Tekst źródłowy strony Ścibor z Koszyc i Konarów

[[Plik:Ostoja zlocona.jpg|220px|thumb|right|Herbu Ostoja]]

'''Ścibor z Koszyc i Konarów''' herbu Ostoja (zm. po 1450 r.) – dziedzic Konarów i Koszyc Wielkich.

== Życiorys ==
Ścibor był synem [[Dobiesław z Konarów i Koszyc|Dobiesława]] z Konarów w pow. ksiąskim i Koszyc Wielkich w pow. pilzneńskim, stolnika krakowskiego. Jego matką była nieznana z imienia córka Paszki Niedźwiedzia z Bogumiłowic. Miał braci – [[Jan Rokosz z Koszyc|Jana Rokosza]] (zm. ok. 1464) i Dobiesława (zm. 1431) oraz siostrę przyrodnią - Katarzynę, zakonnicę w klasztorze Św. Andrzeja w Krakowie. Po śmierci ojca w 1409 roku odziedziczył dobra w Koszycach Wielkich i w Konarach. Ożenił się ok. 1435 roku z Reginą, córką Helwiga z Bieździedzy i Brzezin herbu Grzymała. Być może po śmierci Helwiga (ok. 1447) Brzeziny (lub ich część) stały się własnością Ścibora. Wiadomo, że jego potomkowie dziedziczyli w Brzezinach. Ze związku z Reginą miał synów: Mikołaja z Konar, Jana z Konar i Dobiesława Rokosza z Brzezin i Koszyc Małych.

== Zobacz też ==
* [[Dobiesław z Konarów i Koszyc]]
* [[Jan Rokosz z Koszyc|Jan Rokosz z Koszyc]]

== Bibliografia ==
* F. Sikora, ''Rokosz, h. Ostoja Jan'', [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XXXI, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1988-1989 r.
* [http://www.man.poznan.pl/~shgzpws/index.php Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu].
* T. Kruszewski, ''Dziedzice Konarów herbów Ostoja i Szreniawa. Analiza historycznoprawna'', [w:] „Z Dziejów Prawa” 2019, t. 12 (20), s. 87—107.
* R. Kalinowski, ''Protoheraldyczny znak na portalu kościoła w Wysocicach a historia herbu Ostoja w średniowieczu'', Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego nowej serii, t. XV (XXVI).