Raczko Waldemar
Waldemar Piotr Adam Raczko - urodził się 29.04.1938 r. w Warszawie. Ojciec Zygmunt (1908-1959), matka Aniela Katarzyna (1913-1997) zd. Tusiewicz. Dwóch synów: Robert Sławomir (1961-2011) i Dariusz Piotr (1966), z żoną Marią Józefą zd. Derda. Czworo wnuków: Agnieszka (1966), Ambroży (1966), Stanisław (1966) i Maurycy (2000). Jest wnukiem Wincentego (1875-1959) i prawnukiem Stanisława (1842-1891) z Popowa w pow. węgrowskim na Mazowszu, prawnuka rotmistrza JKM Jakuba, szlachcica z Kibortyszek w pow. rossieńskim na Żmudzi, który razem z ojcem Antonim był posłem na sejm konwokacyjny w 1764 r., zmarłego w 1797 r. w Liwie w pow. węgrowskim. Wg przekazu rodzinnego po przeniesieniu się do Liwa Jakub i jego potomkowie nie ujawniali szlachectwa przodków.
Waldemar P. Raczko ukończył studia na Politechnice Warszawskiej w 1960 r. na Wydziale Sprzętu Mechanicznego o specjalności technika uzbrojenia (http://wsmpw.vot.pl/index.php?title=Strona_g%C5%82%C3%B3wna), promotor pracy magisterskiej - prof. Piotr Wilniewczyc, znakomity konstruktor broni. W roku 1984 uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych nadany uchwałą Rady Wydziału Technologii Żywności SGGW-AR w Warszawie (rozprawa nt. charakterystyki technik membranowych), promotor rozprawy doktorskiej - prof. Piotr Lewicki. Prawie całe życie zawodowe Waldemar P. Raczko był związany z rozwojem maszyn i urządzeń dla przetwórstwa spożywczego. Od 1963 r. pracował jako konstruktor i k-k działu w CBK Przemysłu Spożywczego w Warszawie oraz jako generalny konstruktor w OBR Maszyn dla Przetwórstwa Spożywczego (utworzonym z CBKPS). Po kolejnym przekształceniu jednostki w Instytut Maszyn Spożywczych, od 1974 r. był z-cą dyrektora, a w latach 1983-91 i 1993-99, dyrektorem Instytutu. W Instytucie w latach 1987-2001 był równocześnie docentem kontraktowym. Jest współautorem monografii "Opakowania żywności", autorem lub współautorem około 30 patentów oraz 100 artykułów, referatów, doniesień naukowych, recenzji i ocen projektów. Dwukrotnie był laureatem Konkursu "Mistrz Techniki Warszawa", w latach: 1985 (za suszarnię osłonek białkowych) i 2004 (za instalację membranową do kompleksowego przetwarzania serwatki serowarskiej). Jest wieloletnim działaczem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Spożywczego Naczelnej Organizacji Technicznej, odznaczony: Odznaką Honorową SITSpoż. (1984 r.), Złotą Odznaką NOT (1986 r.), tytułem Członka Honorowego SITSpoż. (2004 r.). Pełnił m.in. funkcje: wiceprezesa Zrzeszenia Producentów Maszyn Spożywczych "SPOMASZ" (1982-89), przewodniczącego Sekcji Maszyn i Urządzeń Spożywczych przy OW SITSpoż. w Warszawie (1989-1995), prezesa Polskiego Towarzystwa Inżynierii i Techniki Przetwórstwa Spożywczego "SPOMASZ" (1989-2003), członka Rady Głównej Jednostek Badawczo-Rozwojowych (1995-2001), wiceprezesa Izby Przemysłowo-Handlowej Branż Maszyn Rolniczych i Spożywczych (1998-2001), prezesa zarządu SPOMA Sp. z o.o.(od 2001).
Po przejściu na emeryturę Waldemar P. Raczko zajął się badaniem historii rodziny Raczko. W 2007 roku opracował pierwszą wersję drzewa genealogicznego rodziny, a także broszurę dla członków rodziny pt. "Historia rodu Raczko" na spotkanie w Muzem Zbrojownia na Zamku w Liwie, z której warto zacytować wspomnienie o początkach jego prac nad genealogią rodziny:
"Do podjęcia się opracowania drzewa genealogicznego najbliższej nam linii Jana Rafałowicza z Kibortyszek, wywodzącej się z gałęzi „żmudzko-litewskiej” rodu Raczko (której członkowie, tak jak i z innych linii, pieczętowali się herbem Ostoja od XV do początku XX w.), zainspirował mnie Jan Tadeusz Raczko, syn Wacława, który od wielu lat zbierał informacje dotyczące jego najbliższej rodziny w części tej linii, zaczynającej się od jego pradziadka Aleksandra Tomasza (1844-1921), jednego z dwóch synów Wincentego Raczko (1814-1888), który z kolei był wnukiem rotmistrza JKM Jakuba Raczko herbu Ostoja z Kibortyszek, przodka wszystkich rodzin wywodzących się z parafii liwskiej i kałuszyńskiej. Informacje te zostały dodatkowo potwierdzone i uzupełnione dzięki materiałom opracowanym prawie dwadzieścia lat wcześniej przez nieżyjącego już Wacława Raczko, syna Aleksandra, wnuka Jana Raczko (1810-po1857), kolejnego wnuka ww. Jakuba. W opracowaniu początków drzewa rodziny od XV do końca XVIII w., nie tylko dotyczących potomków Jana Rafałowicza, bardzo pomocne były informacje literaturowe zebrane przez Juliana Henryka Raczko, innego syna Wacława, prawnuka Aleksandra Tomasza. Wśród ww. informacji kluczowe znaczenia miała publikacja "Stanisław Mleczko: Mleczko, Raczko, Saczko i Łyczko. Przyczynek do kwestyi ustalania się nazwisk szlacheckich w XV wieku. Lwów. 1912."
Taki był początek prac Waldemara P. Raczko nad genealogią rodziny, w którym istotny wkład miał także jego syn Robert Sławomir, który jako informatyk pomógł w latach 2006-2007 opracować pierwszą elektroniczną wersję drzewa genealogicznego i opracował wersję drzewa na płytce CD na ww. spotkanie rodzinne w Liwie. W kolejnych latach duży wkład miało jeszcze wiele osób z rodziny, w tym zwłaszcza: Eliza W. Wrocławska, Krystyna Raczko i Rafał Raczko z Warszawy oraz Larisa Raczko-Jankuviene z Wilna i Ludmiła Rabczenko z Moskwy, które przeprowadziły kwerendę w archiwach litewskich i rosyjskich.
W wyniku analizy zebranych dokumentów okazało się, że protoplasta rodziny Waldemara P. Raczko, Rafał vel Raczko Saczkowicz z Puczyc, był szlachcicem herbu Gozdawa, a nie Ostoja, jak podawali w swoich herbarzach Niesiecki, Uruski i inni. Ostatecznym potwierdzeniem jest dokument Jerzego Saczkowicza Raczko z Puczyc, syna ww. Rafała vel Raczko, znajdujący się w AGAD w Warszawie z pieczęcią z herbem Gozdawa. Tym niemniej szlacheckie rodziny Raczko były także herbów: Łabędź, Ostoja i Zaręba.
Waldemar P. Raczko jest członkiem honorowym rady (zarządu) Stowarzyszenia Rodu Ostoja. Jest także administratorem rodziny Raczko w niniejszej stronie rodu Ostoya oraz założycielem i administratorem strony rodzin Raczko, szczegółowo wyjaśniającej pochodzenie rodzin o nazwisku Raczko (http://raczko.com.pl/index.php?title=Rodziny_Raczko_-_strona_g%C5%82%C3%B3wna).