Historia rodziny Chyżyńskich: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Linia 6: | Linia 6: | ||
==Historia rodziny== | ==Historia rodziny== | ||
| − | Według autorów ''Polskiej encyklopedii szlacheckiej'' Chyżyńscy wywodzą się z [https://pl.wikipedia.org/wiki/Chy%C5%BCyny Chyżyn] w [https://pl.wikipedia.org/wiki/Ziemia_czerska ziemi czerskiej]. | + | Według autorów ''Polskiej encyklopedii szlacheckiej'' Chyżyńscy v. Chizińscy wywodzą się z [https://pl.wikipedia.org/wiki/Chy%C5%BCyny Chyżyn] w [https://pl.wikipedia.org/wiki/Ziemia_czerska ziemi czerskiej]. Bartosz Paprocki widział Chizińskich rozrodzonych w ziemi ciechanowskiej. Adam Boniecki i Seweryn hr. Uruski wspominali Chiżyńskich, którzy wylegitymowali się ze szlachectwa z herbem Ostoja w dawnej guberni podolskiej w 1834 roku. Uruski wymienił protoplastę Chiżyńskich z Podola - Grzegorza Chiżyńskkiego, posiadacza majątku na Podolu w 1720 roku. |
| − | |||
| − | Bartosz Paprocki widział Chizińskich rozrodzonych w ziemi ciechanowskiej. | ||
==Znani przedstawiciele rodziny Chyżyńskich== | ==Znani przedstawiciele rodziny Chyżyńskich== | ||
Wersja z 05:26, 19 kwi 2023
Chyżyński (także Chiżyński, Chiziński) - odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców).
Historia rodziny
Według autorów Polskiej encyklopedii szlacheckiej Chyżyńscy v. Chizińscy wywodzą się z Chyżyn w ziemi czerskiej. Bartosz Paprocki widział Chizińskich rozrodzonych w ziemi ciechanowskiej. Adam Boniecki i Seweryn hr. Uruski wspominali Chiżyńskich, którzy wylegitymowali się ze szlachectwa z herbem Ostoja w dawnej guberni podolskiej w 1834 roku. Uruski wymienił protoplastę Chiżyńskich z Podola - Grzegorza Chiżyńskkiego, posiadacza majątku na Podolu w 1720 roku.
Znani przedstawiciele rodziny Chyżyńskich
Majątki ziemskie Chyżyńskich
- Chyżyny w ziemi czerskiej,
Bibligrafia
- B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego, Kraków 1858, s. 367-373.
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III, s. 103; t. XI, s. 75.
- A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. II, s. 372.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. II, s. 170.
- Polska encyklopedia szlachecka, t. IV, s. 378.
- Teki Dworzaczka, Biblioteka Kórnicka, PAN.