Tekst źródłowy strony Stanisław Ścibor-Bogusławski (wojskowy)

'''Stanisław Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja''' (ur. 1784 w Smaszkowie, zm.1859 w Piegonisku) – uczestnik kampanii 1812-1813, kapitan w 17 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego. Major w 13 pułku piechoty liniowej podczas powstania listopadowego. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari. Dziedzic dóbr Włocin, Zawadki i Stok.

Syn Faustyny z Kiedrowskich h. Sas i Maksymiliana Bogusławskiego, towarzysza Kawalerii Narodowej, dziedzica dóbr Włocin i Smaszków. Wnuk [[Franciszek Ścibor-Bogusławski|Franciszka Ksawerego Bogusławskiego]], konfederata barskiego. Brat Antoniny (żony Jana Walentego Opielińskiego, prezydenta m. Kalisza), Joanny, Wojciecha (męża Michaliny Przeuskiej, dziedziczki Pawłówka) i Pacyfika Nikodema (męża Józefy Czapskiej), rewizora Skarbu Narodowego. Czterokrotnie żonaty - mąż: 1. Urszuli Załuskowskiej, 2. Franciszki Orłowskiej, 3. Franciszki Rudnickiej i 4. Marii Miniszewskiej. Ojciec: Marii Agaty, Marii 1v. Gołkont, 2v. Stożkowskiej, Zuzanny Ziembińskiej, Walerii Leokadii, Stanisławy Konstancji, Jana Nepomucena (męża Pauliny Niemojowskiej), Konrada (asesora sądu policji poprawczego w Piotrkowie), Makarego i Józefa Wojciecha.


'''Bibliografia'''

----

* A. Boniecki, ''Herbarz Polski'', Warszawa 1889-1913.
* R. Bielecki, ''Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego'', t.1 s. 223, Warszawa 1995.
* R. Bogusławski, ''Major Stanisław Bogusławski, żołnierz z Ziemi Sieradzkiej'', "Na Sieradzkich Szlakach" 3-4/2006.
* R. Bogusławski, ''Major Stanisław Bogusławski, żołnierz z Ziemi Sieradzkiej - uzupełnienie'', "Na Sieradzkich Szlakach" 1/2007.