Historia rodziny Janiszewskich

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ostoja wyciety.jpg

English flag.png

Janiszewski (Janiszowski) – odwieczna szlachta polska, stara rodzina rycerska, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z miejscowości Janiszew1 (w poł. XVI w. Janiszów) koło Radomia.

Historia rodziny

Spośród polskich twórców herbarzy najobszerniej rodzinę Janiszewskich herbu Ostoja opisał Seweryn hrabia Uruski. Pisał on: Maciej, towarzysz husarski, zacny wojownik w r. 1609. Stanisław, cześnik parnawski r. 1670. Franciszek, instygator skarbu koronnego 1673 r., pisarz grodzki stężycki 1677 r., poślubił Elżbietę ze Stojszyna. Piotr Janiszewski ożeniony z Zofią Godaczewską pozostawił syna Kazimierza-Bogusława, łowczego podlaskiego 1678 r., po którym z żony Teodory z Wysokiego córka Zofia z mężem Konstantym Janowskim, podstolim zakroczymskim i syn Samuel. Po Macinie-Teodorze Janiszewskim, podstolim ciechanowskim 1731-1747 r., było czterech synów, z nich Paweł był wiceregentem łukowskim 1749-1763, miał syna Tadeusza. Syn Tadeusza Hipolit janiszewski ożenił się z Pauliną Zdanowicz i z nią miał synów Argypiana i Lucyana, wylegitymowanych w Królestwie 1855 r. Kazimierz, drugi syn Marcina-Teodora, cześnik smoleński, bracia jego Józef i Wawrzyniec po którym potomstwo wylegitymowane w Królestwie z herbem Strzemie. Z tej linii Anzelm Witalis, syn Grzegorza wylegitymowany w Królestwie 1847 r. Po Piotrze dziedzicu wsi Janiszewo w 1570 r. (Akta Radomskie), syn Anrzej miał syna Jana, którego syn Rafał pozostawił syna Pawła, po którym syn Jan Janiszewski miał syna Tomasza. Po Tomaszu syn Karol ożeniony z Izabelą Staniszewską. Z nich synowie Julian, Władysław, Eugeniusz i Kamil wylegitymowani w Królestwie 1853 r. Po Tomaszy, cieśniku trembowelskim 1781 r., syn Leon ożeniony z Joanna Owczarską, pozostawił syna Leona i córki Praksedę i Leontynę wylegitymowanych w Królestwie 1858 r. Uruski pisał również, że pierwotnym gniazdem Janiszewskich herbu Ostoja było Podgórze krakowskie, skąd niektórzy z nich przenieśli się na północne Mazowsze i na pamiątkę podgórskiej przeszłości założyli wieś Janiszewo.

Ostojów Janiszewskich wspomniał również Kasper Niesiecki w "Herbarzu polskim" pisząc, że rodzina ta zamieszkiwała Podgórze.

  • Genealogia Janiszewskich herbu Ostoja. AGAD, Materiały genealogiczne Wojciecha Wielądki, sygn. 21, s. 21.

Znani przedstawiciele rodziny

  • Andrzej Janiszewski (zm. po 1570) – dziedzic Janiszowa, syn Piotra.
  • Jan Chryzostom Janiszewski pseud. Jan Ostoja (1818–1891) – polski duchowny katolicki, biskup sufragan poznański, działacz patriotyczny i polityk, członek Zarządu Centralnego Towarzystwa Gospodarczego dla Wielkiego Księstwa Poznańskiego.
  • August Ostoja-Janiszewski (ur. 1840) – powstaniec styczniowy, porucznik w oddz. Gołuchowskiego.
  • Władysław Agrypin Janiszewski2 (ur. 1840) – powstaniec styczniowy, zesłaniec na Sybir.
  • Władysław Ostoja-Janiszewski (ur. 1843) – powstaniec styczniowy, kurier, komisarz wojenny i organizator pułku hr. Gołuchowskiego.
  • Władysław Ostoja-Janiszewski (1884–1943) – polski historyk sztuki, wybitny muzealnik.
  • Zygmunt Jan Janiszewski (1888–1920) – polski matematyk, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, jeden z czołowych przedstawicieli warszawskiej szkoły matematycznej, legionista.
  • Zbigniew Ostoja-Janiszewski (1914–1938) – pilot 4 pułku lotniczego w Toruniu. Zginął w wypadku podczas służbowego lotu w dniu 17 lutego 1938 r.
  • Bp Janiszewski copy.jpg

  • Autograf Władysława Ostoja-Janiszewskiego.

  • Klepsydra Władysława Ostoja-Janiszewskiego. Zbiory Biblioteki Jagiellońskiej.

  • Zygmunt Janiszewski dr mat.jpg
  • Janiszewski pilot.jpg

Majątki ziemskie Janiszewskich

Janiszew (dawniej Janiszów), Piskrzyn, Soborzyce, Okołowice, Korczew Wielki, Kryszyn2, Nowosiółki2,

  • Janiszew (Janiszów). Fragment mapy topograficznej Zachodniej Galicji z lat 1801–1804.

Przypisy


1. Według Józefa Krzepeli Janiszewscy (Janiszowscy) herbu Ostoja wyszli z Janiszowa koło Radomia (patrz: J. Krzepela, Rody ziemiańskie XV i XVI wieku. T. 1. Małopolskie rody ziemiańskie, Kraków 1928, s. 38). Seweryn hr. Uruski wspomina, powołując się na akta radomskie, Janiszewskich, potomków Andrzeja (syna Piotra) z Janiszewa, którzy wylegitymowali się ze szlachectwa z herbem Ostoja w 1853 r. (patrz: S. Uruski, Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. V, s. 350-351; E. Sęczys, Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa 2018, s. 157). W herbarzu A. Bonieckiego podano, że Janszewscy herbu Ostoja pochodzą z Janiszowa obok Piotrawina lub z Janiszowa pod Zawichostem (patrz: A. Boniecki, Herbarz Polski, Warszawa 1889-1913, t. VIII, s. 192-193).
2. Według Elżbiety Sęczys Władysław Agrypin Janiszewski wraz z bratem Lucjanem Sewerynem (synami Hipolita i Pauliny Zdanowicz) zostali zapisani z herbem Ostoja do Księgi Szlachty Guberni Radomskiej oddział Sandomierski w roku 1855 (patrz: E. Sęczys, Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa 2018, s. 157). Ich ojciec Hipolit oraz dziad Tadeusz Janiszewscy wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji (w 1808 i 1850) z herbem Sas i przydomkiem Leskiewicz (patrz: Poczet szlachty galicyjskiej i bukowińskiej, Lwów 1857, s. 92). Władysław Agrypin Janiszewski był posiadaczem dóbr Kryszyn a jego brat Lucjan Seweryn kupił w 1888 r. majątek Nowosiółki (patrz: E. Sobieszczańska, Róża Józefa Sobieszczańska z Janiszewskich, [w:] Wiadomości Ziemiańskie, nr 56, zima 2013, s. 50-55). Według Seweryna Uruskiego przedstawiciele jednej z linii tej rodziny zostali wylegitymowani w Królestwie Polskim z herbem Strzemię (patrz: S. Uruski, Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. V, s. 351).

Źródła i literatura

  • K. Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. IV, s. 437.
  • A. Boniecki, Herbarz Polski, Warszawa 1889-1913, t. VIII, s. 192-198.
  • S. Uruski, Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. V, s. 350-351.
  • E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2007, s. 244.
  • E. Sęczys, Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa 2018, s. 157.
  • J. Krzepela, Rody ziemiańskie XV i XVI wieku. T. 1. Małopolskie rody ziemiańskie, Kraków 1928, s. 38.
  • O. Chorowiec, Herbarz szlachty wołyńskiej, Radom 2012–2018, t. II, s. 156.
  • Poczet szlachty galicyjskiej i bukowińskiej, Lwów 1857, s. 92.
  • Źródła dziejowe, t. XIV, Spis alfabetyczny właścicieli ziemskich w-twa sandomierskiego, s. 170, Wykazy geograficzne, s. 298.
  • Polski Słownik Biograficzny, t. X, s. 523-524, 527-529.
  • AGAD, Materiały genealogiczne Wojciecha Wielądki, sygn. 21, s. 20-22.
  • DAŻO, 146/1/377, nr 3075, s. 517v.–518v (wywód szlachectwa Janiszewskich h. Ostoja, na Wołyniu).
  • J. C. Janiszewski (Jan Ostoja), Festyny luterskie w Niemczech, [w:] Przegląd Powszechny, R. I, T. I, Kraków 1884, s. 68-91, 249-274.
  • Nasza Przeszłość. Studia z dziejów kościoła i kultury katolickiej w Polsce, red. A. Schletz, Kraków 1968, t. XXIX, s. 149, 152, 154.
  • J. Białynia-Chołodecki, Pamiętnik powstania styczniowego w pięćdziesiątą rocznicę wypadków, Lwów 1913, s. 239.
  • A. Popiel, Pamięci poległych lotników 1933-1939, Warszawa 1987, s. 134-135.
  • E. Sobieszczańska, Róża Józefa Sobieszczańska z Janiszewskich, [w:] Wiadomości Ziemiańskie, nr 56, zima 2013.
Źródło: „https://ostoya.org/wiki/index.php?title=Historia_rodziny_Janiszewskich&oldid=18400”