Marchocka Marianna Matka Teresa od Jezusa: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „'''Marchocka Marianna''' - później Teresa od Jezusa (ur. 25 czerwca 1603 w Stróżach, zm. 19 kwietnia 1652) – polska zakonnica katolicka, karmelit...”) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Była drugim dzieckiem Pawła Marchockiego oraz Elżbiety z Modrzejewskich. Rodzina Marchockich pieczętowała się herbem Ostoja. Ojciec był wielokrotnym posłem na sejm. Miała dwoje rodzeństwa; siostra Elżbieta wstąpiła do klarysek w Starym Sączu, brat Mikołaj studiował w Akademii Krakowskiej. Mimo oporu rodziców, Marianna Marchocka wstąpiła do klasztoru karmelitanek bosych pw. św. Marcina w Krakowie 26 kwietnia 1620 roku. W zakonie przybrała imię Teresa od Jezusa na cześć św. Teresy z Avila, hiszpańskiej reformatorki zakonu. W 1637 roku została obrana przełożoną zakonu. | Była drugim dzieckiem Pawła Marchockiego oraz Elżbiety z Modrzejewskich. Rodzina Marchockich pieczętowała się herbem Ostoja. Ojciec był wielokrotnym posłem na sejm. Miała dwoje rodzeństwa; siostra Elżbieta wstąpiła do klarysek w Starym Sączu, brat Mikołaj studiował w Akademii Krakowskiej. Mimo oporu rodziców, Marianna Marchocka wstąpiła do klasztoru karmelitanek bosych pw. św. Marcina w Krakowie 26 kwietnia 1620 roku. W zakonie przybrała imię Teresa od Jezusa na cześć św. Teresy z Avila, hiszpańskiej reformatorki zakonu. W 1637 roku została obrana przełożoną zakonu. | ||
| − | + | W 1642 roku wyjechała do Lwowa, aby założyć tam nową placówkę zakonu. Była przełożoną i mistrzynią pierwszego pokolenia lwowskich karmelitanek bosych. W 1648 roku, z powodu Powstania Chmielnickiego, karmelitanki musiały uchodzić do Krakowa, skąd następnie przeniosły się do Warszawy, gdzie 2 czerwca w uroczystym wprowadzeniu zgromadzenia do prowizorycznego klasztoru wzięli udział król Polski Jan Kazimierz oraz nuncjusz apostolski. Od 1650 roku zdrowie m. Teresy zaczęło się pogarszać, doznała częściowego paraliżu. W styczniu 1652 roku ustąpiła z urzędu przeoryszy. Zmarła 19 kwietnia 1652 roku. Jej szczątki w 1818 roku przeniesiono do Krakowa i złożono w klasztorze Sióstr Karmelitanek Bosych. | |
| − | Życie Marianny Marchockiej, w tym jej doświadczenia mistyczne, przedstawia pisany barwną prozą (bliski stylu wypowiedzi ustnej) Żywot. Został spisany na polecenie spowiednika, a później kierownika duchowego, o. Ignacego od św. Jana Ewangelisty (zm. 1677). Matka Teresa zaczęła pisać go 3 maja 1647 roku | + | Życie Marianny Marchockiej, w tym jej doświadczenia mistyczne, przedstawia pisany barwną prozą (bliski stylu wypowiedzi ustnej) Żywot. Został spisany na polecenie spowiednika, a później kierownika duchowego, o. Ignacego od św. Jana Ewangelisty (zm. 1677). Matka Teresa zaczęła pisać go 3 maja 1647 roku. Jest to pierwsza autobiografia kobiety polskiej, a zarazem ważne dzieło literatury mistycznej polskiego baroku, porównywane już przez współczesnych z autobiograficznie ujętym Życiem św. Teresy z Avila. Pozostawiła też pisane prozą poetycką modlitewne Akty oraz korespondencję. Zapisy z epoki sugerują, że Marchocka miała dar bilokacji oraz stygmaty[6]. Zbieranie dokumentacji historycznej do procesu beatyfikacyjnego rozpoczął św. Rafał Kalinowski[5]. Proces beatyfikacyjny rozpoczął się 21 grudnia 2007 w Krakowie. |
Wersja z 22:18, 16 maj 2014
Marchocka Marianna - później Teresa od Jezusa (ur. 25 czerwca 1603 w Stróżach, zm. 19 kwietnia 1652) – polska zakonnica katolicka, karmelitanka bosa, Służebnica Boża, mistyczka, autorka pierwszej polskiej autobiografii napisanej przez kobietę.
Była drugim dzieckiem Pawła Marchockiego oraz Elżbiety z Modrzejewskich. Rodzina Marchockich pieczętowała się herbem Ostoja. Ojciec był wielokrotnym posłem na sejm. Miała dwoje rodzeństwa; siostra Elżbieta wstąpiła do klarysek w Starym Sączu, brat Mikołaj studiował w Akademii Krakowskiej. Mimo oporu rodziców, Marianna Marchocka wstąpiła do klasztoru karmelitanek bosych pw. św. Marcina w Krakowie 26 kwietnia 1620 roku. W zakonie przybrała imię Teresa od Jezusa na cześć św. Teresy z Avila, hiszpańskiej reformatorki zakonu. W 1637 roku została obrana przełożoną zakonu.
W 1642 roku wyjechała do Lwowa, aby założyć tam nową placówkę zakonu. Była przełożoną i mistrzynią pierwszego pokolenia lwowskich karmelitanek bosych. W 1648 roku, z powodu Powstania Chmielnickiego, karmelitanki musiały uchodzić do Krakowa, skąd następnie przeniosły się do Warszawy, gdzie 2 czerwca w uroczystym wprowadzeniu zgromadzenia do prowizorycznego klasztoru wzięli udział król Polski Jan Kazimierz oraz nuncjusz apostolski. Od 1650 roku zdrowie m. Teresy zaczęło się pogarszać, doznała częściowego paraliżu. W styczniu 1652 roku ustąpiła z urzędu przeoryszy. Zmarła 19 kwietnia 1652 roku. Jej szczątki w 1818 roku przeniesiono do Krakowa i złożono w klasztorze Sióstr Karmelitanek Bosych.
Życie Marianny Marchockiej, w tym jej doświadczenia mistyczne, przedstawia pisany barwną prozą (bliski stylu wypowiedzi ustnej) Żywot. Został spisany na polecenie spowiednika, a później kierownika duchowego, o. Ignacego od św. Jana Ewangelisty (zm. 1677). Matka Teresa zaczęła pisać go 3 maja 1647 roku. Jest to pierwsza autobiografia kobiety polskiej, a zarazem ważne dzieło literatury mistycznej polskiego baroku, porównywane już przez współczesnych z autobiograficznie ujętym Życiem św. Teresy z Avila. Pozostawiła też pisane prozą poetycką modlitewne Akty oraz korespondencję. Zapisy z epoki sugerują, że Marchocka miała dar bilokacji oraz stygmaty[6]. Zbieranie dokumentacji historycznej do procesu beatyfikacyjnego rozpoczął św. Rafał Kalinowski[5]. Proces beatyfikacyjny rozpoczął się 21 grudnia 2007 w Krakowie.