Tekst źródłowy strony Raczko Andrzej dr

W 1977 ukończył ekonometrię na Uniwersytecie Łódzkim, podjął następnie pracę na tej uczelni jako asystent, a po obronie (w 1986) doktoratu jako adiunkt. Studiował także w brytyjskiej uczelni London School of Economics.
W latach 90. pracował w sektorze bankowym w Łódzkim Towarzystwie Kredytowym (przekształconym później w Petrobank S.A.). Po przejęciu banku przez LG Group został członkiem zarządu i dyrektorem LG Petrobank S.A. Następnie związany z PKO BP S.A. jako kierownik zespołu ds. banku hipotecznego.
W latach 2001-2002 w okresie pełnienia funkcji ministra finansów przez Marka Belkę zajmował stanowisko podsekretarza stanu w tym resorcie. Odpowiadał za dług publiczny i politykę zagraniczną, w tym negocjacje akcesyjne jako członek zespołu negocjacyjnego. Podał się do dymisji po odejściu z rządu Marka Belki. Od października 2002 pracował w Banku Gospodarki Żywnościowej S.A. jako dyrektor departamentu strategii, a od maja 2003 jako wiceprezes. W tym czasie był także zastępcą gubernatora Międzynarodowego Funduszu Walutowego.
16 czerwca 2003 został powołany na stanowisko ministra finansów w rządzie Leszka Millera, jako następca Grzegorza Kołodki. Sprawował ten urząd również w gabinecie Marka Belki zaprzysiężonym 2 maja 2004, a następnie w drugim rządzie tego premiera, który uzyskał wotum zaufania 11 czerwca 2004. Zrezygnował z tej funkcji już 21 lipca 2004, objął następnie stanowisko w Międzynarodowym Funduszu Walutowym. Kolejno pracował w Komisji Nadzoru Finansowego na stanowisku dyrektora Departamentu Analiz Rynkowych, a od 2009 ponownie w Międzynarodowym Funduszu Walutowym jako visiting scholar, w charakterze obserwatora.
Na wniosek prezesa NBP Marka Belki 7 września 2010 został powołany przez prezydenta Bronisława Komorowskiego w skład zarządu Narodowego Banku Polskiego