Raczko Waldemar

Waldemar Piotr Raczko urodził się w Warszawie 29.04.1938 r. Ojciec Zygmunt, matka Aniela Katarzyna z Tusiewiczów. Jest prawnukiem Stanisława z Popowa w pow. węgrowskim, prawnuka rotmistrza JKM Jakuba z Kibortyszek w pow. rossieńskim. Ukończył studia na Politechnice Warszawskiej w 1960 r. Wydział Sprzętu Mechanicznego (specjalność technika uzbrojenia), promotor pracy magisterskiej - prof. Piotr Wilniewczyc, znakomity konstruktor broni. W roku 1984 uzyskał doktorat nauk technicznych na Wydziale Technologii Żywności SGGW (z charakterystyki technik membranowych), promotor rozprawy doktorskiej - prof. Piotr Lewicki. Prawie całe życie zawodowe Waldemar P. Raczko był związany z rozwojem maszyn i urządzeń dla przetwórstwa spożywczego. Od 1963 r. pracował jako konstruktor i k-k działu w CBK Przemysłu Spożywczego w Warszawie oraz w OBR Maszyn dla Przetwórstwa Spożywczego (utworzonym z CBKPS). Po kolejnym przekształceniu jednostki w Instytut Maszyn Spożywczych, od 1974 r. był z-cą dyrektora, a w latach 1983-91 i 1993-99, dyrektorem Instytutu. W Instytucie w latach 1987-2001 był równocześnie docentem kontraktowym. Jest współautorem monografii "Opakowania żywności", autorem lub współautorem około 30 patentów oraz 100 artykułów, referatów, doniesień naukowych, recenzji i ocen projektów. Dwukrotnie był laureatem Konkursu "Mistrz Techniki Warszawa", w latach: 1985 (za suszarnię osłonek białkowych) i 2004 (za instalację membranową do kompleksowego przetwarzania serwatki serowarskiej). Jest wieloletnim działaczem SITPSpoż. NOT, odznaczonym: Odznaką Honorową SITSpoż. (1984 r.), Złotą Odznaką NOT (1986 r.), tytułem Członka Honorowego SITSpoż. (2004 r.). Pełnił m.in. funkcje: wiceprezesa Zrzeszenia Producentów Maszyn Spożywczych "SPOMASZ" (1982-89), członka Rady Głównej Jednostek Badawczo-Rozwojowych (1995-2001), prezesa Polskiego Towarzystwa Inżynierii i Techniki Przetwórstwa Spożywczego "SPOMASZ" (1989-2003), wiceprezesa Izby Przemysłowo-Handlowej Branż Maszyn Rolniczych i Spożywczych (1998-2001). Odznaczony m.in. Złotą Odznaką Honorową "Za zasługi dla Warszawy" (1984 r.) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989 r.).

Po przejściu na emeryturę Waldemar P. Raczko, z zawodu technik, zainteresował się historią rodziny Raczko. W 2007 roku opracował pierwszą elektroniczną wersję drzewa genealogicznego rodziny, a także broszurę dla członków rodziny pt. "Historia rodu Raczko" na spotkanie w Muzem Zbrojownia na Zamku w Liwie, z której warto zacytować (z niewielkimi zmianami) wspomnienie o jego początkach prac nad genealogią rodziny:

"Do podjęcia się opracowania drzewa genealogicznego najbliższej nam linii Jana Rafałowicza z Kibortyszek, wywodzącej się z gałęzi „żmudzko-litewskiej” rodu Raczko (której członkowie oraz z innych linii pieczętowali się herbem Ostoja od XV do początku XX w.), zainspirował mnie Jan Tadeusz Raczko, syn Wacława, który od wielu lat zbierał informacje dotyczące jego najbliższej rodziny w części tej linii, zaczynającej się od jego pradziadka Aleksandra Tomasza (1844-1921), jednego z dwóch synów Wincentego Raczko (1814-1888), który z kolei był wnukiem rotmistrza JKM Jakuba Raczko herbu Ostoja z Kibortyszek (zm. 1997 w Liwie), przodka wszystkich rodzin wywodzących się z Liwa i Kałuszyna. Informacje te zostały dodatkowo potwierdzone i uzupełnione dzięki materiałom opracowanym prawie dwadzieścia lat wcześniej przez nieżyjącego już Wacława Raczko, syna Aleksandra, wnuka Jana Raczko (ur. w 1810), kolejnego wnuka ww. Jakuba. W opracowaniu początków drzewa rodziny od XV do końca XVIII w., nie tylko dotyczących linii Jana Rafałowicza, bardzo pomocne były informacje literaturowe zebrane przez Juliana Henryka Raczko, innego syna Wacława, prawnuka Aleksandra Tomasza. Wśród ww. informacji kluczowe znaczenia miała lublikacja: Stanisław Mleczko. Mleczko, Raczko, Saczko i Łyczko. Przyczenek do kwestyi ustalania się nazwisk szlacheckich w XV wieku. Lwów. 1912. Taki był początek prac nad genealogią rodziny Raczko, w którym istotny wkład miał także Robert Sławomir, syn Waldemara P. Raczko, który jako informatyk pomógł opracować pierwszą elektroniczną wersję drzewa genealogicznego i opracował wersję drzewa na płytce CD na nasze spotkanie rodzinne w Liwie.”