Historia rodziny Gajewski

Gajewski - odwieczna szlachta, rodzina rycerska, stara linja Ostoi wywodząca się z Wielkopolski. Według Bonieckiego wyszli oni z Błociszewa w powiecie kościańskim (obecnie śremskim), a nazwisko wzięli od innej wsi Gaj, obok pierwszej leżącej. Pisali się także "z Błociszewa".

Pierwsza informacja u ww. Bonieckiego o przodkach rodziny dotyczy Jakusza Gajewskiego, który z żoną Przecławą miał sprawę w sądzie w Poznaniu w 1394 r.

Późniejsze pokolenia w prostej linii wywodzącej się ze wsi Gaj k/Śrema i Orla k/Jarocina:

- Jan, syn Wincentego i Zofii Sepińskiej, pisarz grodzki kaliski w 1578 r., podstarości i sędzia grodzki poznański w 1579 r., sędzia ziemski poznański w 1581 r. Siostry jego: Katarzyna, żona Krzysztofa Koszuckiego w 1587 r., matka kanonika poznańskiego, i Anna, żona Bartłomieja Cieleckiego w 1583 r.

- Wojciech z Błociszewa, syn Jana, sędziego, starosta ujski i pilski, dworzanin królewski, sprzedał Orlą w 1622 r.

...

- Franciszek podpisał z województwem poznańskiem, elekcyę Augusta II-go. Żonaty z Wiktoryą Choińską, wspólnie z nią wykupił starostwo kościańskie od Gurowskiego, za konsensem królewskim z 1720 r. W 1730 r. został kasztelanem konarskim-kujawskim. Umarł w 1734 r., a pozostała po nim wdowa, odstąpiła starostwo kościańskie synowi swemu Antoniemu, za konsensem królewskim z 1738 r.

- Antoni wyjednał dożywocie na tem starostwie dla żony swej, Izabelli z Mycielskich, w 1744 r. W 1745 roku otrzymał konsens królewski, na nabycie starostwa łęczyckiego od Szołdrskiego, a w 1746 r. na odstąpienie starostwa kościańskiego szwagrowi swemu Józefowi Potockiemu i żonie jego, Maryi z Gajewskich i w 1748 r. na odstąpienie starostwa łęczyckiego Łuszczewskiemu. Starostwo kościańskie odstąpili dopiero za konsensem królewskim z 1775 r. Lipskim.

...

- Rafał, syn Franciszka, kasztelana konarskiego, a brat Antoniego, kasztelana nakielskiego i Andrzeja, otrzymał 1740 r. konsens królewski, na nabycie od Szczanieckiego starostwa gnieźnieńskiego (Sig. 26). W 1759 r. odstąpił to starostwo Miaskowskiemu, a został chorążym wschowskim. W 1764 r. został kasztelanem rogozińskim. Żonaty 1-o v. z Józefą Mielżyńską, 2-o v. z Katarzyną Tworzyańską, z pierwszej żony miał córki: Wiktoryę za Janem Kwileckim i Annę, 1-o v. za Andrzejem Radolińskim, 2-o v. za Fryderykiem von Flothowem. - Z drugiej żony syn jego Bonawentura, rotmistrz kawaleryi narodowej 1783 r. ożeniony 1-o v. z Anną Mielżyńską, 2-o v. z Jolantą Mycielską, pozostawił z pierwszej żony syna, Józefa, pułkownika b. wojsk polskich, poległego 1831 r. pod Ostrołęką, a z drugiej - córkę Leokadyę, za Gustawem hr. Engeströmem. - Adam, drugi syn Rafała, kasztelana rogozińskiego z Tworzyańskiej, ur. w Wrocławiu 1758 r., z Eleonorą Garczyńską, pozostawił córkę Antoninę, za hr. Stanisławem Broel Platerem i synów: Józefa Franciszka, ur. w Margoninie 1792 r., dziedzica Kosmowa, w powiecie kaliskim, wylegitymowanego ze szlachectwa w Królestwie 1838 r. i Apolinarego, ożenionego z Emilią Garczyńską, zmarłą w Poznaniu 1885 r., pochowaną w Wolsztynie, z której syn Stefan, kawaler maltański, dziedzic Wolsztyna. - Franciszek, pułkownik b. wojsk polskich, z Emilii Garczyńskiej pozostawił synów: Ewarysta - księdza i Józefa, właściciela Turzna, Mgowa i innych, zmarłego w Turznie 1889 r., pochowanego w Wielkołące, ożenionego z Łucyą Działowską, zmarłą w Turznie 1899 r., pochowaną w Wielkołące, z której synowie: Stanisław, ożeniony w Warszawie 27-go Czerwca 1892 r. z Maryą Jagnińską, córką Ksawerego z Garbacza i Józefy hr. Lubienieckiej i Władysław, dziedzic Turzna, ożeniony 16-go Października 1895 r. w Wielkołące, hr. Felicyą Mielżyńską, córką hr. Macieja i Teresy z hr. Mycielskich, oraz córka Marya. - Miał jeszcze Rafał, kasztelan rogoziński, z drugiej żony syna Ksawerego i córki: Aloizę za Michałem Krzyżanowskim i Franciszkę za Łukaszem Szczanieckim, zmarłą 1799 r.

...

Boniecki opisuje także kilka innych linii rodziny Gajewskich, a ostatnia informacja dotyczy linii lidzkiej:

- Maciej z synami: Bartłomiejem, Felicyanem, Mateuszem i Hipolitem, syn Szymona, wnuk Jerzego, prawnuk Kazimierza w 1683 r. dziedzica Zagór w powiecie lidzkim. Ww. Maciej dowiódł szlachectwa przed Deputacyą Wywodową Wileńską w 1820 r.