
:
 
:
* Michał Dubikowski (zm. po ) - towarzysz pułku pancernego, mostowniczy piński. Był właścicielem kilku majątków w regionie mozyrskim, posiadał także majątek Verzhbolovo i wieś Osovets.
+
* '''Michał Dubikowski''' (zm. po 1692) - towarzysz pułku pancernego, mostowniczy piński. Był właścicielem kilku majątków w regionie mozyrskim, posiadał także majątek Verzhbolovo i wieś Osovets.
 
:
 
:
 
* '''Katarzyna Dubikowska''' (zm. w I poł. XVIII w.) - małżonka strażnika połockiego Michała Suryna. Jej pierwszym mężem był Marcin Fursewicz.
 
* '''Katarzyna Dubikowska''' (zm. w I poł. XVIII w.) - małżonka strażnika połockiego Michała Suryna. Jej pierwszym mężem był Marcin Fursewicz.

Wersja z 08:47, 14 cze 2023

Ostoja wyciety.jpg

English flag.png

Dubikowski (także Dubiejkowski) - odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z Dubików1 (obecnie część wsi Futory) w dawnym województwie ruskim.

Historia rodziny

Według dokumentów przechowywanych w Centralnym Państwowym Archiwum Historycznym Ukrainy w Kijowie szlachcic Samuel Dubikowski otrzymał od króla Zygmunta III Wazy za męstwo i zasługi wojskowe osiem włók ziemi w Uroczysku Pawłowskim alias Broniuszy położonych w województwie nowogrodzkim. Miał on dwóch synów - Bolesława i Władysława, którzy odziedziczyli po nim wspomniane dobra. Potomkowie Samuela Dubikowskiego pieczętowali się herbem Ostoja, co zostało wzmiankowane w wyżej wymienionych dokumentach2.

W Litewskim Państwowym Archiwum Historycznym przechowywany jest wywód genealogiczny Antoniego i Arkadego Dubiejkowskich herbu Ostoja, synów Pawła, wnuków Fomy, prawnuków Pawła Dubiejkowskiego3.

Znani przedstawiciele rodziny Dubikowskich

  • Samuel Dubikowski (zm. w I poł. XVII w.) - za zasługi wojenne otrzymał od króla Zygmunta III Wazy osiem włók ziemi w Uroczysku Pawłowskim alias Broniuszy położonych w województwie nowogrodzkim.
  • Jan Dubikowski (zm. po 1662) - żołnierz chorągwi rtm. Włodzimierza Dadziboga Kamińskiego, chorążego mścisławskiego. Jego małżonką była Konstancja Miladowska. Posiadali majątki w województwie smoleńskim - Stankowo i Korenkowo.
  • Michał Dubikowski (zm. po 1692) - towarzysz pułku pancernego, mostowniczy piński. Był właścicielem kilku majątków w regionie mozyrskim, posiadał także majątek Verzhbolovo i wieś Osovets.
  • Katarzyna Dubikowska (zm. w I poł. XVIII w.) - małżonka strażnika połockiego Michała Suryna. Jej pierwszym mężem był Marcin Fursewicz.
  • Michał Dubikowski (zm. po 1829) - rachmistrz podkomorski rzeczycki. Był synem Grzegorza.

Majątki ziemskie Dubikowskich

Dubiki (obecnie część wsi Futory), Uroczysko Pawłowskie (Broniuszy), Kowalow, Stankowo, Korenkowo, Verzhbolovo, Osovets.

Linki zewnętrzne

Przypisy


1. I. Mytnik, Słownik historyczno-etymologiczny antroponimów ziemi Chełmskiej (XVI-XVII wiek), Warszawa 2017, s. 85.
2. CDIAK, Sprawa pochodzenia rodu Dubikowskich, zesp. 481, inw. 3, spr. 1185.
3. LVIA, 391. Ap.6, Sv.609.

Źródła i literatura

  • I. Mytnik, Słownik historyczno-etymologiczny antroponimów ziemi Chełmskiej (XVI-XVII wiek), Warszawa 2017, s. 85.
  • J. S. Hlinski (i in.), Herbarz szlachty białoruskiej, t. V, Mińsk 2018, s. 563.
  • CDIAK, Sprawa pochodzenia rodu Dubikowskich, zesp. 481, inw. 3, spr. 1185.
  • NIAB, zesp. 319, inv. 2, spv. 1019, k. 79, 79v., 252-253.
  • J. Ciechanowicz, Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, Rzeszów 2001, t. III, s. 203.
  • J. Tyszkiewicz, Histoire du 17-me Regt de Cavalerie Polonaise. (Lanciers du C - te Michel Tyszkiewicz) 1812 - 1815, Kraków 1904, s. 68.
  • Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego Spisy. Tom V. Ziemia połocka i województwo połockie XIV-XVIII wiek, praca zbiorowa pod red. H. Lulewicza, Warszawa 2018, s. 226.
  • Metryka Litewska (1654-1662). Księga wpisów nr 131, A. Rachuba (oprac.), Warszawa 2001, s. 363.